«Στρίψτε αριστερά», σε προστάζει το GPS, όμως αριστερά το μόνο που βλέπεις είναι η τύφλα σου- πίσσα σκοτάδι κι ένας πέτρινος τοίχος. Η μ@#κισμένη στο GPS επιμένει, όμως: «Στρίψε αριστερά». Αποφασίζεις να το κλείσεις και να βρεις μόνος σου το μαγαζί που γίνεται το πάρτι. Είναι κάπου στην Ομόνοια, αλλά εδώ και μισή ώρα δεν μπορείς να το βρεις με τίποτα.
Αίφνης, διαπιστώνεις πως σ’ έχουν πλησιάσει ορισμένοι ας πούμε «περίεργοι» τύποι, οι οποίοι δε φαίνονται διατεθειμένοι να στηρίξουν το πνεύμα ομόνοιας που θα έπρεπε να διακατέχει το ανθρώπινο είδος.
«Φίλε, πού πας;» σε ρωτάνε κι εσύ θέλεις να τους πεις «Στο διάολο», καθώς σίγουρα κάπως έτσι πρέπει να είναι στην Κόλαση. Ο κλοιός γύρω σου αρχίζει να σφίγγει- 2, έπειτα 3, ύστερα 4 άτομα αποφασίζουν να σ’ εξετάσουν πιο προσεκτικά.
Παραδόξως, στο μυαλό σου αρχίζει να παίζει μουσική- ναι, ναι, μουσική: «Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει, σβήνει το καντήλι μου…», σου τραγουδάει ο Στράτος Διονυσίου κι εσύ, λίγο πριν αποχαιρετίσεις (είναι, πλέον, βέβαιο) τον μάταιο τούτο κόσμο, βλέπεις να περνάνε σα φιλμ από μπροστά σου οι παρακάτω εικόνες:
1) Η πρώτη σου τζούρα: 5 χρονών, στο χωριό, ο παππούς στρίβει κάτι που είναι αμφιβόλου ποιότητος, σε βλέπει που τον κοιτάς και σου λέει «Έλα, πάρε μια ρουφηξιά να πάνε κάτω τα φαρμάκια». Παίρνεις το τσιγαριλίκι και ρουφάς, γιατί είσαι πράγματι φαρμακωμένος: ο πράσινος Power Ranger έχει αλλάξει στρατόπεδο και είναι, πλέον, με τους κακούς. Πόσα ν’ αντέξεις;
2) Η πρώτη φορά που έγινες ρόμπα στην τάξη: Πρώτη δημοτικού, η δασκάλα σε κοιτάει στα μάτια και σου λέει «Ναι, εσύ: συμπλήρωσε τη φράση που μάθαμε χθες- “Λόλα να ένα…”». Το σκέφτεσαι λίγο και απαντάς «Σαγκουίνι». Οι συμμαθητές σου σε δείχνουν και γελάνε- αποδεικνύεται πως ψάχναμε για μήλο.
3) Το πρώτο σου καμάκι: Έχεις γίνει ολόκληρος άντρας και είσαι, πλέον, διαπιστωμένα γυπαετός. Στα 9 σου, δεν αφήνεις θηλυκό σε ησυχία και τώρα περνάει από μπροστά σου η Βασούλα, ντυμένη με το ωραίο της κόκκινο φορεματάκι. «Χαζό είσαι και φαίνεσαι και μια χοντρή παντρεύεσαι!», της φωνάζεις κι αυτή βάζει τα κλάματα και τρέχει. Άρχοντας: κάνεις τις γυναίκες να κλαίνε για πάρτη σου πριν καν αποχωριστείς εκείνο το βαμβακερό λευκό Minerva που σου παίρνει η μαμά.
4) Η πρώτη φορά που τα έκανες αληθινά μαντάρα: Πρώτη γυμνασίου. Είσαι από τους μάγκες της τάξης, αλητάμπουρας, ιστορίας και όλα τα συναφή. Παίζεις όλο το σχολείο στα δάχτυλα. Έρχεται, όμως, η στιγμή για τους βαθμούς του πρώτου τριμήνου: Αρχαία 09, μαθηματικά 10, Ιστορία 08, Αγγλικά 09 και ούτω καθεξής. Ο πατέρας σου βγάζει καπνούς σε τέτοιο βαθμό που θυμίζει τραίνο του 19ου αιώνα. «Έχω μείνει ακόμα σε βαθμολογία δημοτικού!», προσπαθείς να δικαιολογηθείς, όμως δεν πιάνει. Κάνεις να βγεις από το σπίτι περίπου όσο διαρκεί μια δικτατορία στα μέρη μας.
