«Έρβιν, θα πρέπει να έρθεις τώρα αμέσως εδώ και να με δεις». Ήταν η πιο αλλόκοτη προτροπή που είχε ακούσει έως τότε στη ζωή του μέσω τηλεφώνου. Βρισκόταν σε ξενοδοχείο του Σολτ Λέικ για έναν από τους τελευταίους φιλικούς αγώνες πριν από την έναρξη της σεζόν, απέναντι στη Γιούτα. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ήταν ο γιατρός των Λος Άντζελες Λέικερς, Μάικλ Μέλμαν.
Είχε ζητήσει από τη reception να τον συνδέσουν επειγόντως με το δωμάτιο του σούπερσταρ της ομάδας.
«Μα, έχω ματς εδώ. Τι συμβαίνει; Πες μου», απάντησε ανυποψίαστος ο Μάτζικ Τζόνσον. Η επόμενη φράση του Μέλμαν δεν άφηνε περαιτέρω περιθώρια αμφισβήτησης. «Όχι από το τηλέφωνο. Έλα άμεσα στο σπίτι ή στο γραφείο μου».
Την επόμενη ημέρα ο Μάτζικ περνούσε πράγματι το κατώφλι του γραφείου του, για να μείνει εμβρόντητος από τα μαντάτα. Νιόπαντρος και με τη σύζυγό του έγκυο, νόμιζε αρχικά ότι επρόκειτο για λάθος, όταν ενημερώθηκε από τον γιατρό για τον ιό HIV που είχε προσβάλει τον οργανισμό του. Η πρώτη αντίδραση ήταν η άρνηση αποδοχής. Ζήτησε και δεύτερη και τρίτη εξέταση αίματος.
Ήταν 24 Οκτωβρίου του 1991 και το νέο θα έμενε κρυφό για δύο εβδομάδες.
Τα αποτελέσματα της τρίτης εξέτασης βγήκαν στις 5 Νοεμβρίου. Υποτίθεται ότι τόσο καιρό απουσίαζε από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας λόγω ίωσης. Στην πραγματικότητα τόσο καιρό επεξεργαζόταν μέσα του τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριζόταν την κατάσταση. Όταν δεν υπήρχε πια καμιά αμφιβολία ότι είναι φορέας του HIV, αποφάσισε να το δημοσιοποιήσει, παραχωρώντας συνέντευξη Τύπου.
Το γεγονός προγραμματίστηκε για τις 8 Νοεμβρίου και το πρωί της προηγούμενης ημέρας ο Μάτζικ ήθελε να ενημερώσει προσωπικά τέσσερις ανθρώπους: τον κολλητό του Αϊζάια Τόμας, τον επί εννέα χρόνια προπονητή του, Πατ Ράιλι και τους φίλους του Λάρι Μπερντ και Μάικλ Τζόρνταν.
Εκείνο το πρωί όμως, ένας δημοσιογράφος επικοινώνησε με το γραφείο τύπου των Λέικερς, λέγοντάς ότι κυκλοφορεί έντονα η φήμη πως ο Μάτζικ έπασχε από τον ιό του AIDS. Ζήτησε την επίσημη θέση της ομάδας, την ώρα που ο γενικός αρχηγός της, ο μεγάλος Τζέρι Γουέστ προσπαθούσε να μη γίνει αντιληπτό ότι είχε βάλει τα κλάματα.
Ο Υπεύθυνος Τύπου των Λέικερς, Τζον Μπλακ, του ζήτησε να περιμένει μία ώρα πριν γράψει κάτι. Ήταν 10:00 το πρωί και η συνέντευξη Τύπου έπρεπε να επισπευσθεί.
Ο Μάτζικ ενημερώθηκε άμεσα και αποφάσισε να πει τα νέα στον κόσμο μια μέρα νωρίτερα. Έχοντας μόνο πέντε ώρες και όχι μία ημέρα για να προετοιμαστεί, δεν είχε χρόνο να επικοινωνήσει με όλους αυτούς που ήθελε, αναθέτοντας αυτή τη δουλειά στον μάνατζέρ του, Λον Ρόουζεν.
