Οι αξιωματικοί του τμήματος ανθρωποκτονιών είναι πεπεισμένοι ότι η Ρούλα Πισπιρίγκου σχεδίασε και εκτέλεσε (τουλάχιστον) έναν φόνο, πιστεύοντας ότι έχει κάνει το τέλειο έγκλημα. Ψάχνοντας λεπτομέρειες τις υπόθεσης και ομοιότητες με άλλες, βρήκαν στα αρχεία τους μια ιστορία με πολλά κοινά σημεία με την Πάτρα.
Και εκεί η δολοφόνος ήταν γυναίκα, έβλεπε και αυτή «Deadly Woman» και ήταν λες και δεν είχε το παραμικρό συναίσθημα την ώρα του φόνου. Υπάρχει όμως και μια μεγάλη διαφορά με την Πισπιρίγκου. Η συγκεκριμένη όντως έκανε το τέλειο έγκλημα…
Αντιγράφοντας το «Deadly Woman»
Το «Deadly Women» είναι μία από τις πιο καλογυρισμένες σειρές ντοκιμαντέρ που μπορεί να δει κανείς. Όπως μαρτυρά κι ο τίτλος του, αναφέρεται σε εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί από γυναίκες, βάζοντας φρένο στην αντίληψη ότι το «ασθενές φύλο» δεν καταφεύγει σε βίαιες, ωμές δολοφονίες.
Κι ενώ ο περισσότερος κόσμος (θέλουμε να ελπίζουμε) παρακολουθεί τη σειρά προσπαθώντας να καταλάβει τι ωθεί έναν άνθρωπο σε τόσο φρικτές πράξεις, η δράστης του εγκλήματος στο Αιγάλεω έπαιρνε ιδέες για να τελέσει τον τέλειο φόνο.
Αντί για «αθώα» πυρκαγιά, μια στυγερή δολοφονία
Τα ξημερώματα της 24ης Σεπτεμβρίου 2014 η πυροσβεστική απαντά σε κλήση που κάνει λόγο για φωτιά σε κάδο απορριμμάτων στο Αιγάλεω. Η πρώτη αντίδραση είναι πως μάλλον πρόκειται για έργο πιτσιρικάδων της περιοχής που εξάντλησαν την επαναστατικότητά τους στα σκουπίδια. Όταν σβήνουν τη φωτιά στη διασταύρωση των οδών Σαράφη και Μούδρου, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα απρόσμενο θέαμα.
Μπροστά στα μάτια τους βρίσκεται ό,τι απέμεινε από το πτώμα ενός άνδρα. Ακόμη και αυτά τα λίγα απομεινάρια μαρτυρούν ότι ο θάνατός του ήταν βίαιος, ενώ οι δολοφόνοι του δεν σεβάστηκαν ούτε το πτώμα τους. Σε μια προσπάθεια προφανώς να καλύψουν τα ίχνη τους και να δυσχεράνουν την ταυτοποίησή του, έχουν προχωρήσει σε ακρωτηριασμό, αφαιρώντας (εκτός των άλλων) και τα χέρια του από τους καρπούς ώστε να μην είναι δυνατή η αναγνώρισή του από τα δαχτυλικά αποτυπώματα.
Το τέλειο έγκλημα
Ο έλεγχος των ερευνών περνά αυτόματα στα χέρια της αστυνομίας που συνειδητοποιεί πως ίσως βρίσκεται απέναντι σ’ αυτό που ονομάζεται «τέλειο έγκλημα». Ή τουλάχιστον μια υπόθεση που θα είναι δύσκολο να διαλευκανθεί.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να εντοπιστεί προκειμένου να συμπληρωθεί το παζλ που θα αποκαλύψει τον δολοφόνο είναι ο τόπος του εγκλήματος. Όταν μετά από μερικές μέρες το θύμα αναγνωρίζεται από την κόρη του, αποδεικνύεται ότι πρόκειται για έναν 84χρονο που ζούσε εκεί κοντά. Το σπίτι του γίνεται φύλλο και φτερό, όμως δεν προκύπτει το παραμικρό στοιχείο που να δείχνει πως εκεί μέσα συνέβη ένας τόσος φρικιαστικός φόνος και όσα ακολούθησαν μετά τον θάνατο του ηλικιωμένου. Το διαμέρισμα είναι καθαρό και τακτοποιημένο. Από το σημείο μηδέν κιόλας, οι έρευνες πέφτουν σε τοίχο.
