Ακριβώς 30 χρόνια πριν στο ελληνικό ποδόσφαιρο -και όχι μόνο- κυριαρχεί ένα όνομα. Αυτό του Γιώργου Κοσκωτά. Του ανθρώπου που με όχημα την Τράπεζα Κρήτης και αιχμή του δόρατος τον Ολυμπιακό, θέλει τα πάντα και έχει το χρήμα (της υπεξαίρεσης) για να τα κατακτήσει. Πριν ακόμη έρθει στο φως το τεράστιο οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο για το πώς βρέθηκε σε τέτοια θέση ισχύος, το πανελλήνιο συνταράσσεται από μια καθαρά ποδοσφαιρική υπόθεση. Την απόπειρα δωροδοκίας παικτών της ΑΕΚ σε αγώνα Κυπέλλου, με τον τότε τερματοφύλακα της Ένωσης, Θεολόγη Παπαδόπουλο, να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα κατηγορούμενος ότι τα «έπιασε» για να έχει μειωμένη απόδοση.
Πώς φτάσαμε εκεί
Παρά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είχε αναδειχθεί πρωταθλητής την περίοδο 1986-87, η επόμενη σεζόν δεν ξεκινά, ούτε συνεχίζεται ανάλογα. Οι ερυθρόλευκοι παραπαίουν και βιώνουν τη χειρότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας τους. Τα ανεπιτυχή αποτελέσματα διαδέχονται το ένα το άλλο και η ανάκαμψη δεν έρχεται ποτέ, παρά τις προσδοκίες για το αντίθετο. Με την ομάδα να… χαροπαλεύει, εμφανίζεται ως Μεσίας ο Γιώργος Κοσκωτάς, ο οποίος έχει στη διάθεσή του άπλετο χρήμα και τη… διάθεση να το σκορπίσει αφού δεν ήταν δικό του.
Ως ιδιοκτήτης των Πειραιωτών κάνει κάτι που δεν είχε προηγούμενο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τη μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου (τότε) προχωρά σε αδιανόητες για τα δεδομένα της χώρας κινήσεις. Ντύνει στα ερυθρόλευκα τον Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες και τον Ντιέγκο Αγκίρε. Ο πρώτος ήταν τότε 25 ετών, εν ενεργεία Αργεντινός διεθνής και πρώτο όνομα στην Ρίβερ Πλέιτ. Ο δεύτερος είναι ο άνθρωπος που με δικό του γκολ στο τελευταίο λεπτό έχει χαρίσει στην Πενιαρόλ το Κόπα Λιμπερταδόρες του 1987. Και ξαφνικά, ένα πρωί προσγειώνονται στην Ελλάδα.
Παράλληλα, σαρώνει την εγχώρια αγορά. Τσαλουχίδης, Τσιαντάκης, Πλίτσης, Ταληκριάδης, Μπανιώτης, Παχατουρίδης, Χαντζίδης είναι μερικά μόνο από τα ονόματα των παικτών που έπιασαν λιμάνι εκείνη την περίοδο. Ενώ σε άλλη μια πράξη άνευ προηγουμένου αγοράζει τον προπονητή του ΠΑΟΚ, Τάις Λίμπρεχτς, αντικαθιστώντας τον Αλκέτα Παναγούλια.
Θέλει τίτλο
Ο Ολυμπιακός ξεφεύγει από την επικίνδυνη ζώνη, το φάντασμα του ατιμωτικού υποβιβασμού απομακρύνεται, αλλά για κατάκτηση πρωταθλήματος δεν γίνεται λόγος. Το χαμένο έδαφος είναι αδύνατο να καλυφθεί και πλέον το Κύπελλο μετατρέπεται σε απόλυτη ανάγκη. Ο δεύτερος τη τάξει θεσμός, όχι μόνο θα συνδυάσει την παρουσία του με την αναγέννηση της ομάδας και έναν τίτλο, αλλά θα δώσει στους Πειραιώτες και ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, αφού στην Α’ Εθνική η 8η θέση δεν οδηγεί πουθενά.