Το μεσημέρι της 7ης Νοεμβρίου, λίγη ώρα προτού ο Τζόνσον δώσει την ιστορική συνέντευξη Τύπου, ο υπεύθυνος επικοινωνίας των Σικάγο Μπουλς, Τιμ Χάλαμ δέχεται το τηλεφώνημα του Ρόουζεν. Ο τελευταίος ζητάει να μιλήσει με «τον Μάικλ» και όταν ο Χάλαμ του λέει να τον πάρει σε λίγο γιατί «είναι στην προπόνηση», ο Ρόουζεν επιμένει λακκωνικά: «Πρέπει να μου τον δώσεις. Εμπιστέψου με…»
Όταν ο MJ έπιασε το ακουστικό και άκουσε τα μαντάτα, η πρώτη ατάκα του ήταν αυτή που θα είχε όλος ο πλανήτης στο στόμα λίγες ώρες αργότερα: «Θα πεθάνει;»
Ο Τόμας οδηγούσε όταν χτύπησε το τηλέφωνό του και έμαθε τα δυσάρεστα. Δεν μπορούσε καλά-καλά να κουμαντάρει το τιμόνι. Πήγε στην άκρη του δρόμου, πάρκαρε και έκλαψε σαν μικρό παιδί. Ο Μπερντ το πήρε πιο ψύχραιμα. Άφησε την προπόνηση με τους Μπόστον Σέλτικς και αποχώρησε χωρίς να πει λέξη σε κανέναν, απαιτώντας να μιλήσει στο τηλέφωνο με τον Μάτζικ. Το αίτημά του έγινε δεκτό, με το φίλο του να τον… καθησυχάζει και να τον παραπέμπει στη συνέντευξη Τύπου.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας, το κατάμεστο «Madison Square Garden» της Νέας Υόρκης έμοιαζε να πενθεί πρόωρα το χαμό του μεγαλύτερου πλέι-μέικερ που έπιασε ποτέ μπάλα μπάσκετ.
Ο προπονητής των Νικς τότε, Πατ Ράιλι, καθυστέρησε την έναρξη του αγώνα με τους Ορλάντο Μάτζικ, ως φόρο τιμής προς τον παίκτη με τον οποίο είχαν μεγαλουργήσει παρέα στους Λέικερς.
Πήρε το μικρόφωνο, εισήλθε στο παρκέ και απευθυνόμενος σε 19.000 θεατές ψέλλισε τα παρακάτω λόγια:
«Προφανώς, υπήρξαν κάποια πολύ άσχημα νέα. Ζητώ απ’ όλους με τη δική σας φωνή, με τις δικές σας πεποιθήσεις, με τον δικό σας τρόπο, να προσευχηθείτε για τον Έρβιν και τους 1.000.000 ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από μία ύπουλη ασθένεια και χρειάζονται την κατανόησή μας».
Οι παίκτες και τα υπόλοιπα μέλη των Νικς και των Μάτζικ πλησίασαν τον Ράιλι, ο οποίος ψιθύρισε το «Πάτερ Ημών» και όταν τελείωσε αρκέστηκε στην παραίνεση: «Πάμε, ας παίξουμε».
Ο Ράιλι ήταν ο πρώτος με τον οποίο επικοινώνησε ο Ρόουζεν. Αρχικά λύγισε και του είπε ότι δεν καθίσει στον πάγκο στον αγώνα με το Ορλάντο. Ο ατζέντης όμως τον μετέπεισε: «Πρέπει να κοουτσάρεις! Θα ραγίσεις την καρδιά του Μάτζικ αν δεν το κάνεις».
