Είχαν περάσει 23 μήνες από τον παρά φύσιν τελικό της Βαρκελώνης και οι δυο τους αντάμωσαν ξανά, υπό τη μελωδία του Τσάμπιονς Λιγκ. Το τραύμα του «Καμπ Νόου», απότοκου του οργιώδους φινάλε, προφανώς δεν είχε κλείσει ακόμα για την Μπάγερν, που υπο φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να είναι γεμάτη κόμπλεξ ενόψει του νέου ραντεβού με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ειδικά από τη στιγμή που οι Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ και Τέντι Σέριγχαμ ήταν ξανά εκεί.
Μιλάμε για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ τη σεζόν 2000/01. Η ομάδα του σερ Άλεξ Φέργκιουσον προερχόταν από τον όμιλο με Βαλένθια, Παναθηναϊκό και Στουρμ Γκρατς, ενώ αυτή του Ότμαρ Χίτσφελντ είχε αφήσει πίσω της τις Αρσεναλ, Λιόν και Σπαρτάκ Μόσχας.
Τα ψυχολογικά έμειναν στην άκρη, επισκιάστηκαν από το βαυαρικό DNA και στο ματς του «Ολντ Τράφορντ» ο φωτεινός πίνακας έγραψε 0-1, με γκολ του Πάουλο Σέρτζιο στο 86’.
Στις 18 Απριλίου, η Γιουνάιτεντ έψαχνε την υπέρβαση στο «Ολυμπιακό Στάδιο» του Μονάχου. Δεν τα κατάφερε, ηττήθηκε ξανά με 2-1 (5’ Έλμπερ, 39’ Σολ / 49’ Γκιγκς), αλλά το γεγονός που θα καθιστούσε αξέχαστο αυτό τον προημιτελικό δεν ήταν η «εκδίκηση» της Μπάγερν.
Ήταν κάτι που συνέβη προτού ακόμα σφυρίξει ο ρέφερι την έναρξη του αγώνα.
Όλα κύλησαν βάσει πρωτοκόλλου. Οι παίκτες μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, ο ύμνος παιάνισε, το σεντόνι κουνήθηκε και ακολούθως οι 11+11 πήγαν να ποζάρουν για την καθιερωμένη ομαδική φωτογραφία. Αυτή της Γιουνάιτεντ δεν είχε όμως καμία σχέση με την έννοια «πρωτόκολλο». Πολλοί το είδαν, μόνο ένας το αντιλήφθηκε. Και όχι, δεν ήταν ο φωτογράφος, ο οποίος είχε «αποδράσει» από κάποια γαμήλια εκδήλωση και δεν σκάμπαζε από μπάλα.
Ο Ρόι Κιν διέκρινε μια «απόκοσμη» παρουσία δίπλα στον Άντι Κόουλ. Σε πρώτη φάση τα βρετανικά Μ.Μ.Ε. υποδέχτηκαν τη φωτογραφία ως μια τεράστια γκάφα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Διότι αυτό που είχε κάνει το γύρο του κόσμου μέσα από τα φωτογραφικά πρακτορεία, δεν ήταν 11αδα, αλλά.. 12αδα.
Ποιος ήταν αυτός ο αφηρημένος που ενώ ήταν εκτός αρχικής σύνθεσης νόμιζε ότι είχε δηλωθεί από τον Φέργκιουσον στη βασική ενδεκάδα; Κανείς. Το βλέμμα του Ρόι Κιν, σε ένα από τα καρέ, «υποδείκνυε» άλλωστε στους δημοσιογράφους να ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά.
Ο τύπος δίπλα από τον Κόουλ ήταν παντελώς άγνωστος. Ένας θρασύς εισβολέας! Την επόμενη, 19η Απριλίου, ο Καρλ Πάουερ, περί ου ο λόγος, ήταν ο πιο διάσημος – άσημος στη Μεγάλη Βρετανία.
Ο άνεργος τότε Πάουερ, φανατικός οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και γνωστός στα πέριξ του «Ολντ Τράφορντ» με το παρατσούκλι Fat Neck, σχεδίαζε για περίπου δύο χρόνια κάτι τέτοιο.
Ταξίδεψε ως το Μόναχο, μπήκε μαζί με ένα τηλεοπτικό συνεργείο στο γήπεδο και στη συνέχεια πήγε και άλλαξε, φορώντας την εκτός έδρας εμφάνιση της Γιουνάιτεντ. Στην πλάτη είχε το όνομα του Ερίκ Καντονά – ειδική παραγγελία, καθώς ο αγαπημένος Γάλλος της κόκκινης πλευράς του Μάντσεστερ δεν φόρεσε ποτέ τη συγκεκριμένη φανέλα!
