Μοιάζει με εγχείρημα καταδικασμένο ν’ αποτύχει- πώς γίνεται να υπάρξει καθολική συμφωνία για το ποιο ήταν το κορυφαίο παιχνίδι του GOAT; Οι σπουδαίοι του αγώνες, οι πραγματικά σπουδαίοι του αγώνες, είναι τόσοι πολλοί που οποιοσδήποτε άλλος παίκτης χρειάζεται περίπου 9 μπασκετικές ζωές για να τους φτάσει.
Κάποιοι θα πουν πως το καλύτερο ματς του ήταν το περίφημο “The Last Shot”: η 45άρα μέσα στη Utah στο Game 6 των τελικών του 1998- το ονειρώδες κύκνειο άσμα του με τη φανέλα των Bulls.
Άλλοι θα ταχθούν υπέρ του παιχνιδιού στο οποίο «Ο Θεός ντύθηκε Μάικλ Τζόρνταν και κατέβηκε απόψε να παίξει»: οι 63 πόντοι του στον πρώτο γύρο των playoffs της Ανατολής το 1986 κόντρα στους Celtics.
Υπάρχουν κι αυτοί που θα μιλήσουν για το βράδυ που σημείωσε ρεκόρ καριέρας κόντρα στους Caveliers με 69 πόντους ή, η άποψη της ελαφρώς πιο «αιρετικής» πλευράς, οι 51 που έβαλε στους δύσμοιρους τους Hornets στα μπασκετικά του γεράματα (στα 38 του!) με τη φανέλα των Wizards.
Το βλέπετε και μόνοι σας, σωστά; Είναι απλά ανέφικτο να διαλέξεις το απόλυτο παιχνίδι στην καριέρα του Μάικλ. Μόνο που…
Μόνο που υπάρχει κι εκείνο το «διαβόητο» “Flu Game”: ο 5ος τελικός του 1997 απέναντι στους Jazz, σ’ έναν αγώνα που ο MJ δε θα έπρεπε καν να πατήσει παρκέ, μιας και ήταν- κατά τα φαινόμενα- πολύ άρρωστος.
https://www.youtube.com/watch?v=vRJ3gRVNWjg
Με το σκορ στο 2-2, όμως, και την ομάδα του Τζέρι Σλόαν να περιμένει το Chicago με άγριες διαθέσεις προκειμένου να κάνει το 3-2 και ν’ αγκαλιάσει τον τίτλο, ο Air όχι απλά φόρεσε τη φανέλα και το σορτσάκι του για ν’ αντιμετωπίσει το ισοπεδωτικό δίδυμο Στόκτον- Μαλόουν, αλλά ευρισκόμενος σε… ημιθανή κατάσταση σκόραρε 38 πόντους (μ’ ένα τρίποντο- μαχαιριά στο τέλος), πήρε 7 ριμπάουντ, έδωσε 5 ασίστ, έκανε 3 κλεψίματα και 1 μπλοκ και, φυσικά, χάρισε τη νίκη στην ομάδα του.
Το στιγμιότυπο με τον Τζόρνταν να καταρρέει στο τέλος στην αγκαλιά του Πίπεν αποτελεί από μόνο του στιγμή πορτοκαλή ανθολογίας και λειτουργεί ως κερασάκι στην ήδη υπάρχουσα τούρτα: αυτό ναι, μάλλον είναι- λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες και την κατάστασή του- το κορυφαίο του παιχνίδι.
Ωστόσο, εξίσου σημαντικές με τον ίδιο τον αγώνα είναι και οι θεωρίες «συνωμοσίας» που αναπτύχθηκαν μετά το τέλος του τελικού. Τι είχε, ακριβώς, ο Μάικλ; Γιατί βρέθηκε σ’ αυτό το χάλι; Ήταν πράγματι άρρωστός ή μήπως…;
Τι λέτε να βάλουμε κι εμείς το σορτσάκι μας, να δέσουμε τα sneakers μας και να μπούμε στο παρκέ για να δούμε μία προς μία τις 3 επικρατέστερες εκδοχές;
Απλά μια γρίπη
Το λέει και το περιβόητο όνομα, σωστά; “Flu game”, άρα… γρίπη: παραμονές του παιχνιδιού ο 34χρονος, τότε, σούπερ σταρ του ΝΒΑ βρισκόταν στις 12 το βράδυ στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, παρέα με τους σωματοφύλακές του και τον Τιμ Γκρόβερ (τον σπουδαιότερο γυμναστή ever στην από εκεί πλευρά του Ατλαντικού- μην ξεχνάμε ότι πέραν του MJ προπόνησε και τον Κόμπε).