Είχε προηγηθεί βέβαια η πιο επιδραστική ίσως συνέντευξη Τύπου όλων των εποχών, εξαιρουμένων αρχηγών κρατών. Το σοκ από τα λεγόμενα του ομιλητή αντήχησε σε όλη την υφήλιο. Μία ώρα προτού παρουσιαστεί στους δημοσιογράφους ο Μάτζικ – και εν αναμονή του Κομισάριου του NBA Ντέιβιντ Στερν, που ταξίδευε εσπευσμένα από τη Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες – μάζεψε τους συμπαίκτες του στα αποδυτήρια για μια μακρά σε διάρκεια ομιλία.
Στις 3:00 ο σταρ των Λέικερς μπήκε στην κατάμεστη αίθουσα Τύπου, συνοδευόμενος μεταξύ άλλων από τον Ντέιβιντ Στερν, τον Καρίμ-Αμπντούλ Τζαμπάρ, τον Τζέρι Γουέστ και τον Μάικλ Μέλμαν. Πολύ λίγοι ανάμεσα στο κοινό γνώριζαν τι συμβαίνει. Οι περισσότεροι, οι πιο… τολμηροί, είχαν την πληροφόρηση ότι ο Μάτζικ θα έχανε όλη την αγωνιστική σεζόν.
«Όλοι είναι έκπληκτοι και λυπημένοι. Αλλά όλοι καταλαβαίνουν ότι αν η δύναμη μιας προσωπικότητας ενδέχεται να έχει αντίκτυπο στην καταπολέμηση αυτής της ασθένειας, τότε ο Μάτζικ πιθανώς να τη διαθέτει αυτή τη δύναμη», ήταν το απολύτως προφητικό σχόλιο του Ντέιβιντ Στερν.
Λίγα λεπτά νωρίτερα ο Μάτζικ είχε δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα. Ξεκαθάρισε ότι η σύζυγός του Ερλέτα «Κούκι» Κέλι (την είχε παντρευτεί μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο) και το αγέννητο παιδί τους δεν είχαν προσβληθεί από τον ιό HIV και πως θα αφιέρωνε τη ζωή του στη μάχη κατά της συγκεκριμένης ασθένειας.
Αρχικά ανέφερε ότι δεν γνώριζε τα αίτια της ύπαρξής της, αλλά αργότερα αποκάλυψε ότι προήλθε από τις πολλές σεξουαλικές συντρόφους κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ήταν επιπλέον περιβόητος για τις ορκισμένες groupies που τον ακολουθούσαν όπου κι αν ταξίδευε, ενώ στο LA έχουν γράψει… ιστορία τα πάρτι οργίων που διοργάνωνε μαζί με συμπαίκτες του.
«Εξαιτίας της προσβολής μου από τον ιό HIV θα πρέπει να ανακοινώσω την απόσυρσή μου από την ενεργό δράση σήμερα. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω AIDS, αλλά τον ιό HIV. Η γυναίκα μου είναι καλά. Σκοπεύω να ζήσω για πολύ καιρό και να συνεχίσω να σας… ενοχλώ. Σίγουρα πλέον χωρίς την πίεση του πρωταθλητισμού, θα μπορέσω να απολαύσω άλλες χαρές της ζωής. Θα μου λείψει το παιχνίδι, αλλά σκοπεύω να γίνω ομιλητής για τον ιό HIV για να πω σε όλα τα νεαρά παιδιά πόσο σημαντικό είναι να κάνεις ασφαλές σεξ. Μερικές φορές νομίζεις από αφέλεια ότι δεν θα σου συμβεί, αλλά συνέβη σε εμένα και θα το αντιμετωπίσω».
Στο ακροατήριο επικράτησε παγωμάρα. Αρκετοί έβαλαν τα κλάματα. Όχι όμως και ο Τζόνσον, ο οποίος δήλωσε με το κλασικό πλατύ χαμόγελο του πως «κάνω ότι κάνει κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, δεν έχω κανένα πρόβλημα».
