Το 1912, ο Βασίλης Σιάνης, σε πολύ μικρή ηλικία, μόλις 17 ετών, μετανάστευσε από ένα χωριό της Αρκαδίας στην Αμερική αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Μέσα σε λίγα χρόνια, κάνοντας όποια δουλειά έβρισκε προκειμένου να επιβιώσει σε έναν άγνωστο για αυτόν τόπο, κατάφερε να πάρει την αμερικανική υπηκοότητα. Παράλληλα, είχε κάνει και ένα κομπόδεμα, αρκετό για να αγοράσει ένα μικρό εστιατόριο απέναντι από το στάδιο «Ρίνγκλεϊ Φιλντ», που έπαιζαν οι Σικάγο Καμπς -τοπική ομάδα μπέιζμπολ- το «Lincoln Tavern». Ένα πρωινό βρήκε έξω από το μαγαζί έναν τραυματισμένο τράγο, που είχε πέσει από το φορτηγό που τον μετέφερε, τον περιμάζεψε και τον περιποιήθηκε. Όταν είδε ότι οι πελάτες αντιμετώπιζαν το ζώο με τρυφερότητα και είχε αρχίσει σιγά σιγά να γίνεται η μασκότ του μαγαζιού, το μετονόμασε σε «Billy Goat (τράγος)Tavern».
Αποδείχθηκε σοφή κίνηση, αφού, πολύ σύντομα, ο τράγος έγινε πασίγνωστος και η ταβέρνα γέμιζε με κόσμο που, μετά τους αγώνες, πήγαινε να πιει ένα ποτό, αλλά και για να δει από κοντά τον τράγο Μέρφι.
Παράλληλα, ο Βασίλης Σιάνης έγινε θερμός υποστηρικτής της τοπικής ομάδας μπέιζμπολ και παρακολουθούσε όλους τους αγώνες της από το προσωπικό του θεωρείο, συνοδευόμενος-πάντα- από τον Μέρφι, με τους φιλάθλους να θεωρούν τον τράγο το γούρι της ομάδας. Μάλιστα, πριν αρχίσει ο αγώνας, ο Μέρφι έκανε το γύρο του γηπέδου συνοδεία του κύριού του, γνωρίζοντας κάθε φορά την αποθέωση.
Όλα αυτά ίσχυαν μέχρι τις 6 Οκτωβρίου του 1945. Εκείνη τη μέρα, οι Σικάγο Καμπς έπαιζαν εναντίον των Ντιτρόι Τάιγκερς, στο τέταρτο μεταξύ τους παιχνίδι και ενώ προηγούνταν με 2-1 στις νίκες, διεκδικώντας τον τίτλο σε μια σειρά επτά αγώνων. Κατά τη διάρκεια της 7ης περιόδου του αγώνα, ο Μέρφι έκανε την ανάγκη του… Γρήγορα μια δυσάρεστη οσμή απλώθηκε γύρω από το θεωρείο του Σιάνη, οι επίσημοι άρχισαν να δυσφορούν και να διαμαρτύρονται και ο πρόεδρος των Καμπς αναγκάστηκε να ζητήσει από τους άνδρες ασφαλείας να βγάλουν έξω από το γήπεδο τον τράγο. Ο Σιάνης το θεώρησε προσβολή, λογομάχησε και, αποχωρώντας οργισμένος, ακούστηκε να καταριέται την ομάδα: «Να μην σώσει να φθάσει ποτέ ξανά σε τελικό!».
Οι Σικάγο Καμπς έχασαν το πρωτάθλημα της σεζόν, κάνοντας τέσσερις συνεχόμενες ήττες και τα επόμενα χρόνια η ομάδα οδηγήθηκε στην αφάνεια. Ο Σιάνης, ένα χρόνο πριν πεθάνει, το 1969 έβγαλε επίσημη ανακοίνωση ότι πήρε πίσω την κατάρα, αλλά δεν άλλαξε κάτι. Η ομάδα συνέχισε χωρίς επιτυχίες. Τότε ανέλαβε δράση ο ανιψιός του Σαμ, που είχε πλέον και τα ηνία του εστιατορίου. Προκειμένου να «εξευμενίσει» την προσβολή που είχε δεχτεί ο Μέρφι, περπάτησε στο γήπεδο μαζί με έναν τράγο, δίχως, όμως, αποτέλεσμα. Η κακοδαιμονία της ομάδας συνεχίστηκε.
Τα επόμενα χρόνια και οι φίλαθλοι της ομάδας προσπάθησαν να αντιστρέψουν την κατάρα δοκιμάζοντας διάφορους τρόπους. Κρέμασαν νεκρό τράγο έξω από το στάδιο, έβαλαν ιερείς να εξαγνίσουν το γήπεδο, ίδρυσαν φιλανθρωπικό οργανισμό που έστελνε κατσίκια σε οικογένειες σε υπανάπτυκτες χώρες, για να τους παρέχουν φαγητό και γάλα αλλά μάταια. Η ομάδα δεν έχει να ξαναφτάσει σε τελικό από το 1945, τη στιγμή που μέχρι τότε είχε φτάσει 17 φορές στην ιστορία της.