5) Η πρώτη φορά που έκανες σεξ: 17, πλέον, έχετε πάει κάμπινγκ το καλοκαίρι με την παρέα και είναι μαζί σας και η Ρούλα. «Παίζετε» όλη τη χρονιά οι δυο σας και τώρα που βρίσκεις την ευκαιρία την προσκαλείς στη σκηνή σου. Η ώρα είναι 23:54 όταν μπαίνει μέσα. Βγάζει τα ρούχα της στις 23:57. «Σου άρεσε μωρό μου;», τη ρωτάς στις 23:59.
6) Η πρώτη σου αποτυχία ως φοιτητής: Πρώτο εξάμηνο, γαλλική φιλολογία. “Je suis: κλίση στα υπόλοιπα πρόσωπα ενικού και πληθυντικού αριθμού”, λέει η πρώτη άσκηση. «Ποιος είμαι ρε μ@λάκα να ξέρω την απάντηση; Ο Σαρκοζί;». Γράφεις σε άπταιστα ελληνογαλλικά «Βουλεβού κουσέ αβέκ μουά;», αφήνεις το γραπτό στην έδρα και πας για καφέ.
7) Η πρώτη σου σκοπιά: «Βύσμα σου λέει μετά!», εξανίστασαι. «Σκοπιά ποιος, εγώ- ο παλιός! 6 και σήμερα ρε φίλε και με χώσανε!», ουρλιάζεις, καθώς είναι Δευτέρα, υπηρετείς κάτω από το σπίτι σου και την Κυριακή απολύεσαι. «Όταν πήγαμε εμείς φαντάροι αγόρι μου ήταν δύσκολα τα πράγματα…», προβάρεις από τώρα τις ατάκες σου για τον (μελλοντικό) γιο σου.
8) Η πρώτη σου συνέντευξη για δουλειά: «Κοιτάξτε, έχω πολλά προτερήματα που θεωρώ πως ταιριάζουν απόλυτα με το προφίλ της εταιρίας σας: ξέρω να μετράω ως το 100, μιλάω άπταιστα ποντιακά, στο επί κοντώ στο λύκειο έχω κάνει 4.05 και είμαι φιλόζωος». Ο διευθυντής σε κοιτάζει απορημένος: «Μα, ξέρετε, εμείς ψάχνουμε εμπορικό διευθυντή για την Coca Cola». «ΠΑΣΟΚ», του λες και του κλείνεις συνωμοτικά το μάτι. «Προσλαμβάνεσαι», σου απαντά.
9) Το πρώτο σου κρατητήριο: Δε φταις εσύ- σε καμία των περιπτώσεων. Ο ρέφερι έδωσε στο 34΄ ένα ανάποδο πλάγιο άουτ και εσύ, από την εξέδρα, ήσουν 200% σίγουρος πως έπρεπε να το δώσει υπέρ της ομάδας σου. Ε, άνθρωπος είσαι- τι να έκανες; Να μην του πετούσες στο κεφάλι εκείνο το κομμάτι τσιμέντου που βρέθηκε στα χέρια σου;
10) Η πρώτη φορά που κινδύνευσε πραγματικά η ζωή σου: Όταν η γυναίκα σου σφουγγάρισε την προηγούμενη φορά στο σαλόνι κι εσύ μπήκες με τα παπούτσια στο σπίτι.
Εντελώς ξαφνικά, το συνειδητοποιείς: ρε φίλε, τόση ώρα παίζει μπροστά στα μάτια σου η ζωή κάποιου άλλου και όχι η δική σου! Εσύ είσαι φανατικός αντικαπνιστής, με τα μήλα διατηρείς άριστες σχέσεις από την εποχή του Αδάμ, δεν είχες ποτέ συμμαθήτρια Βάσω, στο γυμνάσιο έπαιρνες πάντα πάνω από τη βάση, σεξ δεν έχεις κάνει ακόμα (είσαι παρθένος), σπούδασες βιολογία, υπηρέτησες στον Έβρο, είσαι περισσότερο άνεργος κι από τον Αντρέα με τα 4 παιδιά, η μόνη σου σχέση με τις φυλακές ήταν όταν έβλεπες το Prison Break, και δεν έχεις, φυσικά, γυναίκα.
Σιγά, λοιπόν, να μην πεθάνεις έχοντας πάρει μαζί σου ως τελευταία εικόνα τις αναμνήσεις ενός τρίτου. Γι’ αυτό σκουντάς τους περίεργους που σε πλησιάζουν, αρχίζεις να τρέχεις και μετά τα πρώτα 100 μέτρα το παγκόσμιο ρεκόρ του Γιουσέιν Μπολτ αποτελεί παρελθόν (9.42 εσύ έναντι 9.58 του Τζαμαϊκανού).
Απ’ ό,τι φαίνεται, Στράτο, έκανες λάθος.
Η ζωή δεν τελειώνει εδώ.