Πόσα πρόσωπα μπορεί να έχει ένας άνθρωπος; Πόσους ρόλους μπορεί να υποδυθεί; Η ιστορία του Φέρντιναντ Ουάλντο Ντεμάρα αποδεικνύει πως όπου υπάρχει θέληση και ταλέντο για κομπίνα, όλα είναι δυνατά. Ακόμα και να καταφέρεις να ζεις «κλέβοντας» τη ζωή κάποιου άλλου.
Ο «μεγαλύτερος απατεώνας του κόσμου» -όπως έμεινε στη ιστορία ο Ντεμάρα- κατάφερε τη δεκαετία του 1940 να ζήσει με πολλά διαφορετικά ονόματα ως σερίφης, δάσκαλος, βοηθός διευθυντή φυλακών, πολιτικός μηχανικός, δικηγόρος, εκδότης, μοναχός, ψυχολόγος και ερευνητής καρκίνου, με το πικ της «καριέρας» του να είναι ο ρόλος του νεαρού Καναδού χειρουργού, Ζόζεφ Κιρ.
Έτσι ξεκίνησαν όλα
Ο Ντεμάρα –άνθρωπος με τρομερά υψηλό δείκτη ευφυΐας και φωτογραφική μνήμη- μεγάλωσε σε μία πολύ ευκατάστατη οικογένεια της Μασαχουσέτης, με κύρος και χρήμα. Στα 16 του χρόνια, ο πατέρας του χρεοκοπεί και ο ίδιος αποφασίζει να στηριχτεί πλέον αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις.
Την ώρα που η οικογένειά του αναγκάστηκε να μετακομίσει στη φτωχότερη συνοικία της πόλης Λόρενς, ο ίδιος αποφάσισε να πάει να ζήσει ως μοναχός σε μοναστήρι της αμερικανικής πολιτείας Rhode Island, όπου έμεινε για πολλά χρόνια.
Το 1941, στα 20 του χρόνια, κατατάσσεται στον Αμερικανικό στρατό και η λαμπρή του πορεία ως μέγιστος απατεώνας ξεκινά!
Οι γνωριμίες που έκανε στο στρατό τον ενέπνευσαν για την πιο παράτολμη ιδέα του: θα χρησιμοποιούσε τα ονόματά τους για να ζήσει τις δικές τους ζωές σε διαφορετικές πόλεις χωρίς εκείνοι να έχουν την παραμικρή ιδέα. Και τα κατάφερε. Πρώτος στη λίστα ήταν ο Άντονι Ινόλια, του οποίου το όνομα «δανείστηκε» προσωρινά, και του οποίου το θάνατο δε δίστασε να σκηνοθετήσει όταν βαρέθηκε και θέλησε να περάσει στον επόμενό του ρόλο.
Στο μεταξύ, λόγω της εξαφάνισής του θεωρήθηκε λιποτάκτης και καταζητούνταν. Η εναλλαγή των ρόλων του, ωστόσο, δυσκόλευε πολύ τις Αρχές να τον εντοπίσουν.
Αργότερα, παρουσιάστηκε ως ψυχολόγος Ρόμπερτ Λίντον Φρεντς και κατέληξε να διδάσκει στο κολλέγιο –και μετέπειτα πανεπιστήμιο- Gannon στην Πενσιλβάνια. Έπεσε τελικά στα χέρια της αστυνομίας, αφού πρώτα εργάστηκε σε γνωστό φρενοκομείο του Λος Άντζελες και το St. Martin’s College στην Ουάσινγκτον και καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση μιας και οι κατηγορίες που τον βάραιναν για λιποταξία εκκρεμούσαν.
Ο ρόλος – σταθμός που του χάρισε εκατομμύρια θαυμαστές
Μόλις βγήκε από τη φυλακή, σπούδασε νομική (όχι ως Φέρντιναντ Ουάλντο Ντεμάρα φυσικά) και συνέχισε το χόμπι του σφετερισμού, υποδυόμενος με μεγάλη επιτυχία καταξιωμένους άνδρες με ζηλευτά επαγγέλματα. Ο πιο λαμπρός ρόλος της καριέρας του θα ερχόταν λίγο μετά την αποφυλάκισή του.