Υπάρχει, όμως, ένα πρόβλημα. Η ΑΕΚ. Έχοντας αποκλείσει διαδοχικά Αγροτικό Αστέρα και Ολυμπιακό Βόλου, βρίσκει μπροστά του την Ένωση που όπως μαρτυρούσε και η βαθμολογική της θέση, ήταν πολύ καλύτερη ομάδα από το ασύνδετο και δίχως χημεία σύνολο του Λίμπρεχτς. Οι κιτρινόμαυροι παίρνουν ισοπαλία 1-1 στο «Καραϊσκάκης» και λίγες μέρες πριν τον επαναληπτικό επικρατούν 2-0 για το πρωτάθλημα. Η «επένδυση» του «τραπεζίτη» βρίσκεται σε κίνδυνο. Και σύμφωνα με την «πιάτσα» ο Κοσκωτάς αντιδρά με τον τρόπο που ξέρει. Αποφασίζει να αγοράσει την πρόκριση.
Οι φήμες και το ματς
Ενδεικτικό του πόσο είχε κυκλοφορήσει η «βρώμα» για σικέ ματς, είναι το γεγονός ότι 48 ώρες πριν τη ρεβάνς ο ίδιος ο πρόεδρος της ΑΕΚ μεταβαίνει στο προπονητικό κέντρο μεταφέροντας όσα έχει ακούσει. Δεν διστάζει να μιλήσει με αριθμούς και ονόματα. Το νούμερο είναι 6 εκατομμύρια δραχμές. Και ως πιθανοί αποδέκτες κατονομάζονται οι Παπαδόπουλος, Χατζόπουλος, Βασιλάκος (είχε σκοράρει στο πρώτο ματς), Παπαϊωάννου, Βασιλόπουλος.
Η Ένωση γίνεται μπάχαλο και υπό αυτό το βαρύ πέπλο διαλύεται από τον Ολυμπιακό μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οι ερυθρόλευκοι επικρατούν 3-1 και η εξέδρα «βράζει», βλέποντας στο πρόσωπο του Παπαδόπουλο τον «ένοχο». Τα «πουλημένε-πουλημένε» σείουν τις κερκίδες, ο διεθνής τερματοφύλακας φυγαδεύεται από την αστυνομία, ενώ από τη μήνη των οπαδών δεν ξεφεύγει ούτε η διοίκηση. Το ότι δεν συνέβη κάτι ακόμη χειρότερο, είναι μάλλον ένα θαύμα. Το σκηνικό χάους μεταφέρεται και την επόμενη μέρα στην προπόνηση. Παίκτες, προπονητές και οποιοσδήποτε φορά κίτρινη φόρμα προπηλακίζεται. Οι οπαδοί ζητούν να μάθουν την αλήθεια και να τιμωρηθούν αυτοί που ατίμασαν τη φανέλα. Ήδη, όμως, από το προηγούμενο βράδυ, μέσα στα αποδυτήρια ο Θεολόγης Παπαδόπουλος εξομολογείται πως όντως τον πλησίασαν με σκοπό να πουλήσει το ματς.
Ο άνθρωπος «κλειδί»
Σύμφωνα με την εξιστόρηση του γκολκίπερ, άνθρωπος-κλειδί στην υπόθεση ήταν ο Ντίνος Μπαλής. Ο πρώην ποδοσφαιριστής καταγγέλλει πως ο παλιός συμπαίκτης του τον είχε επισκεφθεί στο σπίτι του ενημερώνοντάς τον για μια επιταγή στο όνομά του ύψους 10 εκατομμυρίων δραχμών. «Μπορεί να γίνουν και 15» του λέει χαρακτηριστικά. Γνωρίζοντας πως στο σπίτι είναι και ο Βασιλόπουλος, προσθέτει ότι λίγα λιγότερα υπήρχαν και για αυτόν. Σύμφωνα πάντα με τα λόγια του γκολκίπερ της Ένωσης, εκείνος αρνείται και στη συνέχεια ενημερώνει τους ανθρώπους της διοίκησης.