Και ακολούθως εμφανίστηκε έτοιμος για τις δεκάδες ερωτήσεις που του έγιναν. Συνέχισε στον ίδιο τόνο σε κάθε ερώτηση, λέγοντας με απόκοσμη για την περίσταση αισιοδοξία. «Δεν φοβάμαι. Το βλέπω σαν άλλη μία πρόκληση στη ζωή μου. Βρίσκομαι πράγματι με την πλάτη στον τοίχο και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να δω την θετική πλευρά. Πάντα αυτό έκανα. Και για αυτό είμαι εδώ και σας μιλάω. Γιατί θέλω να ενημερώσω τον κόσμο, όλο τον κόσμο, πόσο σημαντικό είναι να κάνουν εξετάσεις. Εγώ θα συνεχίσω. Και θα το νικήσω…».
Η είδηση μεταδόθηκε ταχύτατα. με τη μυρωδιά… θανάτου, στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Ο περισσότερος κόσμος προσέγγιζε τότε το AIDS ως έναν ιό των ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων – άλλωστε εκείνη την εποχή ένα μικρό μόνο ποσοστό ετεροφυλόφιλων είχε προσβληθεί.
Επιπλέον, για τους περισσότερους δεν ήταν διακριτή η διαφορά ανάμεσα σε HIV και AIDS. Η επικρατούσα αίσθηση στα πρώτα χρόνια εμφάνισης της νόσου ήταν ότι HIV σημαίνει AIDS, άρα βέβαιος θάνατος σε ένα, το πολύ δύο χρόνια, για τον ασθενή.
Στις ΗΠΑ επικρατούσε η ακραία άποψη ότι έπρεπε να σταματήσουν ακόμη και τα φιλιά μεταξύ των ανθρώπων, προκειμένου να μη μεταδοθεί ο ιός που είχε διαπιστωμένα στοιχίσει τη ζωή σε 14.000 ανθρώπους, ενώ η ασθένεια έφερε τον τίτλο «ομοφυλοφιλική πανούκλα».
Την εντύπωση περί στενής σχέσης ιού – ομοφυφιλίας είχε εδραιώσει ο σταρ του Χόλιγουντ Ρόκ Χάντσον, ο οποίος το 1985 έγινε ο πρώτος διάσημος στον κόσμο που πέθανε από AIDS. Το Νοέμβρη του ’91 άλλωστε, ένας άλλος ομοφυλόφιλος celebrity, ο ογκόλιθος της μουσικής Φρέντι Μέρκιουρι, διήγαγε τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, χάνοντας τελικά τη μάχη με τον ιό στις 24 του μήνα.
Και τι ειρωνεία. Ο άνθρωπος που άλλαξε μια για πάντα τη μορφή του μπάσκετ, ως ο εγκέφαλος του περίφημου «showtime» θα είχε την ίδια τραγική τύχη με τον καλλιτέχνη που τραγουδούσε μαγνητοφωνημένα στους αντιπάλους «we will rock you», σε κάθε εντός έδρας αγώνα των Λέικερς…
Για τη συντριπτική πλειονότητα της παγκόσμιας κοινής γνώμης ο Μάτζικ υπήρξε σε εκείνη τη συνέντευξη Τύπου από υπερβολικά αισιόδοξος έως αιθεροβάμων. Στα δικά τους μάτια και αυτιά ήταν σα να έχει ουσιαστικά προαναγγείλει το θάνατο του. Ο αγώνας του για ζωή θα είχε απλώς ορίζοντα να παρατείνει χρονικά το μοιραίο.
Για αυτό και η έκπληξη έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν, μολονότι είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση, ψηφίστηκε από τους φιλάθλους για παρουσία στη βασική πεντάδα του All-Star Game του 1992. Ο Μάτζικ όχι μόνο αγωνίστηκε, αλλά οδήγησε τη Δύση σε συντριπτική νίκη επί της Ανατολής (153-113) και αναδείχθηκε MVP, με 25 πόντους, 9 ασίστ και 5 ριμπάουντ.
