Σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή, αγαπήθηκε από πολύ κόσμο και υπήρξε ένας από τους πιο δημοφιλείς Έλληνες ηθοποιούς, ειδικά τη δεκαετία του 1980, με τις ταινίες του να βλέπονται ακόμα το ίδιο ευχάριστα. Κάνοντας σταθερά και πάντα τα πράγματα όπως εκείνος έκρινε και θέλησε. Χωρίς να τον νοιάζουν οι όποιες αντιδράσεις. Ο Στάθης Ψάλτης πορεύτηκε σύμφωνα με τους δικούς του όρους και αυτήν του την αυθεντικότητα κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει.
Αυτό που είναι ελάχιστα γνωστό είναι πως η ιστορία αυτή λίγο έλειψε να μην είχε αρχίσει ποτέ. Ο Στάθης Ψάλτης, ως έφηβος, πήρε αρχικά μια πορεία που θα μπορούσε να τον είχε στείλει σε εντελώς άλλους δρόμους, πολύ μακριά από την υποκριτική. Συγκεκριμένα και σε ηλικία μόλις 13 ετών, αποφάσισε να μπαρκάρει. Αρχικά ήταν καμαρώτος – δούλευε περίπου 20 ώρες το 24ωρο – και στη συνέχεια παρακάλεσε τον καπετάνιο να του αλλάξει θέση. Έτσι έγινε βοηθός λαδά στις μηχανές του πλοίου.
Να πώς τα είχε διηγηθεί ο ίδιος ο Στάθης Ψάλτης σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην Lifo: «Στα 13 έφυγα στα καράβια. Για δυο χρόνια. Κι αυτός είναι ένας στόχος στην καρδιά μου που μπορείς να με σημαδέψεις αν θες. Δεν θα πονέσω. Ήταν μια εμπειρία όμορφη, πάρα πολύ όμορφη, που έγινε για έναν άσχημο, πολύ άσχημο λόγο. Κι αυτός ο λόγος είναι μυστικό δικό μου. Δεν θα το πω ποτέ σε κανέναν. Θα το πάρω μαζί μου», είχε πει τότε. Και όντως. Μέχρι την τελευταία του ανάσα, ο Στάθης Ψάλτης δεν αποκάλυψε ποτέ ποια ήταν η αιτία που τον έκανε να γίνει, έστω για λίγο, ναυτικός.
Αυτό που δεν είχε πρόβλημα πάντως να αποκαλύψει ήταν το πώς αυτή η διετής εμπειρία στη θάλασσα τον είχε κάνει να συγκινείται βαθιά κάθε φορά που άκουγε το «Φεύγω με πίκρα στα ξένα» του Στέλιου Καζαντζίδη. Το τραγούδι αυτό τον είχε σημαδέψει και ήταν το αγαπημένο του.
Μία ή άλλη πάντως, στα καράβια δεν είχε σκοπό να μείνει. Όταν έκρινε πως αυτή η εμπειρία του είχε δώσει ό,τι ήταν να του δώσει, γύρισε στη στεριά. Είχε σκοπό να γίνει ψυχολόγος. Ένας κλάδος που τον γοήτευε και διάβαζε συνεχώς σχετικά βιβλία. Και πώς έγινε τελικά και άλλαξε ρότα, ξεκινώντας αυτό που τελικά εξελίχθηκε σε μια σπουδαία καριέρα; Ήταν ο φίλος του και συνάδελφος του, Κώστας Αθανασόπουλος, που τον πήρε από το χέρι. Κυριολεκτικά. Τον τράβηξε μέχρι τα σκαλιά του Εθνικού, στην Αγίου Κωνσταντίνου, μια μόλις μέρα πριν τις εξετάσεις. Εκεί, του έδωσαν ένα κομμάτι του Τένεσι Ουίλιαμς από το «Γλυκό πουλί της νιότης». Το διάβασε, το έμαθε, το έπαιξε. The rest is history, που λένε…