Τίποτα πάνω του δεν έδειχνε περίεργο, τίποτα δεν γεννούσε ανησυχία πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο Ρίτσαρντ «Μπίμπο» Ράσελ ήταν ένας καθόλα συμπαθητικός, απλός και ήρεμος τύπος. Δημοφιλής από τα σχολικά του χρόνια, ένας από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας αμερικανικού ποδοσφαίρου, είχε «τρέλα» με τα ταξίδια και τα αεροπλάνα. Μόνο που πίσω από το φως που φαινομενικά εξέπεμπε, υπήρχε σκοτάδι στη ψυχή του…
Η ιστορία μας γυρίζει 7 χρόνια πίσω, στις 10 Αυγούστου του 2018 συγκεκριμένα. Έχοντας αφήσει πίσω του τη δουλειά του ως φούρναρης, είχε πιάσει δουλειά σε αεροπορική εταιρεία. Και ξάφνου, τουλάχιστον για όλους τους άλλους εκτός από αυτόν καθώς φαίνεται πως το σενάριο το γυρόφερνε καιρό στο μυαλό του, έκλεψε ένα αεροπλάνο, τύπου Q400, από το αεροδρόμιο του Σιάτλ.
Άρχισε να πετάει, να κάνει διάφορα κόλπα στον αέρα, όπως να φέρνει τούμπες με το αεροσκάφος. Ήταν εμφανές πως ήξερε τι έκανε. Όπως και ότι δεν είχε καμία πρόθεση να το προσγειώσει – παρότι μπορούσε. Είχε αποφασίσει πως θα αυτή θα ήταν η τελευταία του βόλτα, η (θεαματική όσο και τραγική) έξοδός του από αυτόν τον κόσμο.
Ο «τσακισμένος άνθρωπος» που κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι
Έγινε χαμός τότε στις ΗΠΑ. Ξύπνησαν μνήμες 11ης Σεπτεμβρίου, εγέρθηκαν ζητήματα ασφάλειας. Ο Ράσελ ήταν υπάλληλος της Horizon Air. Δικό της αεροπλάνο έκλεψε. Αν και δεν ήταν ποτέ σκοπός του να προκαλέσει κακό σε άλλους. Μόνο στον εαυτό του. Η δημοσίευση των συνομιλιών που είχε με τον Πύργο Ελέγχου δείχνει έναν άνθρωπο με πλήρη συνείδηση των πράξεων του. Ήξερε και είχε αποδεχθεί πως αυτές ήταν οι τελευταίες του στιγμές σε αυτόν τον κόσμο.
Στις ηχογραφήσεις των συνομιλιών του με τους ελεγκτές της εναέριας κυκλοφορίας, ακούγεται να μιλάει ήρεμα. Λέει πως λυπάται που απογοητεύει ανθρώπους που νοιάζονται γι’ αυτόν και περιγράφει τον εαυτό του σαν έναν «τσακισμένο άνθρωπο». «Έχω μερικές λασκαρισμένες βίδες, υποθέτω», ακούγεται κάποια στιγμή να λέει. «Δεν το ήξερα ποτέ πραγματικά μέχρι τώρα. Δεν σκοπεύω να το προσγειώσω. Θέλω απλά να κάνω μερικά ακροβατικά. Να δείτε τι μπορώ να κάνω πριν το ρίξω, ξέρετε, ε;»
Δεν ήταν ο τύπος που θα περίμενε κανείς να κλέψει ένα αεροπλάνο. Ήταν ένας πιστός Χριστιανός που του άρεσε να πίνει μπίρες και να τρώει γλυκά. Η οικογένεια και οι φίλοι του είχαν να λένε για το πόσο απολάμβανε να κάνει πλάκες και να βοηθάει τους άλλους. Το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας το πέρασε στην Αλάσκα στην πόλη Ουάσιλα. Εξαιρετικός αθλητής και πάντα πειθαρχημένος, δεν είχε δώσει ποτέ το παραμικρό δικαίωμα ούτε είχε δείξει πως του αρέσει να «σπάει τους κανόνες».
