Το καλοκαίρι του 2004 η Ελλάδα ετοιμάζεται να διοργανώσει το πάρτι-επιβεβαίωση του γεγονότος ότι έχει μετατραπεί σε σύγχρονη δυτική χώρα.
Παρά τις (λιγοστές) φωνές που επιμένουν πως ένα τόσο… μεταξωτό βρακί σαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν το… σηκώνει ο πισινός μας, οι Έλληνες ετοιμάζονται να γίνουν το κέντρο του κόσμου. Θέλουν να δείξουν πως ανήκουν στην ελίτ από κάθε άποψη. Στο καθαρά αγωνιστικό μέρος αυτή η «υποχρέωση» βαραίνει τους αθλητές.
Και ιδιαίτερα τα παιδιά του «βασιλιά» στίβου, εκεί που ο Κώστας Κεντέρης και η Κατερίνα Θάνου αμφισβητούν ευθέως τα πρωτεία των Αμερικανών.
Στο «μάτι» της WADA
Η πορεία και των δύο τα προηγούμενα χρόνια είχε ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Η Θάνου κοντράρει στα ίσια τις κορυφαίες σπρίντερ του πλανήτη και θέλει στην Αθήνα να ανέβει ένα σκαλί παραπάνω σε σχέση με το Σίδνεϊ, όπου είχε έρθει δεύτερη. Αντίθετα, ο Κεντέρης έχει καταφέρει ήδη να δείξει την πλάτη του σε όλους τους υπόλοιπους τόσο σε Ολυμπιακούς όσο και σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Μπήκε στους τελικούς ως ο πιο γρήγορος λευκός του κόσμου (όντας και ο μόνος) και τερμάτισε ως ο καλύτερος όλων.
Οι πρωτόγνωρες επιτυχίες στα σπριντ, εκεί που η Ελλάδα δεν είχε μεγάλη παράδοση, δεν περνά απαρατήρητη. Εντάσσεται και αυτή στην «άνοιξη» του ελληνικού αθλητισμού, που έχει μετατρέψει (την έτσι κι αλλιώς πάντα υπολογίσιμη με βάση τον πληθυσμό) τη χώρα σε… μίνι-Κολοσσό.
Ωστόσο όλα αυτά δεν έρχονται μόνα τους. Συνοδεύονται από μια αμφισβήτηση σχετικά με τα μέσα που μεταχειρίζονται οι αθλητές για να φτάσουν ψηλά. Ειδικά τα δύο παιδιά του προπονητή Χρήστου Τζέκου μπαίνουν στο μικροσκόπιο της WADA.
Ψίθυροι, ψίθυροι, ψίθυροι
Η εκτόξευση των δύο σπρίντερ στην κορυφή προκαλεί έκπληξη, θαυμασμό μα και ερωτηματικά. Κεντέρης και Θάνου εμφανίζονται κυρίως σε μεγάλους αγώνες, αποφεύγουν τα μίτινγκ, ενώ συχνά μεταβαίνουν σε διάφορες εξωτικές περιοχές για προετοιμασία. Ο προπονητής τους επιμένει πως όλα γίνονται βάσει προγραμματισμού, όμως οι φήμες για ντόπινγκ φουντώνουν.
Τη χρονιά των Ολυμπιακών του 2004 έχουν ήδη δύο non show στο παθητικό τους. Πράγμα που σημαίνει πως σε ισάριθμες περιπτώσεις οι «ιπτάμενοι» ελεγκτές της ομοσπονδίας αντί-ντόπινγκ δεν τους βρήκαν στο σημείο που είχαν δηλώσει πως θα βρίσκονταν. Ένα τρίτο ανάλογο περιστατικό θα ισοδυναμούσε με θετικό δείγμα και θα τους έθετε εκτός διοργάνωσης, αλλά και αντιμέτωπους με ποινή διετούς αποκλεισμού.
Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος τροχαίου
Στις 12 Αυγούστου, τη μέρα που είναι προγραμματισμένη η τελετή έναρξης της «γιορτής», στο Ολυμπιακό Χωριό επικρατεί αναστάτωση. Με εντολή του προέδρου της ΔΟΕ, Ζακ Ρογκ, Κεντέρης και Θάνου καλούνται να περάσουν από έλεγχο. Αν και λίγες ώρες νωρίτερα είχαν δώσει σημεία ζωής προκειμένου να παραλάβουν τις διαπιστεύσεις τους, στη συνέχεια εξαφανίζονται. Το θέμα παίρνει διεθνείς διαστάσεις, ειδικά από τη στιγμή που ακόμη και ο προπονητής τους δηλώνει πως δεν γνωρίζει πού βρίσκονται. Σύμφωνα με τη δική τους πλευρά της ιστορίας, τους εντοπίζει στο σπίτι του πρωταθλητή των 200 μέτρων και τους ενημερώνει για τον κίνδυνο τιμωρίας. Εκείνοι αποφασίζουν να μεταβούν με μηχανή για να κάνουν πιο γρήγορα.
Όμως στο δρόμο υπάρχουν λάδια, με συνέπεια να χαθεί ο έλεγχος της μοτοσυκλέτας. Το τροχαίο οδηγεί τους δύο σπρίντερ στο ΚΑΤ, όπου υποβάλλονται σε εξετάσεις και φαρμακευτική αγωγή. Οποιοσδήποτε έλεγχος καθίσταται πλέον άχρηστος καθώς τους έχουν χορηγηθεί διάφορες ουσίες. Θα μπορούσε κανείς να πει πως το τροχαίο μοιάζει κάπως… μούφα. Ειδικά από τη στιγμή που ώρες νωρίτερα η δημοσιογραφική πιάτσα το είχε «προφητέψει».