Το απίστευτο της υπόθεσης είναι ότι, όπως έγινε κατόπιν γνωστό, ο Γκάρι Νέβιλ τον είχε καταλάβει, προτού ακόμα η ομάδα ποζάρει για τη φωτογραφία. Δείχνοντας τον, ρώτησε τους υπόλοιπους «ποιος είναι αυτός»; Η απάντηση του… θιγμένου ήταν βγαλμένη από κωμικό σατιρικό σκετς της τηλεόρασης. «Βούλωστο Γκάρι, το κάνω για τον Καντονά!»
Ο Γκάρι όντως το… βούλωσε και πήρε κανονικά θέση για την πόζα, σα να μην συμβαίνει τίποτα! Ο Πάουερ στήθηκε μπροστά στο φακό, μιμούμενος τη γλώσσα σώματος του Γάλλου. «Είναι ακόμα η καλύτερη μέρα της ζωής μου», δήλωσε ο be like Erick λίγα χρόνια αργότερα.
Με τον καιρό, ο Καρλ Πάουερ αποδείχτηκε ότι δεν ήταν one-hit wonder, αλλά ένα από τα μεγαλύτερα… τρολ στην ιστορία των sports. Μεγαλύτερο και από τον Jimmy Jump, ο οποίος έντυνε με ιδεολογικό υπόβαθρο κάθε «μπούκα» του στα γήπεδα.
Στο πλούσιο παλμαρέ του έχει καταφέρει να μπει με την ομάδα Κρίκετ της Αγγλίας σε αγώνα κραδαίνοντας ένα μπαστούνι, να χορέψει τον χορό Haka στη Ρώμη σε αγώνα ράγκμπι της Εθνικής Αγγλίας, να μπει στο κεντρικό court του Wimbledon πριν από αγώνα του Τιμ Χένμαν και να ανέβει στο πόντιουμ των νικητών λίγο πριν από τον Μίχαελ Σουμάχερ στο Silverstone!
Η καριέρα του ως φαρσέρ τελείωσε πάντως με άδοξο τρόπο. Το 2003, πριν από αγώνα της Γιουνάιτεντ με τη Λίβερπουλ στο «Ολντ Τράφορντ», εισέβαλε με την παρέα του στο τερέν, φορώντας όλοι τις εμφανίσεις των «κόκκινων διαβόλων».
Μια «κανονική» ενδεκάδα παικτών της Γιουνάιτεντ που μπήκε στο γήπεδο για να αναπαραστήσει το γκολ του Ντιέγκο Φορλάν με την απίθανη γκάφα του Γέρζι Ντούντεκ στο ντέρμπι με τη Λίβερπουλ, το Δεκέμβριο του 2002. Το κοινό, που στην αρχή έμεινε άφωνο από την εισβολή, ενθουσιάστηκε τόσο από το σόου, που εύλογα κατέληξε να αποθεώνει τους παλαβούς φαρσέρ, καθώς αυτοί έφταναν μπροστά από το πέταλο των οπαδών της Λίβερπουλ για να τους κοροϊδέψουν!
Η επίσημη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν αντιμετώπισε με ανάλογο… χιούμορ του συμβάν. Ο Πάουερ αποβλήθηκε διά παντός από το «Ολντ Τράφορντ», με την ταμπέλα του «επικίνδυνου». Αστειότητες. Ο τύπος ήταν ένας entertainer, που έβλεπε… πολύ μπροστά.
Φυσικά, τέτοια ταλέντα δεν χάνονται. Ο Πάουερ, που εκτός από τον αθλητισμό είναι παθιασμένος και με τη μουσική, ασχολείται πλέον επαγγελματικά με αυτήν, ως μάνατζερ της μπάντας Backhanders. Είναι χρόνια φίλος με μουσικούς και μάλιστα οι Black Grape είχαν γράψει ένα τραγούδι προς τιμήν του.
Σήμερα, έχει το δικό του studio ηχογράφησης, ενώ δουλεύει πάνω και στην αυτοβιογραφία του, η οποία θα πραγματεύεται φυσικά τη μαεστρία του να περνάει απαρατήρητος, οπουδήποτε έβαζε ο νους του, κάτω από τη μύτη των σεκιουριτάδων.
Πριν από λίγο καιρό, υποσχέθηκε ότι έχει κρατήσει μία καλή, τελευταία φάρσα, ώστε να συμπέσει με την κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας του. «Πιστέψτε με», είπε στην Manchester Evening News, «έχω ένα σχέδιο που θα κάνει πάταγο».
Και όταν τέτοιου… είδους άνθρωποι προαναγγέλουν κάτι τέτοιο, ασφαλώς δεν έχεις παρά να τους πιστέψεις.