Το πιο σημαντικό απ’ όλα, όμως, ήταν ότι συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της «Dream Team» για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, ασχέτως αν δεν έπαιζε πολύ λόγω προβλημάτων στο γόνατο. Με μέσο όρο 8 πόντους και 5,5 ασίστ ανά ματς, ήταν αυτός που συγκέντρωνε τους προβολείς στο κορυφαίο σύνολο ομαδικού σπορ που εμφανίστηκε ποτέ.
Το κοινό τον αποθέωνε σε κάθε ενέργεια και ο ίδιος δεν έχανε ευκαιρία να επικοινωνεί διαρκώς την ανάγκη για ενημέρωση των μέτρων πρόληψης και καταπολέμησης του ιού. Είχε ήδη επωμιστεί ρόλο άτυπου πρεσβευτή οικουμενικά στη μάχη κατά του AIDS, αποτελώντας πηγή έμπνευσης και ελπίδας για τους οροθετικούς.
Το ΝΒΑ «έτρεξε» μία σειρά από καμπάνιες για τη μείωση της εξάπλωσης λοιμωδών νόσων και το θρυλικό «32» του παγκοσμίου μπάσκετ αποτέλεσε μπροστάρη αυτών των ενεργειών, με το ίδρυμα που φέρει το όνομά του (στην πορεία ενίσχυσε και άλλες ευπαθείς ομάδες).
Τα πράγματα ωστόσο δεν ήταν τόσο ρόδινα για τον Μάτζικ, όταν ενόψει της σεζόν 1992-93 ανακοίνωσε ότι επιστρέφει στην ενεργό δράση. Άλλο ο φιλικός χαρακτήρας του Αll-star game και των αγώνων της Dream Team και άλλο το ανώτερο επίπεδο ανταγωνισμού στον αθλητισμό.
Πολλοί από τους συναθλητές του ήταν αντίθετοι με την ιδέα να ξαναπαίξει, από το All-Star Game κιόλας. Οι ψίθυροι καχυποψίας έδιναν και έπαιρναν, η πιο συνήθης ερώτηση που του γινόταν είναι «αν είσαι εντάξει», ενώ ακόμα και οι πρώην συμπαίκτες του, Μπάιρον Σκοτ και Έισι Γκριν, υποστήριζαν ότι δεν πρέπει να αγωνιστεί, υπό τον φόβο ότι θα του ανοίξει κάποια πληγή.
«Δεν μπορούν να σε διαβεβαιώσουν ότι δεν διατρέχεις κίνδυνο», είπε ο Καρλ Μαλόουν όταν ανακοινώθηκε η επιστροφή του, ενώ ο Μαρκ Πράις δεν είχε κανένα δισταγμό να προαναγγείλει ότι δεν θα αγωνιστεί εναντίον του.
Πέρα από σύμβολο γενναιότητας και κουράγιου, ο Μάτζικ ήταν και δαχτυλοδεικτούμενος για πολύ καιρό – κάποιες φήμες τον ήθελαν και gay – καθώς η πληροφόρηση για τη νόσο παρέμενε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 μπερδεμένη με την παραπληροφόρηση.
Ο Τζόνσον έπαιξε το Φθινόπωρο του ’92, μετά τους Ολυμπιακούς δηλαδή, σε πολλά φιλικά προετοιμασίας των Λέικερς, αλλά έχοντας γίνει κοινωνός αυτών των αντιδράσεων (και βρεθεί σε θέση απολογούμενου), αναγκάστηκε να ανακαλέσει την επάνοδό του στα παρκέ.
