Επιλέγω να μην επιλέξω τη ζωή. «Μια ένεση που θα με κάνει να κοιμηθώ για πάντα» ζήτησε η δεκατετράχρονη Valentina Maureira σε βίντεο που ανέβασε στο YouTube σοκάροντας την παγκόσμια κοινή γνώμη. Η Βαλεντίνα δεν ήταν σαν τα άλλα δεκατετράχρονα κορίτσια δεν την απασχολούσαν οι εφηβικοί έρωτες, οι έξοδοι, οι επιδόσεις στο σχολείο.
Η Βαλεντίνα έπασχε από κυστική ίνωση, μια ασθένεια που προκαλεί βλάβες σε πολλά όργανα, ιδίως στους πνεύμονες κάνοντας της ζωή κάτι παραπάνω από δύσκολη: «Είμαι εξουθενωμένη και θέλω να μιλήσω με την πρόεδρο κουράστηκα να ζω με την ασθένεια» θα πει η δεκατετράχρονη ζητώντας να της επιτραπεί η ευθανασία. Η πρόεδρος της Χιλής, Michelle Bachelet, δεν έμεινε ασυγκίνητη –πώς θα μπορούσε άλλωστε- ωστόσο δεν επέτρεψε να της χορηγηθεί η θανατηφόρος ένεση, αφού η ευθανασία είναι παράνομη στη Χιλή. Η Βαλεντίνα έφυγε από τη ζωή νικημένη από τις επιπλοκές της ασθένειας έχοντας διχάσει την κοινή γνώμη.
Τα δίδυμα αδέλφια Verbessem
Ήπιαν έναν καφέ στο διάδρομο του νοσοκομείου. Αποχαιρέτησαν τους γονείς και τον μεγαλύτερό τους αδελφό και άφησαν την τελευταία τους πνοή υποσχόμενοι πως θα ξαναβρεθούν «εκεί ψηλά στον ουρανό».
Το σενάριο να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους στο απόλυτο σκοτάδι , χωρίς να μπορούν να βλέπουν ο ένας τον άλλο φάνταζε εφιαλτικό για τον Marc και Eddy Verbessem τα τριανταπεντάχρονα δίδυμα αδέλφια που είχαν γεννηθεί χωρίς την αίσθηση της ακοής.
Πίστεψαν πως αν έχαναν μαζί με την ακοή και την όραση δεν θα είχαν πια τίποτα που να τους κρατά στη ζωή. Ήταν αχώριστοι από τη γέννησή τους αλληλοβοηθούμενοι για να τα βγάλουν πέρα με τις ανάγκες της καθημερινότητας και όταν έμαθαν από τον προσωπικό τους γιατρό πως επρόκειτο να τυφλωθούν επέλεξαν το δρόμο της υποβοηθούμενης ευθανασίας. «Ήταν απόλυτα συνειδητή η απόφασή τους. Τους έκανε χαρούμενους βάζοντας τέλος στο μαρτύριό τους» θα πει ο προσωπικός τους γιατρός, David Dufour.
Μάλιστα σύμφωνα με τον μεγαλύτερο αδελφό τους, Dirk, ήταν ανυπόφορο γι᾽ αυτούς να συνεχίσουν να ζουν οδηγούμενοι αναγκαστικά σε ίδρυμα, αφού δεν θα μπορούσαν πια να αυτοεξυπηρετηθούν.
Οι Veberssem έφυγαν από τη ζωή αποτελώντας την πρώτη περίπτωση ευθανασίας για ασθένεια που δεν είναι θανατηφόρος ούτε προκαλεί αβάστακτους πόνους.
Ο βιαστής Frank Van den Bleeken
«Ζω στο κελί μου 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Αυτή είναι ή ζωή μου. Δεν νιώθω άνθρωπος εδώ μέσα . Ποιο το νόημα να ζώ;» δήλωσε σε συνέντευξή του στη Βελγική τηλεόραση ο πενηντάχρονος Frank Van den Bleeken καταδικασμένος για το βιασμό και το φόνο της δεκαεννιάχρονης Christiane Remacle.
Οι συνήγοροί του θα ζητήσουν να του επιτραπεί η ευθανασία υποστηρίζοντας πως ποτέ δεν θα μπορέσει να ελέγξει τις σεξουαλικές του ορμές και τις βίαιες παρορμήσεις και πως είναι γι᾽ αυτόν αφόρητη η ψυχολογική ταλαιπωρία που υφίσταται στη φυλακή.
Η υπόθεσή του θα πάρει μεγάλες διαστάσεις στο Βέλγιο εξοργίζοντας την οικογένεια του θύματος: «Επιτροπές και παραεπιτροπές ασχολούνται με το φονιά και την ψυχική του υγεία. Με εμάς τόσα χρόνια δεν έχει ασχοληθεί κανείς. Να σαπίσει στη φυλακή αυτό είναι δικαιοσύνη» ξεσπά η αδελφή της δεκαεννιάχρονης που βιάστηκε και δολοφονήθηκε άγρια από τον Bleeken στο δρόμο για το σπίτι της μετά από πρωτοχρονιάτικο πάρτι τον Ιανουάριο του 1989.
Και ενώ αρχικά η υπόθεση του είχε πάρει έγκριση τελικά απορρίφθηκε, όταν οι γιατροί αρνήθηκαν να του χορηγήσουν την θανατηφόρο ένεση.