Στη συνείδηση των Βρετανών το «Spitfire» είναι περίπου ό,τι στη δική μας η «πολεμική περιβολή» της φουστανέλας με το καριοφίλι. Σύμβολο του εθνικού αγώνα αντίστασης και νίκης απέναντι στον επίδοξο κατακτητή.
Τα μαχητικά αεροσκάφη της RAF ήταν αυτά που διέσωσαν τη Μεγάλη Βρετανία στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι Γερμανοί εξαπέλυσαν την επιχείρηση «Θαλάσσιος Λέων». Αν η τρομακτική επίθεση της Luftwaffe δεν είχε ανακοπεί από τη βρετανική αεροπορία, ο πόλεμος θα είχε κριθεί πολύ γρήγορα υπέρ των Ναζί.
Εύλογα λοιπόν η συλλογή μοντέλων – ο επονομαζόμενος μοντελισμός – μαχητικών αεροσκαφών είναι στην Αγγλία πιο διαδεδομένη από κάθε άλλη χώρα. Είναι όμως άλλο πράγμα να κατασκευάζεις κομμάτι – κομμάτι μια μεταλλική μινιατούρα ως πιτσιρικάς και εντελώς διαφορετικό αυτό που έκανε ένας έμπορος εξαρτημάτων από το Έξετερ της νοτιοδυτικής Αγγλίας.
Όλα ξεκίνησαν από μία βίδα. Ένα δώρο από τους φίλους του στα 40α γενέθλια του, άλλαξε τη ζωή του Μάρτιν Φίλιπς. Ήταν μια αυθεντική βίδα ενός Spitfire του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Έχεις το πρώτο εξάρτημα για να φτιάξεις ένα Spitfire», του είπαν οι φίλοι του, χαριτολογώντας. Εκείνος όμως δεν το εξέλαβε ως… χιούμορ. Ένιωσε μέσα του μια πρόκληση να τον κυριεύει. Ένα «τρελό» όραμα έγινε σκοπός ζωής. Να μετεξελιχθεί αυτή η βίδα σε ένα κανονικό, ιπτάμενο, Spitfire. Όχι με τη βοήθεια των μηχανημάτων κάποιου εργοστασίου, αλλά συναρμολογούμενο αποκλειστικά από τα ίδια του τα χέρια!
Κυριακή έκλεισε τα 40 από τη Δευτέρα κιόλας έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά. Ξεκίνησε να αναζητά γνήσια ανταλλακτικά σε όλο τον κόσμο. Πέραν όσων μπόρεσε να βρει στη «μαμά» – πατρίδα του Spitfire και από ιδιωτικούς συλλέκτες, προμηθεύτηκε πολλά κυρίως από Νορβηγία, Σουηδία, Ρωσία, Ισραήλ, Ολλανδία και Γαλλία. Συμπεριλαμβανομένων των τεσσάρων κινητήρων Merlin, που προσέδιδαν στο σκάφος το χαρακτηριστικό ήχο του.
Συγκέντρωσε όλα τα κομμάτια του παζλ, αναβιώνοντας με ευλαβική γνησιότητα το Νο. 1 όπλο της βρετανικής άμυνας κατά του Άξονα. Σκελετοί πτέρυγας, μέρη κινητήρα, πυροβόλα πτερύγια, ιπτάμενα όργανα, καθίσματα και εξαρτήματα, τα περισσότερα πρωτότυπα, όπως έβγαιναν από το εργοστάσιο της RAF. Βρήκε επίσης μια τετράπλευρη προπέλα αξίας 70.000 λιρών, ενώ ένα από τα φτερά προερχόταν από ένα Spitfire που έπεσε κοντά στο αεροδρόμιο του Έξετερ και βρισκόταν επί δεκαετίες σε ένα φράκτη κοντά σε μια παμπ, μέχρι να περισσυλεγεί.
Χρειάστηκαν 14 χρόνια και δαπάνη περίπου 1,1 εκατ. ευρώ για να λάβει «σάρκα και οστά» το όνειρο του Βρετανού επιχειρηματία! Μαζί με μια ομάδα 50 εθελοντών (κάποιοι εκ των οποίων μηχανικοί αεροσκαφών) συνέθεσαν, με τα ίδια τους τα χέρια, τα 396 διαφορετικά εξαρτήματα που χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί το έργο.
«Πολλές φορές σκέφτηκα ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρουμε. Ποτέ όμως δεν εγκαταλείψαμε το όραμα. Το Spitfire είναι μεταξύ αυτών που έκαναν τη Βρετανία ένα μεγάλο έθνος. Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω, σκεπτόμενος ότι ακόμα και παιδιά ηλικίας 18 ετών πέταξαν και σκοτώθηκαν με αυτά», λέει ο Φίλιπς.
Το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα είναι ότι το handmade αεροπλάνο έχει τη δυνατότητα να επιχειρήσει κανονικά, χρησιμοποιώντας και τα πυροβόλα του. Φυσικά αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ, αλλά έχει ήδη καταγράψει κάποιες ώρες πτήσης.
Ο πρώτος πιλότος που το απογείωσε ήταν ο εκπαιδευμένος σε τέτοιου τύπου αεροσκάφη Ματ Τζόουνς. «Κλαίω κάθε φορά που το βλέπω στον αέρα. Όσοι μάθαιναν την ιστορία μου νόμιζαν αρχικά ότι το ήθελα για ιδία χρήση, δίπλωμα πιλότου όμως δεν έχω. Τουλάχιστον όχι ακόμα…», λέει ο Φίλιπς, «φωτογραφίζοντας» την επόμενη πρόκληση της ζωής του.
Έχετε καμία αμφιβολία ότι ούτε αυτή θα του μείνει απωθημένο…;
Βίντεο: Greatbigstory.com