Μοιάζει σα να «κόλλησε», απλά, το βίντεο. Στην αρχή κανείς δεν καταλαβαίνει: ο Νταν Ρόαν- ο δημοσιογράφος που λέει τις αθλητικές ειδήσεις στο Channel 9 του Σικάγου- περιγράφει πώς οι τοπικοί Bears επικράτησαν των Detroit Lions σε αγώνα του American Football.
Αίφνης, στις 21:14 της 22ης Νοεμβρίου του 1987, η εικόνα κολλάει σα να πάτησε ένα αόρατο χέρι το pause, και στην οθόνη εμφανίζεται μαύρο με κάτι λευκούς αριθμούς να «τρέχουν» στο κάτω μέρος της.
Μετά από λίγο, όμως, συμβαίνει κάτι πραγματικά ανατριχιαστικό: ένας τύπος με μια μάσκα που θυμίζει κράμα Ρίτσαρντ Νίξον και Τζόκερ αρχίζει να χορεύει στην οθόνη, υπό την ηχητική συνοδεία των παράσιτων. Η παρεμβολή κρατάει μόλις 10 δευτερόλεπτα, όμως χαράσσεται στο μυαλό όλων όσων την είδαν μ’ δυσεξίτηλο τηλεοπτικό μελάνι.
«Αν αναρωτιέστε τι συνέβη, εεεμ, το ίδιο κάνω κι εγώ», λέει- εμφανώς τρακαρισμένος- ο Νταν Ρόαν, πριν συνεχίσει την περιγραφή των όσων συνέβησαν στο παιχνίδι των Bears με τους Lions.
Στον WGN-TV (τον σταθμό), οι τεχνικοί προσπαθούν να καταλάβουν τι ακριβώς τους «χτύπησε», όμως αδυνατούν να βγάλουν οποιαδήποτε άκρη. Μετά το αρχικό σοκ, η κατάσταση δείχνει να ηρεμεί.
Προσωρινά, όμως, καθώς το δεύτερο χτύπημα είναι απείρως πιο δυνατό.
Ακριβώς δύο ώρες αργότερα, στις 23:15, ένα άλλο κανάλι στο Σικάγο (τούτη τη φορά το WTTW) ετοιμάζεται να σκορπίσει, μέσω των δεκτών του, τον «άβολο» τρόμο στους τηλεθεατές- άθελά του, φυσικά: το προγραμματισμένο επεισόδιο του “Doctor Who” παίζεται κανονικά, όμως ο τύπος με την μάσκα επιστρέφει, έχοντας, αυτή τη φορά, και μια ιδιαίτερη συνοδεία.
«Είναι ένα γ@$%νο nerd!», ουρλιάζει αρχικά, καθώς πλέον υπάρχει και ήχος στην «εισβολή».
«Νομίζω πως είμαι καλύτερος από τον Τσακ Σουίρσκι, καταραμένε Liberal!», συνεχίζει με τη μηχανική φωνή του, ρίχνοντας ευθέως τα βέλη του στον ιστορικό εκφωνητή των Σικάγο Μπουλς, ο οποίος έκανε εκπομπή στο ραδιόφωνο τότε.
Πίσω από τον τύπο με την μάσκα, ένας ασπρόμαυρος μεθυστικός φόντος περιστρέφεται υπνωτιστικά, καθηλώνοντας τους τηλεθεατές και οδηγώντας τους με μαθηματική ακρίβεια στην αποχαύνωση- αν καταφέρουν, δηλαδή, να υπερνικήσουν τον ανεξήγητο φόβο που τους έχει κυριεύσει.
Ακολουθεί η «επίδειξη» ενός πλαστικού φαλλού, ένα “Catch the wave!” (αναφορά στη διαφήμιση της νέας Coca- Cola), η ιαχή «Η αγάπη σου εξασθενεί» που συνοδεύεται από το πέταγμα του φαλλού στο πάτωμα, έπειτα το «Εξακολουθώ να βλέπω το X» (παραπέμπει στο τελευταίο επεισόδιο του “Clutch Cargo”, μιας σειράς κινουμένων σχεδίων), ύστερα το καυστικό «Έφτιαξα ένα τεράστιο αριστούργημα για τα σπουδαιότερα nerds των εφημερίδων» (παράφραση του μότο της ιστορικής εφημερίδας Chicago Tribune) και μετά…
Και μετά η κατάσταση ξεφεύγει: η γωνία της κάμερας αλλάζει, δε βλέπουμε πια το πρόσωπο του τύπου, αλλά τα γυμνά του οπίσθια. Τον ακούμε να λέει «Έρχονται να με πιάσουν!» και μετά η «συνεργός» του, μια γυναίκα, αρχίζει- ελαφρώς βαριεστημένα- να τον χαστουκίζει με μια μυγοσκοτώστρα.
