Λίγα 24ωρα μετά το συγκλονιστικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, ξυπνούν μνήμες από ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα που στιγμάτισε την Αργεντινή πριν από μία δεκαετία.
Η σιδηροδρομική καταστροφή του Μπουένος Άιρες του 2012, έγινε γνωστή και ως «Τραγωδία του Όνσε», συνέβη στις 22 Φεβρουαρίου 2012, όταν ένα τρένο συνετρίβη στο σταθμό Όνσε στη γειτονιά Balvanera του Μπουένος Άιρες.
Στο τρένο των οκτώ βαγονιών επέβαιναν περίπου 1.000 άτομα. Τα φρένα του συρμού δεν λειτούργησαν με αποτέλεσμα μία σφοδρή σύγκρουση.
Ο τραγικός απολογισμός της σύγκρουσης ήταν 50 νεκροί και περίπου 700 τραυματίες. Οι νεκροί και οι σοβαρά τραυματίες βρίσκονταν στα δύο πρώτα βαγόνια, που ήταν γεμάτα με επιβάτες που είχαν μετακινηθεί στο πρόσθιο τμήμα του τρένου για να βρίσκονται κοντά στην έξοδο του σταθμού κατά την άφιξη.
Την γραμμή «Sarmiento», στην οποία συνέβη το περιστατικό το 2022, διαχειριζόταν η εταιρεία «Trenes de Buenos Aires». Ήταν το δεύτερο θανατηφόρο ατύχημα στη γραμμή μέσα σε έξι μήνες, μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα του Φλόρες το 2011 και το τρίτο πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ιστορία της Αργεντινής, μετά τη σιδηροδρομική καταστροφή του Μπεναβίδεθ το 1970 (που άφησε πίσω της 142 νεκρούς και 368 τραυματίες).
Ο Βάιος Βλάχος είναι ένας από τους 57 νεκρούς της τραγωδίας των Τεμπών. Ταξίδευε με την κοπέλα του, Δάφνη, και το σκυλάκι τους. Ο Βάιος βρήκε τραγικό θάνατο, ενώ η σύντροφος του νοσηλεύεται σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας. Ο αδερφός του αδικοχαμένου νέου ζει και εργάζεται στην Αργεντινή.
Αναλυτικά το μήνυμά του:
«Μέσα στον πόνο μας που χάσαμε τον Βαγιάκο μας, βλέπω τι λέτε τώρα πολλοί και πολλές από εσάς στα κανάλια που με φιλοξενήσατε και με βοηθήσατε όσο τον ψάχναμε.
Και ένα έχω να σας πω:
Μη βιάζεστε να ξεπλύνετε κανέναν. Θα πάμε όσο πίσω χρειάζεται για να βρούμε δικαιοσύνη και ΟΛΟΙ όσοι μπορεί να έχουν μερίδιο ευθύνης θα κληθούν να αποδείξουν την αθωότητα τους
Αλλά προφανώς και θα ξεκινήσουμε πρώτα από αυτούς που ήταν στα πόστα τους εκείνη τη στιγμή, μέχρι να πάμε όσο πίσω χρειάζεται στο χρόνο και όσο ψηλά στην ηγεσία που χρειάζεται.
Σας έρχομαι σε λίγες μέρες από την Αργεντινή για να θρηνήσω τον αδερφό μου και όλα τα άλλα θύματα που χάθηκαν άδικα. Για να παλέψουμε για τους τραυματίες. Για να αναζητήσουμε τους αγνοούμενους.
Αλλά και για να βρούμε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Έρχομαι “φορτωμένος” με τη στήριξη της ομάδας της τραγωδίας της Όνσε στην Αργεντινή, χωρίς πολιτικό χρώμα, αλλά μόνο με το χρώμα του αίματος που άφησαν στις ράγες
Η τραγωδία της Όνσε έλαβε χώρα στο Μπουένος Άιρες στις 22/2/2012, την πρώτη εργάσιμη ημέρα μετά το τριήμερο του καρναβαλιού. Το σύμβολο του αγώνα για δικαιοσύνη είναι ο Λούκας Μενγκίνι Ρέυ, ένα παιδί που το έψαχναν για τρεις μέρες στα ΜΜΕ και το ίντερνετ όπως κάναμε και εμείς με το Βάιο μέχρι να τον βρουν νεκρό όπως και εμείς
Έντεκα χρόνια μετά την τραγωδία της Όνσε (έντεκα στα ισπανικά) μια τραγωδία στα Τέμπη πάλι την πρώτη εργάσιμη ημέρα μετά το τριήμερο του καρναβαλιού θα πάρει τη ζωή 57 ψυχών μέχρι στιγμής και πολλά άτομα αγνοούνται και άλλα παλεύουν να κρατηθούν στη ζωή στα νοσοκομεία.
Στην Όνσε σκοτώθηκαν 51 άτομα, 52 αν υπολογίσουμε και ένα αγέννητο μωρό στην κοιλιά της μάνας του.
10 χρόνια μετά έχουν μπει φυλακή 21 πρόσωπα από διάφορες κυβερνήσεις, εταιρείες και οργανισμούς.
Έρχομαι με τη στήριξη του θείου του Λούκας που είναι ο δικηγόρος της υπόθεσης.
Έρχομαι με τη στήριξη της μάνας του Λούκας που σήμερα είναι βουλευτής στο κοινοβούλιο και παλεύει για δικαιοσύνη.
Έρχομαι με τη στήριξη του άλλου θείου του Λούκας που κατά τραγική σύμπτωση είμαστε συνάδελφοι στο Μουσείο που εργάζομαι εδώ στην Παταγονία.
Έρχομαι με λάβαρο μαζικού και ειρηνικού αγώνα για να βρούμε δικαιοσύνη για το Βάιο και για όλα τα άλλα θύματα, αλλά και όλους και όλες που τώρα τρέμετε γιατί θα μπορούσατε να είστε εσείς στη θέση τους
Υπομονή, ο δρόμος είναι μακρύς και θα τα ψάξουμε ΟΛΑ. Μη βιάζεστε να ξεπλύνετε κανέναν Μην κάνετε καμία βίαιη κίνηση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους υπαίτιους σα δικαιολογία για να αμαυρώσουν τον αγώνα μας που ξεκινάει
Δεν ξέρω που θα φτάσουμε και πόσους υπαίτιους θα κρίνει η δικαιοσύνη ως ένοχους. Αλλά ξέρω ότι οφείλουμε να ξεκινήσουμε από αυτούς που ήταν εκεί, εκείνη τη στιγμή σε όλα τα επίπεδα. Μέχρι την κορυφή.
Γιατί επίσης ξέρω ότι η ηγεσία σίγουρα ΔΕΝ παρακολουθούσε τα τρένα μας, αλλά μπορεί να παρακολουθούσε τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας, τους γονείς μας και τους φίλους μας που ήταν στο τρένο».