Τον Ιανουάριο του 1925 (και συγκεκριμένα στις 17 Ιανουαρίου), ο Αλφόνσε Γκάμπριελ Καπόνε, γνωστός και ως Αλ Καπόνε, γινόταν μόλις 27 χρονών. Είχε προλάβει ωστόσο ήδη να θεωρείται το δεξί χέρι του αρχηγού της «Νότιας Πλευράς», Τζόνι Τόριο. Η «Νότια Πλευρά» ήταν η συμμορία που ήλεγχε το λαθρεμπόριο του αλκοόλ την εποχή της ποτοαπαγόρευσης στο Σικάγο, σε μια περίοδο δηλαδή που το αλκοόλ ήταν, κυριολεκτικά, πιο πολύτιμο και από το χρυσάφι.
Εκείνο τον Ιανουάριο, η «Νότια Πλευρά» έγινε στόχος μιας πολύ μεγάλης επιχειρισιακής επίθεσης από την πλευρά των «Βόρειων» του Ντιν Ο’Μπάνιον, της συμμορίας δηλαδή που βρισκόταν σε σύγκρουση. Και οι δυο πλευρές άλλωστε είχαν… επεκτατικές βλέψεις στο λαθρεμπόριο αλκοόλ και ο πόλεμος μεταξύ τους μαινόταν έτσι κι αλλιώς. Αλλά σε χαμηλή ένταση.
Μέχρι, τουλάχιστον, εκείνον τον Ιανουάριο.
Ο Καπόνε γλύτωσε από θαύμα έπειτα από μια ενέδρα στην κάντιλάκ του, η οποία γέμισε κυριολεκτικά με τρύπες από τους μαζικούς πυροβολισμούς των μπράβων των Βορείων. Το ίδιο συνέβη και με το αφεντικό του, τον Τζόνι Τόριο, ο οποίος, όμως, αφού είδε τον χάρο με τα μάτια του και έχοντας ζήσει ήδη μπόλικες δεκαετίες ως γκάνγκστερ, αποφάσισε πως ήθελε να ζήσει ήρεμα γεράματα.
Ο Τόριο αποσύρθηκε στην Ευρώπη για να χαρεί τα βρώμικα πλούτη του και παρέδωσε την αρχηγεία της συμμορίας στον Αλ Καπόνε. Ένας 27χρονος ήταν αρχηγός της θρυλικής «Νότιας Πλευράς» και σε μόλις μερικούς μήνες θα έδειχνε σε όλους πως είχε έρθει για να μείνει. Πως κανένας γκάνγκστερ σαν αυτόν δεν είχε εμφανιστεί ποτέ ξανά στο Σικάγο. Πως το όνομά του θα γινόταν συνώνυμο για το «κολασμένο» Σικάγο.
Μέσα σε τρία χρόνια ο Αλ Καπόνε ανάγκασε την «Βόρεια Πλευρά» να αλλάξει τρεις φορές αρχηγό. Η λογική του ήταν πως όσο σκοτώνει το «κεφάλι» της δεν θα μπορούσε η τελευταία να τον ανταγωνιστεί. Τρεις αρχηγοί νεκροί από επιθέσεις οργανωμένες από τον Καπόνε και το ασύλληπτα στρατηγικό του μυαλό, αντίστοιχες αλλαγές αρχηγών για τους Βόρειους και μια μεγάλη κρίση στο στρατόπεδο των τελευταίων- που εδραίωσε σε απόλυτα αφεντικά της πόλης τους Νότιους- χαρακτήρισε καθοριστικά τα πρώτα τρία χρόνια του Καπόνε στην ηγεσία των τελευταίων.
Τον Σεπτέμβρη του 1928, αρχηγός των Βορείων ήταν ο Τζορζ Μπανκς Μαλόν, ένας τύπος που δεν μπορούσε να συγκριθεί για κανένα λόγο με τον Καπόνε σε επίπεδο ευφυίας, αλλά ήταν γνωστός για την ασύλληπτη σκληρότητα του και τις εξαιρετικά βίαιες και γεμάτες αίμα μεθόδους του. Στις 5 Σεπτεμβρίου, ανήμπορος να σκοτώσει τον ίδιο τον Καπόνε που έπαιρνε εξωφρενικά μέτρα προστασίας (και τα οποία λειτουργούσαν…), ο Μαλόν σκότωσε τον στενό φίλο του Καπόνε, Τόνι Λομπάρντο.
Αυτή ήταν η δολοφονία που ξεχείλισε το ποτήρι: ο Καπόνε αποφάσισε να ξεμπερδέψει οριστικά με τους Βόρειους. Και για να το καταφέρει θα οργάνωνε τη μαζικότερη εκτέλεση στην ιστορία του Σικάγο. Θα του έπαιρνε πέντε μήνες αλλά οι δρόμοι του Σικάγο θα γέμιζαν αίμα, και την επόμενη μέρα αυτός θα ήταν ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς της πιο βρώμικης πόλης του κόσμου.
Τρεις εβδομάδες πριν από τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, οι άντρες του Καπόνε νοίκιασαν δωμάτια σε ένα ξενοδοχείο απέναντι από την αποθήκη όπου συγκεντρωνόταν η ηγεσία των Βορείων. Παρακολουθούσαν κάθε κίνησή τους 24 ώρες το 24ωρο και στις 13 Φεβρουαρίου, ένας από τους άντρες του Καπόνε τηλεφώνησε στον Μαλόν και, προσποιούμενος κάποιον άγνωστο λαθρέμπορο, του είπε ότι έψαχνε αγοραστή για μια τεράστια ποσότητα εξαιρετικά φτηνής μπύρας. Ο Μαλόν έκλεισε ραντεβού μαζί του στην αποθήκη των Βορείων έτσι ώστε να ελέγχει το μέρος και να μην πέσει σε κάποια παγίδα. Φυσικά, ο Καπόνε είχε υπολογίσει πολλά βήματα πιο μπροστά.
Μπορεί οι Βόρειοι να πίστευαν πως θα ήταν εκείνοι που θα περίμεναν τους μυστηριώδεις λαθρέμπορους, αλλά οι άντρες του Καπόνε είχαν εγκατασταθεί στο μέρος τρεις εβδομάδες πριν. Όταν η συμμορία των Βορείων έφτασε στο σημείο αιφνιδιάστηκε και άπαντες γαζώθηκαν από τις σφαίρες των αντρών του Καπόνε. Η πιο μαζική γκανγκστερική δολοφονική ενέργεια στην ιστορία του Σικάγο είχε ολοκληρωθεί.
Ο Μαλόν τη γλίτωσε καθώς έφτασε στην αποθήκη αφού οι αστυνομικοί βρίσκονταν ήδη στο σημείο και προσπέρασε το κτίριο χωρίς να σταματήσει καθόλου. Η (αποδεκατισμένη πλέον) συμμορία της «Βόρειας Πλευράς», ωστόσο, δεν κατάφερε ποτέ να ορθοποδήσει.