Τη σεζόν 1994-95 ανέλαβε χωρίς επιτυχία για ένα φεγγάρι (ρεκόρ 5-11) ρόλο προπονητή στους Λέικερς και την επόμενη το μεγάλο come back με φανέλα και σορτσάκι, έλαβε σάρκα και οστά. Είχαν μεσολαβήσει τρία χρόνια και οι συνθήκες ήταν πολύ πιο ευνοϊκές, καθώς με ευθύνη και του ίδιου η ενημέρωση για τον HIV και το AIDS ήταν σε τελείως διαφορετικό επίπεδο.
Στις 30 Ιανουαρίου του 1996 ο Μάτζικ μπήκε ξανά στο «Forum» ως παίκτης, οδηγώντας τους Λέικερς σε νίκη επί του Γκόλντεν Στέιτ με 19 πόντους, 10 ασίστ και 8 ριμπάουντ. Έπαιζε πια ως πάουερ-φόργουορντ και στα 32 ματς της regular season που αγωνίστηκε, είχε μέσο όρο 14,6 πόντους, 6.9 ασίστ και 5,7 ριμπάουντ. Σε αυτά τα 32 ματς οι Λέικερς είχαν ρεκόρ 22-10 και με συνολικό 53-29 προκρίθηκαν ως τέταρτοι στα πλέι-οφ.
Είχαν όμως την ατυχία να πέσουν στον α’ γύρο (έστω και με πλεονέκτημα έδρας) πάνω στους πρωταθλητές Χιούστον Ρόκετς του Χακίμ Ολάζουον. Ο Τζόνσον ήταν με 26 πόντους ο MVP του δεύτερου αγώνα – στον οποίο η ομάδα του ισοφάρισε τη σειρά – στα άλλα τρία είχε όμως μόλις 7,5 πόντους κατά μέσο όρο και το Χιούστον προκρίθηκε με 3-1.
Μετά από το τέλος της σεζόν ο 37χρονος τότε Μάτζικ ταλαντεύτηκε αρκετά για το αν θα παίξει και την επόμενη. Στην αρχή είπε ότι θα ήθελε να συνεχίσει, αλλά επιστρέφοντας σε θέση πλέι-μέικερ, εν τέλει όμως αποφάσισε να βάλει οριστικό τέλος στην καριέρα του.
Ωστόσο, αυτή η (βραχύβια έστω) επάνοδός του στο υψηλότερο επίπεδο και μάλιστα σε ηλικία που ακόμα και για αθλητές που χαίρουν άκρας υγείας είναι απαγορευτική, πυροδότησε μία ακραία φημολογία, που παραμένει σε ισχύ έως σήμερα.
Σύμφωνα με αυτήν, ο Μάτζικ δεν υπήρξε ποτέ φορέας του HIV, αλλά πριμοδοτήθηκε με πολλά εκατομμύρια δολάρια από φαρμακευτικές εταιρίες για να παραστήσει έναν τέτοιον. Οι θιασώτες της θεωρίας υποστηρίζουν ότι έπρεπε να βρεθεί ένας «εμβληματικός» ασθενής που με τη δύναμη του ονόματός του θα εξασφάλιζε μαζική απήχηση στην κατάρριψη της αίσθησης ότι το AIDS είναι ανίκητο.
Αντί να αισθάνονται μελλοθάνατοι, οι οροθετικοί θα έμπαιναν στη μάχη επιβίωσης, λαμβάνοντας την απαιτούμενη αγωγή και αυτό θα εκτόξευε τα έσοδα των φαρμακευτικών εταιριών, που είχαν αρχίσει να ετοιμάζουν στα εργαστήρια τα χάπια της ελπίδας.
Τη φήμη αυτή πυροδοτεί δήθεν το γεγονός ότι ο Μάτζικ είναι πια ένας απόλυτα επιτυχημένος επιχειρηματίας, με την εξαπλωμένη στον κόσμο της διαφήμισης και του θεάματος εταιρία του («Magic Johnson Enterprises») να έχει συνολική αξία 700 εκατ. δολαρίων.