Κάτι… θυμίζει
Ένας από τους αστυνομικούς διερευνούν την υπόθεση παρατηρεί ότι το διαμέρισμα είναι υπερβολικά καθαρό. Σε σημείο που θα ήταν αδύνατο να διατηρηθεί έτσι από έναν άντρα προχωρημένης ηλικίας. Στο μυαλό του συνδυάζει αυτή τη σκέψη με ένα επεισόδιο του «Deadly Women» που είχε παρακολουθήσει λίγες μέρες νωρίτερα στην τηλεόραση. Εκεί η δράστης ήταν μια γυναίκα.
Είχε σκοτώσει το θύμα της. Το είχε τεμαχίσει. Το είχε μεταφέρει με σακούλες σκουπιδιών σε παρακείμενο κάδο. Και –τέλος- είχε καθαρίσει τέλεια το σημείο στο οποίο είχε διαπράξει τη δολοφονία.
Ακολουθώντας αυτή την παράξενη αλληλουχία σκέψεων, η αστυνομία επιστρέφει στο διαμέρισμα. Αυτή τη φορά δεν ψάχνει για αποτυπώματα ή ίχνη διάρρηξης και πάλης. Χρησιμοποιώντας διαφορετικά μέσα και τεχνικές, φτάνει σε μια μακάβρια ανακάλυψη.
Ένα απειροελάχιστο ρίνισμα σάρκας κολλημένο σε κάγκελο του κρεβατιού. Νέα, ακόμη πιο εξειδικευμένη μέθοδος έρευνας αποκαλύπτει πολύ περισσότερα. Αν και το σπίτι είχε καθαριστεί με χημικά, στους αρμούς του δαπέδου θα βρεθεί πλάσμα αίματος. Το σκηνικό είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό της σειράς. Το υπνοδωμάτιο, αλλά και το υπόλοιπο σπίτι είχε μετατραπεί σε τόπο μαρτυρίου για τον ηλικιωμένο άντρα.
Μια γυναίκα, αλλά όχι μόνη
Το ενδιαφέρον των αρχών στρέφεται προς γυναίκες που θα μπορούσαν να είναι ύποπτες. Πατώντας πάνω στο επεισόδιο του «Deadly Women» οι άντρες της ασφάλειας προσπαθούν να αναπαραστήσουν όσα προηγήθηκαν, με την ελπίδα πως θα μαντέψουν όσα ακολούθησαν. Σε αντίθεση με την τηλεόραση, στην πραγματική ζωή ο γρίφος παρέμεινε άλυτος μέχρι τις μέρες μας.
Πριν από περίπου 3 χρόνια οι έρευνες θα στραφούν προς μια 44χρονη γυναίκα η οποία περιστασιακά έμενε με το θύμα. Συλλαμβάνεται μετά από ένταλμα των εισαγγελικών αρχών, όμως αν και υπάρχουν κάποια ενοχοποιητικά στοιχεία, το έγκλημα δεν λύνεται.
Η ίδια στις καταθέσεις της αφήνει σαφείς υπόνοιες για ένα ζευγάρι Ρουμάνων που νοίκιαζαν σπίτι από τον εκλιπόντα. Σύμφωνα με όσα λέει, είχαν προκύψει καυγάδες μεταξύ τους επειδή του χρωστούσαν κάποια ενοίκια. Με το έγκλημα να παραμένει μέχρι σήμερα ανεξιχνίαστο, τα μόνα σίγουρα πράγματα είναι δύο. Πρώτο, το κίνητρο ήταν σοβαρές προσωπικές διαφορές (αφού κανένας διαρρήκτης δεν θα έχανε τόσο χρόνο για να τεμαχίσει το πτώμα) ή η παράνοια που κουβαλά κάποιος διαταραγμένος νους.
Και, δεύτερο, όταν η ζωή αντιγράφει την οθόνη σε κάτι τόσο ειδεχθές τα πράγματα για τις κοινωνίες δεν πάνε και πολύ καλά…