Φαίνεται ότι υπάρχει ένα παράξενο, αλλόκοσμο νήμα που συνδέει τον Δημήτρη Μητροπάνο με τα τραγούδια που σηματοδότησαν αυτό που αποκαλούμε «δεύτερη καριέρα» του. Όταν δηλαδή, μετά από μια έτσι κι αλλιώς λαμπρή καριέρα, επανήλθε στο προσκήνιο με κομμάτια που ξεπέρασαν σε πολλές φορές σε δημοτικότητα τις παλιές, λαϊκές επιτυχίες του.
Ποιος σήμερα, άραγε, δεν έχει συνδέσει με την φωνή του κορυφαίου τραγουδιστή το «Σ’ αναζητώ στην Σαλονίκη»; Ποιος μπορεί να φανταστεί έστω κάποιον άλλον να το τραγουδά και να πλησιάζει την δική του μοναδική ερμηνεία; Κι όμως, ο Δημήτρης Μητροπάνος δεν υπήρξε η πρώτη επιλογή, ούτε καν η δεύτερη ή η τρίτη, αφού πριν από αυτόν, το κομμάτι είχε προταθεί σε άλλους συναδέλφους του, οι οποίοι για τους δικούς του λόγους ο καθένας, το απέρριψαν!
Το τραγούδι κυκλοφόρησε τελικά το 1992 στο άλμπουμ «Η Εθνική μας Μοναξιά», μια συνεργασία του Δημήτρη Μητροπάνου με τον Κύπριο συνθέτη, Μάριο Τόκα, που τάραξε τα νερά της ελληνικής δισκογραφίας, άλλαξε την πορεία της καριέρας και των δύο και όπως φαίνεται πάνω από 30 χρόνια μετά, θα μνημονεύεται για πάντα.
Τους στίχους των 10 κομματιών υπογράφουν οι Φίλιππος Γράψας, Γιάννης Πάριος, Κώστας Φασουλάς, Άννα Αργυρού, Σαράντης Αλιβιζάτος, με τον Νίκο Κούρο να αναλαμβάνει την ενορχήστρωση και τον Ηλία Μπενέτο την διεύθυνση παραγωγής στα στούντιο της MINOS EMI.
Το «Σ’ αναζητώ στην Σαλονίκη» είχε γραφτεί από τον Φίλιππο Γράψα και μάλιστα λένε ότι αποτελούσε δουλειά του την περίοδο που δεν είχε ασχοληθεί επαγγελματικά με τον χώρο, αλλά εργαζόταν ακόμη ως υπάλληλος του ΟΤΕ. Όπως έχει συμβεί και με άλλα «διαμάντια», ο πρώτος που αντιλήφθηκε την σημασία και την αξία του δεν ήταν άλλος από τον μέγιστο Μάνο Χατδιδάκι. «Με αυτό που έγραψες, είναι σαν να έγραψες τα πάντα» του είχε πει χαρακτηριστικά όταν έπιασε στα χέρια του το χαρτί, με αφορμή έναν διαγωνισμό τραγουδιού που είχε καθιερώσει ο Έλληνας συνθέτης.
Ο Μάριος Τόκας ήταν εκείνος που θέλησε να μελοποιήσει τους στίχους και αναζήτησε και τον ανάλογο ερμηνευτή, με τον Γιώργο Νταλάρα που μεσουρανούσε εκείνη την εποχή να αποτελεί την πρώτη επιλογή του. Ο Έλληνας τραγουδιστής, όμως, το απέρριψε… Κάτι που έκανε λίγο διάστημα αργότερα και η Χάρις Αλεξίου, το άλλο «βαρύ» όνομα της δισκογραφίας στο οποίο απευθύνθηκε ο Κύπριος συνθέτης.
Μπροστά στο αδιέξοδο και στο ενδεχόμενο να παραμείνει στο συρτάρι το κομμάτι, όπως είχε συμβεί για μια ολόκληρη δεκαετία, ο Μάκης Μάτσας παίρνει μια απόφαση που αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων σωστή και κατάλληλη. Το τραγούδι θα δινόταν στον Δημήτρη Μητροπάνο και σε περίπτωση που ο τελευταίος έλεγε και αυτός όχι, τότε η εταιρεία θα έπαιρνε το ρίσκο να δοκιμάσει με έναν νέο –τότε- καλλιτέχνη που δεν ήταν άλλος από τον γνωστό μας Πλούταρχο!
Αυτό, όμως, δεν χρειάστηκε να συμβεί, αφού ο Μητροπάνος απάντησε σχεδόν αμέσως θετικά και συμφώνησε. Μερικούς μήνες αργότερα ο δίσκος κυκλοφορεί, γίνεται ανάρπαστος και κομμάτι της ελληνικής μουσικής κουλτούρας. Μια εξέλιξη που έφερε χαμόγελα στα πρόσωπα όλων των εμπλεκομένων κι ένα τεράστιο «τι θα γινόταν αν» σε όσους νωρίτερα το προσπέρασαν.