Αίφνης, κατά τις 2 τα ξημερώματα- κι αφότου είχε φάει λίγη πίτσα- ο Τζόρνταν κατέρρευσε. Είχε στομαχικές διαταραχές, έκανε εμετό, κρύωνε, ανέβασε υψηλό πυρετό.
«Ξερνούσε συνέχεια και παντού. Τα μάτια του είχαν πεταχτεί έξω», θα πει με γλαφυρότατο τρόπο ο περιγραφικός Τζορτζ Κέλερ, άνδρας της προσωπικής ασφάλειας του γκαρντ των Bulls.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η συμμετοχή του στον αγώνα, κατόπιν και της εξέτασης του γιατρού, να καταστεί σχεδόν ανέφικτη, πράγμα που σήμαινε αυτομάτως πως ο Φιλ Τζάκσον θα έπρεπε να κάνει τα σχέδιά του χωρίς τον καλύτερο παίκτη του.
«Όλοι ήμασταν στο λεωφορείο για να πάμε στο γήπεδο εκτός από τον Μάικλ, ο οποίος προσπαθούσε να συνέλθει ακόμα. Όταν φτάσαμε στα αποδυτήρια, δεν ήταν σε καμία περίπτωση σε θέση ν’ αγωνιστεί. Είχε σωριαστεί στο πάτωμα και ανέπνεε κάθε 20 δευτερόλεπτα. Τα μάτια του ήταν θολά», θυμάται ο προπονητής- θρύλος των 11 πρωταθλημάτων.
Απ’ ό,τι φαίνεται, λοιπόν, μπορεί ο Τζόρνταν να έμοιαζε με υπεράνθρωπο, όμως επλήγη σαν κοινός θνητός από την γρίπη και λίγο έλειψε να μην παίξει.
Ήταν απλά μια γρίπη, σωστά;
Χμ…
Τον δηλητηρίασαν
Η δεύτερη θεωρία είναι αυτή που πιστεύει ακράδαντα ο Γκρόβερ: ο Air δεν προσεβλήθη από κάποιον ιό, αλλά δηλητηριάστηκε από την εξόχως «ύποπτη» πίτσα που έφαγε εκεί γύρω στα μεσάνυχτα.
«Ήταν 100% δηλητηρίαση. Ήμασταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, στο Park City. Η υπηρεσία δωματίου είχε σταματήσει περίπου στις 21:00. Πεινούσε, όμως, και δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποιο μέρος να φάει και έτσι παραγγείλαμε. Του είπα ότι το μόνο που μπορούμε να βρούμε είναι μια πιτσαρία και μου είπε ok. Ήμασταν εκεί για κάμποσες ημέρες, όλοι ήξεραν το ξενοδοχείο που μέναμε.
Κάναμε την παραγγελία και ήρθαν να την παραδώσουν πέντε άτομα! Είχα κακό προαίσθημα. Ήταν ο μόνος απ’ όλους όσους βρισκόμασταν στο δωμάτιο που έφαγε από την πίτσα. Κανείς άλλος. Και στις 2 το πρωί δέχθηκα ένα τηλεφώνημα στο δωμάτιό του. Πήγα στο δικό του, ήταν κουλουριασμένος στο πάτωμα σ’ εμβρυακή στάση. Αμέσως σκέφτηκα “Τροφική δηλητηρίαση”. Εγγυημένα. Όχι ίωση».
Επομένως τον δηλητηρίασαν, έτσι;
Εεεμ…
Παραδόθηκε στους προσωπικούς του «δαίμονες»
Η λιγότερο προβεβλημένη εξήγηση, καθώς έρχεται σε αντίθεση με την clean cut εικόνα που το ΝΒΑ προσπαθούσε απελπισμένα, σχεδόν, να φτιάξει για τον Τζόρνταν- μην ξεχνάμε πως μιλάμε για την περίοδο μετά την πρώτη επιστροφή του, με τους λόγους για τους οποίους αποσύρθηκε το 1993 να παραμένουν «ομιχλώδεις»: ο Μάικλ απλά υπέφερε από… hangover!
Τι ακριβώς συνέβη από τις 00:00 και μετά που χάνονται τα «ίχνη» του; Ο MJ, λέει, ανήμπορος να σταματήσει να σκέφτεται τον τζόγο κατέβηκε στο ξενοδοχείο- η πήγε στο καζίνο της πόλης- και άρχισε να ποντάρει «ανηλεώς», πίνοντας και καπνίζοντας σα να μην υπάρχει αύριο (Spoiler Alert: Υπήρχε, ήταν η μέρα του 5ου τελικού με τους Jazz).
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προκαλέσει ένα «σοκ» στον οργανισμό του, ο οποίος αντέδρασε και, ως ανταπάντηση, τον ξέκανε.
