Το ημερολόγιο έγραφε 17 Μαρτίου 1988 όταν ο γεμάτος ιδιαιτερότητες μικρόκοσμος της συγκεκριμένης γειτονιάς της Αθήανς σοκάρεται στο άκουσμα της είδησης για τον θάνατο του «Αγίου των Εξαρχείων» (κατά άλλους «Ποιητή των Εξαρχείων» ή ακόμη και «Τρελού των Εξαρχείων») ή –κατά κόσμον- Νικόλα Άσιμου.
«Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το “Άσιμος” με γιώτα. Ουχί Ασίμος, ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισαάκ Ασίμωφ. Τώρα θα μου πεις, γιατί το “Άσιμος” με γιώτα. Γιατί, όταν λέμε “ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής”, η λέξη “άσημος” παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη “τραγουδιστής” και γράφεται με ήτα. Ενώ το “Άσιμος” είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου»… Με αυτά τα λόγια περιέγραφε ο ίδιος ο Άσιμος την ίδια του την ύπαρξη. Προσπαθώντας να δώσει κάποιες εξηγήσεις, παρά το γεγονός ότι και ο ίδιος αντιλαμβανόταν ότι δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω με την ικανότητα να τον καταλάβουν.
Άλλωστε έτσι είχε πορευθεί και σχεδόν σε όλη την διάρκεια της σύντομης –όπως αποδείχθηκε- ζωής του, το νήμα της οποίας άρχισε να ξετυλίγεται στη Θεσσαλονίκη στις 20 Αυγούστου 1949 και κόπηκε βίαια από το ίδιο το δικό του χέρι τον Μάρτιο του 1988. Ήταν η τρίτη απόπειρα αυτοκτονίας και μετά από δύο αποτυχημένες, έφευγε τελικά από την ζωή έχοντας βρεθεί κρεμασμένος από σωλήνα ύδρευσης στο «Χώρο Προετοιμασίας», όπως αποκαλούσε το σπίτι και μαγαζί του στην οδό Καλλιδρομίου 55, στα Εξάρχεια.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο εύθραυστος ψυχισμός του είχε δεχθεί αλλεπάλληλα χτυπήματα. Τότε ήταν που ήρθε ο πρώτη επίσκεψη σε ψυχιατρική δομή ενώ ακολούθησαν κι άλλες. Ο μόνιμος εγκλεισμός του αποφεύχθηκε χάρη στις ενέργειες των λίγων αλλά καλών φίλων που διατηρούσε, αλλά ήταν φανερό πια ότι οι νευρικοί κλονισμοί του «έτρωγαν» το μυαλό και οι δαίμονές του δεν ήταν πλέον διαχειρίσιμοι.
Ωστόσο το κακό ίσως να μην ερχόταν αν δεν είχε συμβεί το 1987 ένα άλλο περιστατικό το οποίο ουσιαστικά τον αποτελείωσε. Ήταν μια κατηγορία για βιασμό στην οποία είχε προσωρήσει μια φοιτήτρια από την Θεσσαλονίκη. Έμεινε εκτός φυλακής μετά την καταβολή χρηματικής εγγύησης, αλλά το στίγμα που κουβάλαγε αποδείχθηκε αβάσταχτος «σταυρός» για να τον αντέξει.
Χαμένος πια μέσα στην ψυχοσύνθεσή του, πήρε την απόφαση να αποχωρήσει με την θέλησή του και να βάλει τέλος με τον δικό του τρόπο. Το προηγούμενο βράδυ κατέληξε στον τρόπο και την μέθοδο και επικοινώνησε με έναν από τους λιγοστούς κοντινούς ανθρώπους που του είχαν απομείνει. Μίλησε στο τηλέφωνο με τον σκηνοθέτη Νίκο Ζερβό και του εκμυστηρεύθηκε τις προθέσεις του. Εκείνος, όμως, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι τελικά θα υλοποιούσε τις μακάβριες σκέψεις του. Δυστυχώς διαψεύστηκε καθώς την επόμενη ημέρα μάθαινε κι αυτός τα τραγικά νέα. Ο Νικόλας Άσιμος, εκείνος που αναζητούσε «κροκανθρώπους» είχε φύγει για πάντα…