Point Nemo… Αυτό είναι το όνομα μιας κουκίδας στην απεραντοσύνη του Ειρηνικού Ωκεανού που αποτελεί το πιο απομακρυσμένο σημείο της Γης. Και πήρε το όνομά του όχι από την γνωστή ταινία κινουμένων σχεδίων ούτε –φυσικά- από τον νικητή της φετινής Eurovision.
Το σημείο ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Κάπτεν Νέμο, του φανταστικού ήρωα του υποβρυχίου «Ναυτίλος», στο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν, «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα», με την υποσημείωση ότι «nemo» στα λατινικά σημαίνει «κανένας». Στην πραγματικότητα δηλαδή, πρόκειται για μια ονομασία η οποία υποδηλώνει το προφανές. Εάν φτάσεις εκεί, δεν θα βρεις κανέναν…
Επιπλέον αυτός ο συγγραφέας που αποδείχτηκε κάτι σαν προφήτης για πολλά από τα μεταγενέστερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας (βλέπε τα βιβλία του «Από τη Γη στη Σελήνη» ή «Γύρω από τη Σελήνη») που προέβλεψε ουσιαστικά την κατάκτηση του διαστήματος, σε άλλο έργο του σχεδόν είχε υποδείξει και αυτό το σημείο. Στο «Μυστηριώδες νησί» αποκαλύπτει ότι βάση του υποβρυχίου του Nemo ήταν ένα κομμάτι στεριάς κάπου στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό
Η κοντινότερη στεριά σε αυτό το δυσπρόσιτο και απομακρυσμένο σημείο απέχει… μόλις 2.700 χιλιόμετρα ή αν προτιμάτε, 1.666 μίλια (1.451 αν μιλάμε για ναυτικά μίλια) και είναι η ακατοίκητη ατόλη Ducie που ανήκει στα Νησιά Πίτκερν. Σε περίπου ίση απόσταση στο βορρά συναντά κανείς τα Νησιά του Πάσχα, ενώ ακόμη πιο μακριά βρίσκονται τα κομμάτια γης στα υπόλοιπα σημεία του ορίζοντα.
Για να συναντήσεις στεριά προς το νότο πρέπει να ταξιδέψεις 1.674 μίλια μέχρι το νησί Naher της Ανταρκτικής και οι αποστάσεις είναι ακόμη μεγαλύτερες προς ανατολή και δύση καθώς από τη μία βρίσκεται το Moto Nui της Χιλής στα 2.624 μίλια και από την άλλη οι ακτές της Νέας Ζηλανδίας στα 2.980!
Έχοντας αυτό κατά νου –και με την προϋπόθεση- ότι δεν περνάει από κάπου σχετικά κοντά (όσο κοντά μπορεί να υπάρξει) κάποιο πλεούμενο, η πιο κοντινή στο Point Nemo ανθρώπινη παρουσία είναι αυτή των αστροναυτών που βρίσκονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ο οποίος περιστρέφεται σε τροχιά πάνω από την Γη σε απόσταση περίπου 400 χιλιομέτρων…
Κατά μία μάλλον σατανική σύμπτωση, αυτή η εγγύτητα (!) του ISS δεν είναι η μόνη σύνδεση του σημείου με το διάστημα.
Και αυτό διότι εξαιτίας της απομόνωσής της, η συγκεκριμένη περιοχή έχει επιλεγεί για να αποτελέσει ένα είδος νεκροταφείου ή χωματερής –αν προτιμάτε- για διαστημικά σκουπίδια. Υπολογίζεται ότι σε βάθος τεσσάρων χιλιομέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, όσο απέχει ο πυθμένας δηλαδή, «αναπαύονται» περίπου 300 αντικείμενα που επιτέλεσαν τον σκοπό τους στην προσπάθεια του ανθρώπου να εξερευνήσει το άγνωστο και στη συνέχεια «θάφτηκαν» εκεί.
Τα περισσότερα εξ αυτών είναι ρωσικής ή πιο σωστά πρώην σοβιετικής προέλευσης. Παροπλισμένοι δορυφόροι κατά κύριο λόγο αλλά και ο εντυπωσιακός διαστημικός σταθμός MIR βάρους 120 τόνων που «έπεσε» εκεί όταν ολοκλήρωσε την αποστολή του. Το ίδιο άλλωστε θα συμβεί σε μερικά χρόνια (συγκεκριμένα το 2030) με τον ISS που επίσης πλέον θεωρείται παρωχημένος.
Αυτή είναι και μία από τις ειρωνείες της όλης υπόθεσης πάντως, αφού ο ίδιος ο ωκεανός που στέκεται αρωγός στον ανθρώπινο εγχείρημα κατάκτησης του διαστήματος, εν πολλοίς είναι άγνωστος και ανεξερεύνητος εξαιτίας του βάθους του.
Έτσι κι αλλιώς στα 30.000 πόδια βασιλεύει το σκοτάδι και η έλλειψη οξυγόνου και η αχανής και αφιλόξενη θάλασσα κρατάει καλά κρυμμένα τα μυστικά της… Βέβαια η αλήθεια είναι εδώ, ειδικά σε μεγάλο βάθος, είναι απίθανο να συναντήσει κανείς πολλές μορφές ζωής, αν και οι οπαδοί των διαφόρων απόκοσμων θεωριών και μυθικών πλασμάτων επιλέγουν αυτό το σημείο για κατοικία του Κθουλου!
Φανταστείτε, λοιπόν, τον ενθουσιασμό τους όταν το 1997 οι ωκεανογράφοι εντόπισαν έναν ήχο εξαιρετικά χαμηλής συχνότητας που προερχόταν από εκεί. Οι επιστήμονες βέβαια λένε ότι πρόκειται για ήχο από τα παγόβουνα της Ανταρκτικής, αλλά πόσα να ξέρουν κι αυτοί, ντε!
Πάντως, για να επιστρέψουμε στη… Γη, το Point Nemo καθορίστηκε με ακρίβεια το 1992 από έναν Καναδοκροάτη μηχανικό, τον Hrvoje Lukatela ο οποίος κατάφερε να το κάνει χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα γεωχωρικών υπολογισμών.
Ο ίδιος πάντως δεν επισκέφθηκε ποτέ το συγκεκριμένο σημείο, όπως άλλωστε συμβαίνει με τους περισσότερους κατοίκους του πλανήτη. Κάποτε πέρασαν σχετικά κοντά του συμμετέχοντες του ιστιοπλοϊκού αγώνα Volvo Ocean Race το 2015, στο σκέλος από το Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας έως την Itajai της Βραζιλίας.
Πάντως εκεί βρέθηκαν συνειδητά ο Ισπανός σκηνοθέτης Guille Cascante και ο ιστιοπλόος Didac Costa κατά την διάρκειας μια επιχείρησης να κάνουν τον περίπλου της Γης, καταγράφοντας τις κινήσεις του, ενώ ακόμη πιο εντυπωσιακό ήταν το εγχείρημα του εξερευνητή Κρις Μπράουν και των συνεργατών του οι οποίοι έφτασαν στο Point Nemo και συνάντησαν εκεί ένα άλμπατρος που πετούσε πάνω από τα νερά, έχοντας φτάσει εκεί –άγνωστο πώς- και αποδεικνύοντας την ασημαντότητα (μάλλον) της ανθρώπινης ύπαρξης μπροστά στο μεγαλείο του αγνώστου της φύσης!