«Έλα να με πιάσεις, κ@ργιόλα!», βρυχάται ο άγνωστος άντρας, έπειτα την παροτρύνει να συνεχίσει («Κάν’ το, κάν’ το!») και μετά- εντελώς απροειδοποίητα, μα καθόλου τυχαία- η παρεμβολή σταματά.
«Απ’ όσο μπορώ να πω», δηλώνει επί της οθόνης ο Doctor Who, «Πρόκειται για βαρύτατο ηλεκτρικό σοκ. Πρέπει να πέθανε αυτοστιγμεί».
Η τηλεοπτική ζωή επιστρέφει στο κανονικό, όμως η μεγαλύτερη «εισβολή» στην ιστορία της αμερικάνικης τηλεόρασης έχει αφήσει μια μεταλλική γεύση στο στόμα των τηλεθεατών και μια καρδιά που πάλλεται ολοένα και πιο γρήγορα.
Ποιος ήταν, όμως, ο τύπος που μοίρασε απλόχερα «αναίτιο», θα μπορούσε να πει κανείς, φόβο; Εμφανές κίνητρο δε φαίνεται να υπάρχει, παρά μονάχα η επιθυμία να βγάλει επιδεικτικά τη γλώσσα στα Μέσα του Σικάγου και να σατιρίσει- με ακραίο τρόπο- τις συνήθειες των ανθρώπων στις ΗΠΑ.
Αυτό που γίνεται αντιληπτό εκ των υστέρων, όταν το σοκ δώσει τη θέση του στην ταραχώδη ηρεμία, είναι το πρόσωπο της μάσκας: πρόκειται για τον Max Headroom, τον πρώτο «παρουσιαστή» που κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου σε ηλεκτρονικό υπολογιστή (πρωτοεμφανίστηκε στην τηλεόραση το 1984) και που είχε γίνει ευρύτερα γνωστός λόγω της διαφήμισης της Coca Cola.
Πέραν τούτου, όμως, ουδέν. Οι αρχές ψάχνουν ενδελεχώς το γεγονός, το FBI θα συνδράμει (ανεπιτυχώς) στην έρευνα, τα δελτία ειδήσεων που ασχολούνται με το θέμα αναφέρουν πως οι δύο «πειρατές» αντιμετωπίζουν, σε περίπτωση που συλληφθούν, ποινή φυλάκισης ενός έτους και πρόστιμο μέχρι 100.000 δολάρια, οι άνθρωποι τω δύο τοπικών σταθμών πιστεύουν πως είναι δουλειά που έγινε εκ των έσω, όμως όσο κι αν ψάχνουν στις κονσόλες τους και στις κεραίες των καναλιών δεν βρίσκουν κάποιο στοιχείο και το θέμα σιγά- σιγά φθίνει, μέχρι που καταλήγει στο νεκροταφείο των άλυτων υποθέσεων.
Η «εισβολή» του Max Headroom αποκτά διαστάσεις μύθου με την πάροδο των ετών, ο άνθρωπος με την μάσκα θεωρείται σήμερα ως το πρώτο «τρολ» που εμφανίστηκε ποτέ, ενώ η επικρατέστερη- αλλά αναπόδεικτη- θεωρία θέλει τους δύο ανθρώπους να είναι αδέρφια και ο ένας εξ αυτών, το αγόρι, να πάσχει από αυτισμό. Το μυστήριο, ωστόσο, παραμένει:
Ποιος κρύβεται πίσω από την μάσκα;
Και πώς κατάφερε σε μια εποχή με σαφώς πιο «πενιχρά» μέσα να χακάρει δύο τηλεοπτικούς σταθμούς- και, μάλιστα, το ίδιο βράδυ;
Γιατί ενώ μοιάζει ένα «εύκολο» έγκλημα, η αστυνομία δεν τους έπιασε ποτέ;
Η απάντηση και στις τρεις περιπτώσεις είναι ένα ελαφρύ ανασήκωμα των ώμων συνοδευόμενο από το σύνηθες «Κανένα σχόλιο».
Οι γκρίζες γραμμές και ο τσαρλατάνος με την μεταλλική φωνή ανήκουν στο παρελθόν.
Ο τρόμος ανήκει στο παρελθόν.
Η αμηχανία ανήκει στο παρελθόν.
Συνεχίζουμε, λοιπόν, το πρόγραμμά μας…