Μερικά χρόνια αργότερα γνώρισε και ερωτεύτηκε μια κοπέλα ονόματι Χάνα. Παντρεύτηκαν το 2012 και μαζί άνοιξαν ένα αρτοποιείο στην πόλη Κους Μπέι, στο Όρεγκον. Το οποίο μάλιστα πήγαινε και πολύ καλά. Αλλά στη Χάνα δεν άρεσε το μέρος. Και μετακόμισαν στο Σάμνερ, στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον, κοντά στο πατρικό της, αφού πρώτα πούλησαν την επιχείρησή τους. Ήταν εκεί, το 2015, που ο Ράσελ έπιασε δουλειά ως αχθοφόρος στην Horizon Air. Κάνοντας κάτι που πάντως, όπως έλεγε ανοιχτά, δεν του άρεσε.
«Έβλεπα, όταν ταξίδευα παλιά, αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν αυτή τη δουλειά και τους λυπόμουν. Και να που τώρα, κάνω εγώ το ίδιο…», είχε πει χαρακτηριστικά. Αλλά η δουλειά είχε και τα τυχερά της. Πολλές δωρεάν πτήσεις σε διάφορους προορισμούς. Και ο Ράσελ λάτρευε τα ταξίδια. Μπορούσε επίσης να πηγαίνει στην Αλάσκα και να επισκέπτεται την οικογένειά του, όποια στιγμή ήθελε.
Από το 2017 είχε αρχίσει να κάνει σκέψεις αλλαγής. Σκεφτόταν να πάει στο στρατό, έψαχνε επίσης μήπως μπορεί να βρει ένα πιο διοικητικό ρόλο στην Horizon Air. Σταθερά και πάντα τίποτα το περίεργο, τίποτα το ανησυχητικό, κανένα «προειδοποιητικό καμπανάκι».
Η τελευταία πτήση του Ρίτσαρντ «Μπίμπο» Ράσελ – Τι είπε η οικογένειά του μετά την τραγωδία
Κι όμως, υπήρχε κάτι περίεργο. Ο Ράσελ είχε αρχίσει να γίνεται μανιακός με τις πτήσεις. Ρωτούσε λεπτομέρειες τους πιλότους και τους μηχανικούς, επιζητούσε συνεχώς και με κάθε τρόπο πληροφορίες και εξηγήσεις για το πώς πετάς ένα αεροπλάνο. Η συνέχεια θα έδειχνε, με τραγικό τρόπο, πως το κίνητρό του δεν ήταν η φιλομάθεια.
Εκείνη τη μέρα του Αυγούστου αποκαλύφθηκε ο σκοπός του. Το ότι δούλευε στην εταιρεία και τον γνώριζαν του επέτρεψε να παρακάμψει κάθε σύστημα ασφαλείας. Ήταν δικός τους και -νόμιζαν- άκακος.
Στα ηχητικά από τις συνομιλίες του με τον Πύργο Ελέγχου, ακούγεται ένας άνθρωπος που βιώνει μια φοβερή συναισθηματική καταιγίδα. Μία μίξη ενθουσιασμού, δέους, φόβου, αυτοπεποίθησης και εν τέλει, παραίτησης. «Φίλε, λυπάμαι γι’ αυτό, ελπίζω να μην σου χάλασα τη μέρα», είπε στον ελεγκτή, πριν επιμείνει πως δεν έχει σκοπό να κάνει κακό σε κανέναν άλλον.
Η παραμονή του στον αέρα κράτησε 73 λεπτά. Πέταξε αλλοπρόσαλλα και κάνοντας απόπειρες για εναέριους ελιγμούς, πριν συντριβεί στο νησί Κέτρον στο Πάτζετ Σάοντ, περίπου 40 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από το σημείο που είχε ξεκινήσει.
Τι οδήγησε όμως ένα παλικάρι 28 ετών, φαινομενικά χωρίς προβλήματα, σε κάτι τέτοιο; Η οικογένειά του είναι πεπεισμένη πως οι πολλοί τραυματισμοί στο κεφάλι, κατά την περίοδο που έπαιζε αμερικανικό ποδόσφαιρο, του δημιούργησαν χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια, μια νευρολογική ασθένεια που έχει συνδεθεί με κατάθλιψη και αυτοκτονικές τάσεις.
Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως η ψυχική ασθένεια συνιστά κάτι που μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο όχι μόνο να το διαγνώσεις, αλλά έστω και να το υποψιαστείς…