Τα αεροπορικά ατυχήματα σπάνια έχουν καλή κατάληξη.
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων (όταν κάτι σοβαρό έχει συμβεί), η συντριβή και ο απολογισμός θυμάτων είναι αναπόφευκτη εξέλιξη.
Υπήρξε όμως και ένα αεροπλοϊκό «θρίλερ» (φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα) που είχε happy end.
Και παρόλο που υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για να εξελιχθεί σε τραγωδία, κατέληξε μ’ έναν απίστευτο τρόπο σε ανακούφιση!
Στις 10 Ιουνίου του 1990 λοιπόν ήταν προγραμματισμένη η πτήση 5390 από το Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας για τη Μάλαγα της Ισπανίας.
Θα εκτελούταν μ’ ένα αεροπλάνο τύπου BAC 1-11 της British Airways, που θα μετέφερε 87 ψυχές (81 επιβάτες συν 6 άτομα πλήρωμα).
Και κυβερνήτης του θα ήταν ο 42χρονος, Τίμοθι Λάνκαστερ, με συγκυβερνήτη τον 39χρονο Άλαστερ Άτσισον:
Αμφότεροι ικανοί και έμπειροι, με τον πρώτο να μετράει 11.050 ώρες πτήσης και τον δεύτερο 7.500 ώρες πτήσης.
Τίποτα δεν προμήνυε ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά, καθώς η απογείωση έγινε κανονικά από τον Άτσισον, πριν παραδώσει τον έλεγχο στον Λάνκαστερ.
Ενώ όμως όλα κυλούσαν φυσιολογικά και το πλήρωμα είχε αρχίσει να σερβίρει καφέδες και χυμούς στους επιβάτες, συνέβη κάτι αναπάντεχο:
Έγινε βίαιη αποσυμπίεση στον θάλαμο διακυβέρνησης και μ’ ένα τρομερό κρότο το παράθυρο από την πλευρά του Λάνκαστερ ξηλώθηκε κυριολεκτικά:
Μπροστά στα έντρομα μάτια του Άτσισον, ο κυβερνήτης εκτοξεύτηκε από τη θέση του!
Και ο μόνος λόγος που δεν τον «ρούφηξε» η δίνη ήταν πως τα γόνατά του πιάστηκαν στα χειριστήρια της πτήσης.
Αμέσως ο αεροσυνοδός, Νάιτζελ Όγκντεν (που είχε μπει στο κόκπιτ για να τους σερβίρει καφέ) τον έπιασε από τη μέση για να μη χαθεί στο χάος.
Τα κατάφερε, αλλά πλέον ο κυβερνήτης αιωρούταν στο κενό, με την πλάτη στην άτρακτο και εκτεθειμένος στον σφοδρό άνεμο!
Σαν να μην έφτανε μάλιστα αυτό, με τα πόδια του απενεργοποίησε τον αυτόματο πιλότο, με αποτέλεσμα το αεροπλάνο ν’ αρχίσει να χάνει ύψος!
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες πανικού ο Άτσισον προσπάθησε να κρατήσει την ψυχραιμία του.
Ενώ ο Όγκντεν είχε αρχίσει να εξαντλείται και οι άλλοι δυο αεροσυνοδοί (Τζον Χιούαρντ και Σάιμον Ρότζερς) είχαν σπεύσει να τον βοηθήσουν, ο συγκυβερνήτης τους φώναζε ότι δεν έπρεπε με τίποτα ν’ αφήσουν το σώμα του Λάνκαστερ:
Ακόμα κι αν ο κυβερνήτης ήταν νεκρός (πράγμα που θεωρούταν δεδομένο πλέον) το άψυχο κορμί του θα μπορούσε να προκαλέσει συντριβή του αεροπλάνου, αν προσέκρουε στο φτερό ή τον κινητήρα.
Κι όλα αυτά ενώ η αεροσυνοδός, Σούζαν Πρινς είχε μια επίσης δύσκολη αποστολή:
Αφενός να καθησυχάσει τους επιβάτες, οι οποίοι είχαν αναστατωθεί από τον κρότο και τα αντικείμενα του πιλοτηρίου που είχαν εκτοξευτεί εντός της ατράκτου.
Και αφετέρου να τους προετοιμάσει για το ενδεχόμενο αναγκαστικής προσγείωσης.
Ένας στόχος που μόνο απλός δεν ήταν για τον συγκυβερνήτη Άτσισον:
Διότι γνωρίζοντας πως δεν υπήρχαν αρκετές μάσκες οξυγόνου για όλους τους επιβάτες, έπρεπε άμεσα να κατεβάσει το αεροσκάφος σε ύψος με επαρκή πίεση αέρα.
Και εκτός αυτού, έπρεπε να το κάνει χωρίς τις οδηγίες από τον έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας (αφού δεν μπορούσε να τις ακούσει εξαιτίας του θορύβου).
Παρόλα αυτά, ο Άτσισον τα κατάφερε:
Προσγείωσε το αεροπλάνο στο Σαουθάμπτον, με τους επιβάτες ν’ αποβιβάζονται (τρομοκρατημένοι μεν, αλλά) με ασφάλεια.
Το κλίμα ανακούφισης ωστόσο δεν μπορούσε να μην επισκιαστεί από την απώλεια του κυβερνήτη.
Κανείς δεν πίστευε ότι αιωρούμενος 20 λεπτά εκτός του αεροσκάφους (να κοπανιέται πάνω του και να δέρνεται από τον αέρα) θα υπήρχε περίπτωση να επιζήσει.
Κι όμως…
Με κάποιο μαγικό τρόπο τα κατάφερε!
Όταν ανασύρθηκε ήταν αναίσθητος, με κρυοπαγήματα και κατάγματα στα χέρια, αλλά ζωντανός.
Όχι μόνο επιβίωσε λοιπόν (χάρη και στη φροντίδα των γιατρών στο νοσοκομείο), αλλά μετά την αποθεραπεία πέντε μηνών, επέστρεψε στα καθήκοντά του.
Συνέχισε να πετάει ως το 2018, όταν και συνταξιοδοτήθηκε.
Όσο για τα αίτια του ατυχήματος;
Αποδόθηκαν σε λάθος συντήρηση και συγκεκριμένα τοποθέτηση μικρότερων μπουλονιών κατά την αντικατάσταση του παραθύρου (η οποία είχε γίνει μια μέρα νωρίτερα).
Μια τραγική παράλειψη που ευτυχώς κόστισε μονάχα ψυχική οδύνη και όχι ανθρώπινες ζωές.
Και οδήγησε σ’ ένα ατύχημα που (βλέποντας την αναπαράστασή του στην καναδική σειρά «May Day») συνειδητοποιείς ότι από θαύμα δεν μετατράπηκε σε δυστύχημα…