Ο ίδιος βέβαια δεν έχει αφήσει ασχολίαστα αυτά τα σενάρια. Κατ’ αρχάς έχει δηλώσει εδώ και χρόνια ότι «αν ήξερα το ’91 ό,τι ξέρω τώρα για τον ιό, δεν θα είχα αποσυρθεί».
Σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη του το 2014 είπε ότι ο ιός είναι απλώς κοιμώμενος στον οργανισμό του εδώ και 22 χρόνια, κάτι «που στην αρχή δεν ήξερα ότι μπορούσε να συμβεί». Απάντησε επιπλέον σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι έχει θεραπευτεί (υπάρχει και αυτή η θεωρία), λέγοντας ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ.
«Τα φάρμακα κάνουν τη δουλειά τους κι εγώ τη δική μου, με καθημερινή εξάσκηση και θετική στάση απέναντι στον ιό. Υπάρχουν πια 30 διαθέσιμα φάρμακα. Εγώ παίρνω τρία εξ’ αυτών και τα λαμβάνω τακτικά μετά από κάθε δείπνο. Η καλή υγεία μου δεν έχει σχέση με την οικονομική δυνατότητά μου να επισκέπτομαι διαρκώς τους γιατρούς, διότι δεν χρειάζεται να τους επισκεφτώ».
Ο Μάτζικ έχει εκδώσει βιβλίο σχετικά με το ασφαλές σεξ, ενώ το ίδρυμά του, «Magic Johnson Foundation», είναι αφοσιωμένο στην ενημέρωση και την εκπαίδευση του κοινού γύρω από το AIDS. Κάθε χρόνο το εν λόγω ίδρυμα, προσφέρει δωρεάν σε διάφορες πόλεις της Αμερικής, το τεστ διάγνωσης του ιού.
«Ασφαλώς έχουμε κάνει βήματα προόδου τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Τόσο από πλευράς ενημέρωσης όσο και σ’ επίπεδο φαρμακευτικής. Όταν προσβλήθηκα από τον ιό, υπήρχε μόνο ένα φάρμακο. Τώρα, πάνω από 30. Μπορούμε όμως να κάνουμε περισσότερα. Θα συνεχίσουμε να πολεμάμε. Δεν θα τελειώσει ποτέ η μάχη, γιατί κάποιος την ώρα που μιλάμε έχει διαγνωσθεί με AIDS και πρέπει να τον φροντίσουμε…», είναι τα λόγια που συνοψίζουν τη στάση ζωής του και κοινωνικής προσφοράς σε αυτή τη διαδρομή των 26 ετών.
Είναι μάλλον αφελές να μιλάμε για κατά φαντασίαν ασθενή. Αντίθετα μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος που έφερε επανάσταση σε ένα άθλημα, εκτινάσσοντας το επίπεδο θεάματος με το δικό του μοναδικό τρόπο, είχε το δικό του μοναδικό τρόπο να επαναστατήσει απέναντι και στη «μάστιγα του 20ου αιώνα». Και μέσω της κατάρριψης taboo και στερεότυπων, να απαλλαχτεί από τη στάμπα του «μελλοθάνατου».
Αποτελώντας παράδειγμα για το πώς μία ποικιλία φαρμάκων έχει μετατρέψει έναν θανατηφόρο ιό σε μία διαχειρίσιμη κατάσταση για εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο, θα μπορούσε πλέον να απαντήσει στον Μάικλ Τζόρνταν εξ’ ονόματος όλων αυτών. «Όχι Μάικλ, δεν θα πεθάνουμε…»
- #AIDS
- #HIV
- #Magic Johnson Foundation
- #Έρβιν Τζόνσον
- #Καταπολέμηση του AIDS
- #Μάτζικ Τζόνσον
- #Όταν ο Μάτζικ ανακοίνωσε ότι έχει AIDS
- #Όταν ο Μάτζικ ανακοίνωσε ότι έχει HIV
- #Ροκ Χάντσον
- #Φρέντι Μέρκιουρι