Ο Mr. Demara στόχευε στο υψηλό status γι’ αυτό δε δίστασε να κλέψει την ταυτότητα του νεαρού χειρουργού Δρ. Ζόζεφ Κιρ, με τον οποίο είχε γνωριστεί σε κάποιο μοναστήρι όπου παρίστανε τον μοναχό.
Ο ίδιος, είχε πάρει τόσο σοβαρά το ρόλο του γιατρού, που μελέτησε πολλά βιβλία και εγχειρίδια ιατρικής, μη διστάζοντας να εγχειρήσει (!) ασθενείς βασιζόμενος στη θεωρητική μελέτη και τη φωτογραφική του μνήμη.
Αμέσως έπιασε δουλειά ως χειρουργός στο πολεμικό πλοίο HMCS Cayuga του Καναδά, με τα περιστατικά που του έτυχαν να είναι τόσο δύσκολα και περίπλοκα, που όταν τα κατάφερε μαζί τους έγινε πρώτο θέμα στην καναδικές εφημερίδες.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μαζικού τραυματισμού δεκαέξι στρατιωτών από την Κορέα, οι οποίοι κρίθηκε αναγκαίο να υποβληθούν σε χειρουργικές επεμβάσεις προκειμένου να σωθούν από βέβαιο θάνατο. Ο Ντεμάρα δεν είχε το χρόνο με το μέρος του: έπρεπε να προετοιμαστεί άμεσα για τα χειρουργεία. Έπρεπε να… διαβάσει.
Απομονώθηκε για λίγα λεπτά στο δωμάτιό του, «ξεσκόνισε» τις γνώσεις του και αφού έψαξε πληροφορίες και τεχνικές που αφορούσαν στα συγκεκριμένα βαριά περιστατικά τόλμησε να κάνει τις εγχειρήσεις χρησιμοποιώντας μεγάλες ποσότητες πενικιλίνης.
Κατά έναν περίεργο τρόπο, κανένας από τους τραυματίες δεν πέθανε, παρά το γεγονός πως ο Ντεμάρα όχι μόνο δεν ήταν γιατρός, μα κλήθηκε να λειτουργήσει και σε συνθήκες πίεσης. Η επιτυχία του ήταν τελικά αυτή που αποκάλυψε την πλαστοπροσωπία που είχε διαπράξει.
Έγινε τόσο διάσημος εν μία νυκτί, που κάποιο από τα δημοσιεύματα που αφορούσαν στο πρόσωπό του (το πρόσωπο του Δρ. Κιρ δηλαδή) έπεσε στα χέρια της μητέρας του πραγματικού γιατρού. Εκείνη, έσπευσε να τον καταγγείλει στις Αρχές, ωστόσο το Ναυτικό του Καναδά δεν θέλησε να του απαγγείλει κατηγορίες.
Παρότι ο ίδιος είχε κλέψει τεράστιες ποσότητες πενικιλίνης, κανείς δεν φάνηκε να του κρατά κακία, αφού χάρη στην εξυπνάδα και την τόλμη του, έσωσε τη ζωή τόσων ανθρώπων. Η ευφυΐα και ο «επαγγελματισμός» του τού χάρισαν εκατομμύρια θαυμαστές, η φήμη του, όμως, ως «ο μεγαλύτερος απατεώνας» του στέρησε τη δυνατότητα να συνεχίσει τη δράση του.
Γύρισε στην Αμερική πιο διάσημος από ποτέ και πέθανε το 1982 με την ιστορία του να ταξιδεύει σε κάθε γωνιά της γης. Η ταινία «The Great Impostor» (Ο Μεγάλος Απατεώνας) του 1961, είναι αφιερωμένη στη δράση του δαιμόνιου αυτού κομπιναδόρου, τον οποίο ενσάρκωσε με τεράστια επιτυχία ο Τόνι Κέρτις.
Ποιος να του το έλεγε ότι θα έφτανε η στιγμή που κάποιος άλλος θα υποδυόταν τον ίδιο…