Το τριήμερο του… τρόμου που ακολούθησε αποτελεί την ταφόπλακα της καριέρας του Θεολόγη Παπαδόπουλου. Έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη του συνόλου του κόσμου και της πλειοψηφίας των συμπαικτών του, αποτελεί ξένο σώμα στην ομάδα και αποχωρεί κακήν κακώς, φέροντας τη ρετσινιά του «πουλημένου».
Η δίκη
Η υπόθεση παίρνει το δρόμο της δικαιοσύνης και τελικά φτάνει στο δικαστήριο. Παρά τα όσα κατά καιρούς υποστήριζε ο Τύπος ή και μέλη της ΑΕΚ, τα αποδεικτικά στοιχεία είναι πολύ λιγότερα. Με μια απόφαση μάλλον προβλεπόμενη για τα ελληνικά δεδομένα, αποφασίζεται η ενοχή του Ντίνου Μπαλή. Οι δικαστές κρίνουν πως ο πρώην ποδοσφαιριστής (ο οποίος κρατά το στόμα του ερμητικά κλειστό και αρνείται να δώσει τα ονόματα των παικτών που πλησίασε ή εκείνων που τον στρατολόγησαν) είναι ο μόνος υπεύθυνος. Ο Ολυμπιακός αθωώνεται, αφού δεν προκύπτει από πουθενά εμπλοκή του.
Αντίστοιχη είναι και η απόφαση για τον Θεολόγη Παπαδόπουλο, του οποίου όμως η καριέρα δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια. Ο Ντίνος Μπαλής, λοιπόν, σύμφωνα με το δικαστήριο αποφάσισε μόνος να στήσει το ματς, να δωροδοκήσει κάποιους παίκτες αγνώστων στοιχείων, χωρίς να έχει κανένα προσωπικό όφελος ή να δράσει για λογαριασμό άλλων. Case closed…
Το τέλος
Τα εμπόδια των Απόλλωνα Καλαμαριάς και ΟΦΗ σε προημιτελικά και ημιτελικά αποδεικνύονται χαμηλά για τον Ολυμπιακό, που θα φτάσει στον τελικό απέναντι στον Παναθηναϊκό. Με τους πράσινους να βρίσκονται επίσης σε κακό φεγγάρι, αυτός ο αγώνας αποκτά μυθικές διαστάσεις. Ο νικητής κερδίζει την έξοδο στην Ευρώπη, ενώ ο Κοσκωτάς θέλει αυτό το ματς για να δείξει πως πλέον αυτός κάνει κουμάντο και όχι ο Βαρδινογιάννης.
Εκείνο το βράδυ τα 120 λεπτά κανονικού αγώνα και παράτασης δεν είναι αρκετά για να βγάλουν νικητή. Με τους μονομάχους στο 2-2, το ματς οδηγείται στα πέναλτι. Χαντζίδης και Φούνες θα νικηθούν από τον Νίκο Σαργκάνη και το τριφύλλι παίρνει κούπα και έξοδο στην Ευρώπη. Αργότερα οι εφημερίδες φέρνουν στο φως δηλώσεις του πρωταγωνιστή, σύμφωνα με τις οποίες του προσφέρθηκαν 170 εκατομμύρια για να έχει μειωμένη απόδοση…
Ο Ολυμπιακός μένει εκτός τίτλου. Είναι το πρώτο έτος των περίφημων «πέτρινων χρόνων» που θα τερματιστούν εκκωφαντικά όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης θα εμπλακεί με το ποδόσφαιρο. Θα αναλάβει τα ηνία των ερυθρολεύκων και ουσιαστικά θα αλλάξει τα πάντα στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε και αντιλαμβανόμαστε την μπάλα στην Ελλάδα.