Ο ακήρυχτος πόλεμος
Από εκείνο το σημείο και μετά, οι Έλληνες χωρίζονται σε 3 κατηγορίες. Σε εκείνους που υποστηρίζουν πως Κεντέρης-Θάνου-Τζέκος είναι ένοχοι και πως σκηνοθέτησαν το ατύχημα. Σε αυτούς που επιμένουν πως είναι αθώοι και θύματα του πολέμου που δέχονται από τους Αμερικανούς. Και σε όσους κόβουν το «καρπούζι» στη μέση. Πιθανολογούν ότι το τροχαίο δεν είναι άσχετο με τη χρήση απαγορευμένων ουσιών, αλλά προσθέτουν πως αυτό είναι μια πρακτική που συναντά κανείς πάρα πολύ συχνά στο ανώτερο δυνατό επίπεδο του αθλητισμού. Αν θέλουμε να μιλήσουμε με ειλικρίνεια, θα πρέπει να παραδεχτούμε πως οι τελευταίοι είναι πιο κοντά στην αλήθεια.
Σε κάθε περίπτωση το γεγονός προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις. Πρώτα από όλα άλλαξε το σενάριο για το πώς θα άναβε η ολυμπιακή φλόγα, αφού ως τελευταίος λαμπαδηδρόμος είχε επιλεγεί ο Κεντέρης. Λίγες μέρες αργότερα στην εκκίνηση του τελικού των 200μέτρων οι αποδοκιμασίες σείουν το ΟΑΚΑ. Αυτή η αντίδραση περιγράφει τη συλλογική δυσπιστία του ελληνικού λαού απέναντι στους «εχθρούς» του. Η Ζιζέλ Ντέιβις, εκπρόσωπος Τύπου της ΔΟΕ, γίνεται το πιο μισητό πρόσωπο στη χώρα τη μέρα που κρατώντας στα χέρια της τις διαπιστεύσεις των αθλητών και του προπονητή τους, δηλώνει πως επίσημα είναι εκτός Αγώνων.
Η αποκαθήλωση των ηρώων
Με τη γνωστή υπερβολή που μας συνοδεύει, δεν αργήσαμε να αποκαθηλώσουμε σε χρόνο dt εκείνους που αποκαλούσαμε ήρωες. Ξαφνικά, εκτός από κυνηγημένοι από το αθλητικό κατεστημένο, νιώσαμε και προδομένοι από τους ίδιους τους αθλητές. Λες και όλα περιστρέφονται γύρω από τον μικρόκοσμο του καθενός μας. Λες και τα πάντα σχετίζονται αποκλειστικά με τα δικά μας συναισθήματα. Ειδικά ο Κεντέρης στα χρόνια που ακολούθησαν κράτησε μια πολύ διακριτική στάση, αποσυρόμενος ουσιαστικά και τυπικά από το προσκήνιο όταν καταλάγιασε η σκόνη.
Οι δίκες και η ετυμηγορία
Εκτός από τις αθλητικές, υπήρχαν και νομικές προεκτάσεις στην ιστορία. Βέβαια τα ελληνικά δικαστήρια δεν έκαναν τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που κάνουν σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις κατηγορούμενων για σκάνδαλο ντόπινγκ. Σε δεύτερο βαθμό, τον Σεπτέμβριο του 2011, κρίνει Κεντέρη, Θάνου, Τζέκο και τους γιατρούς του ΚΑΤ, αθώους. Σύμφωνα με τη δικαιοσύνη κανείς τους δεν είπε ψέματα, κανείς τους δεν πλαστογράφησε, κανείς τους δεν κορόιδεψε, κανείς τους δεν έκλεψε. Απλά, από ένα τραγικό σερί σατανικών συμπτώσεων, ένα τροχαίο αντί για το βάθρο τους έστειλε στο νοσοκομείο, στερώντας τους την ευκαιρία να διεκδικήσουν μετάλλιο μέσα στην πατρίδα τους.
Περίπου τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και ο ΣΕΓΑΣ. Αθώωσε λόγω αμφιβολιών τους αθλητές, αλλά επέβαλε τετραετή αποκλεισμό στον Τζέκο, ο οποίος πλέον δεν βρισκόταν μεταξύ των «πυλώνων» που στήριζαν των ελληνικό αθλητισμό. Ωστόσο, εκείνη η ατάκα του (ντοπέ είναι όποιος πιάνεται) είναι με διαφορά ό,τι πιο ειλικρινές και ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί, έχει ειπωθεί ποτέ αναφορικά με το ντόπινγκ.
Επιστρέφοντας και καταλήγοντας στην ουσία της υπόθεσης, πάμε πίσω στον Αύγουστο του 2004. Κεντέρης και Θάνου απολογούνται ενώπιον της Πειθαρχικής Επιτροπής της ΔΟΕ. Αποσύρονται από τους αγώνες και αποκλείονται προσωρινά από κάθε δραστηριότητα. Η δικαστική διαμάχη τους με ΔΟΕ και IAAF καταλήγει σε έναν συμβιβασμό το 2006. Αποδέχονται την κατηγορία για τριπλή αποφυγή ελέγχου ντόπινγκ και η υπόθεση κλείνει εκεί. Ντοπέ δεν πιάστηκαν ποτέ…