Επομένως, η αιτία ήταν η ανικανότητά του να βάλει φρένο στον εθισμό του, έτσι δεν είναι;
Να, ξέρετε…
Τι πραγματικά συνέβη
Το πρώτο σενάριο, αυτό της ίωσης, παρά το γεγονός πως είναι το επικρατέστερο, γεννά ένα «εξόφθαλμο» ερώτημα: πώς στο καλό γίνεται τα μεσάνυχτα (που βρισκόταν με τον Γκρόβερ και τους σωματοφύλακές του στο δωμάτιο) να είναι περδίκι και στις 2 του θανατά; Ποια ίωση μπορεί να σε «ρίξει» τόσο γρήγορα, χωρίς να υπάρξουν κάποια ενδιάμεσα στάδια; Γίνεται ένας ατσαλένιος οργανισμός, όπως ο δικός του, να παραδοθεί άνευ όρων μέσα σε τόσο μικρό διάστημα στις ορέξεις ενός ιού;
Η δεύτερη θεωρία- η δηλητηρίαση, δηλαδή- μπορεί ν’ αποτελεί το τέλειο σενάριο για ταινία στο Χόλυγουντ («ΚασκαντAIR θανάτου για μια πίτσα: Αυτή τη φορά είναι προσωπικό»), όμως μπάζει από παντού: Ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου δεν μπορούσε να βρει κάτι άλλο να φάει στις 12 το βράδυ; Είχε κλείσει η κουζίνα του ξενοδοχείου στο οποίο έμεναν οι πρωταθλητές του ΝΒΑ και όταν είπαν στον μάγειρα ότι ο Τζόρνταν θέλει να φάει απάντησε «Ας κάνει τοστ, εγώ έκλεισα»; Βρήκε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο και παρήγγειλε από μια τυχαία πιτσαρία ο πιο προβεβλημένος αθλητής της υφηλίου; Και ρίσκαραν οι Jazz να τον δηλητηριάσουν, προβαίνοντας σε μια κίνηση που αν αποκαλυπτόταν θα κατέληγαν να παίζουν στο Δ΄ τοπικό;
Όσο για το τρίτο μονοπάτι, το «ριζοσπαστικό» με το καζίνο, μοιάζει, παραδόξως, το πιο λογικό: ο Μάικλ- είναι παγκοίνως γνωστό- πράγματι ήταν άρρωστος με τον τζόγο και δε λογάριαζε αν αύριο είχε παιχνίδι της preseason ή 7ο τελικό. Αν ήθελε να παρτάρει ποντάροντας ορισμένα εκατομμύρια μέχρι το πρωί, θα το έκανε (όπως, για παράδειγμα, στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, τότε που τον… μάζευαν άυπνο από τα διάφορα τραπέζια για να πάει να παίξει με την Dream Team).
Είναι δυνατόν να υπερίσχυσε ακόμα μία φορά η «αποφώλια» φωνή μέσα του που τον προέτρεπε ν’ αφεθεί στην αμαρτία; Διόλου απίθανο, μόνο που κι εδώ εγείρονται κάποια ερωτήματα: Αφού τον είδαν στις 00:00 στο δωμάτιό του και μετά ξανά στις 02:00, πότε πρόλαβε και… διαλύθηκε σ’ ένα δίωρο; Ή ψεύδονται αυτοί που λένε πως στις 02:00 γύρισε απ’ όπου είχε πάει είτε δεν έφυγε ποτέ από το δωμάτιο.
https://www.youtube.com/watch?v=fuzcLaSKXmg
Όπως και να ’χει, ό,τι και να ισχύει, αυτό που δεν αλλάζει είναι πως ο Μάικλ έπαιξε εμπύρετος, αφυδατωμένος, άυπνος, με συνεχείς ζαλάδες και ναυτία και έβαλε, ο μπαγάσας, 38 πόντους.
Μπορεί να μην είχε γρίπη, να μην τον δηλητηρίασαν και να μην εξαντλήθηκε από τον τζόγο. Ίσως απλά το κορμί του αντέδρασε γιατί το ίδιο το άθλημα είχε γίνει πολύ εύκολο για εκείνον όταν ήταν υγιής.
Ίσως είχε φτάσει η ώρα να παίξει άρρωστος για να έχει λίγο νόημα ο τελικός.
Ίσως ήθελε απλά ν’ αποδείξει πως ο κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών μπορούσε κι έτσι να κερδίσει τους Jazz και το πρωτάθλημα και μετά να χάσει τις αισθήσεις του.
Ε λοιπόν, ξέρετε κάτι;
Ίσως.
