Η περίοδος του Ψυχρού Πολέμου ήταν μια πολύ ιδιαίτερη συνθήκη για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Για περίπου πέντε δεκαετίες, η παγκόσμια κοινή γνώμη ένιωθε πως υπάρχει ένα λεπτό σκοινί που συγκρατεί τις δυο μεγάλες υπερδυνάμεις, τις ΗΠΑ και την Σοβιετική Ένωση, από το να συγκρουστούν μεταξύ τους με πυρηνικά όπλα.
Για πέντε δεκαετίες, ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έμοιαζε πιθανός.
Το ψυχροπολεμικό κλίμα που είχε επικρατήσει τότε πάνω από τη Γη δεν περιοριζόταν μόνο σε γεωπολιτικής σημασίας ζητήματα ούτε είχε στο επίκεντρό του μόνο την απειλή των όπλων. Καθοριζόταν και από μια σύγκρουση σε επίπεδο κουλτούρας.
Η αποθέωση του καπιταλιστικού τρόπου ζωής από την μια και το πρόταγμα του σοσιαλισμού από την άλλη, ήταν δυο διαφορετικοί κόσμοι που δεν θα έκαναν ποτέ ειρήνη μεταξύ τους.
Σε αυτό το πλαίσιο, στη μεγάλη σύγκρουση ενεπλάκησαν σκηνοθέτες, τραγουδιστές, συγγραφείς, αλλά και… η Coca Cola.
Ελάχιστοι το γνωρίζουν αλλά ναι, η Coca Cola υπήρξε ένα από τα διακυβεύματα της μεγάλης ψυχροπολεμικής σύγκρουσης ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση. Ένα από τα πιο επιτυχημένα προϊόντα όλων των εποχών είχε βγει στην Αμερική και η Σοβιετική Ένωση δεν μπορούσε να κάτσει με σταυρωμένα χέρια και να μην απαντήσει.
Άλλωστε, η Coca Cola είχε τόσο εθιστική γεύση που -έστω και κρυφά- οι Σοβιετικοί που είχαν καταφέρει να την δοκιμάσουν έβγαζαν το καπέλο στους καπιταλιστές.
Όλα ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του ’40, λίγο μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο σοβιετικός στρατάρχης Γκέοργκι Ζούκοφ δοκίμασε την εθιστική Coca Cola και «κόλλησε» με τη γεύση της.
Φυσικά δεν μπορούσε να το πει ανοιχτά στη χώρα του: οι ιθύνοντες της Σοβιετικής Ένωσης δεν θα ενέκριναν εύκολα μια τέτοια προτίμηση. Ένα υψηλόβαθμο μέλος του Κόκκινου Στρατού να είναι εθισμένος στο μισητό ανθρακούχο ποτό που ήταν σύμβολο του αμερικανισμού; Που ξανακούστηκε!
Ο Ζούκοφ έπρεπε να κρατήσει κρυφό το πάθος του για την Coca Cola και το ήξερε.
Με απόλυτη μυστικοπάθεια, ο Ρώσος στρατιωτικός έκανε ένα αίτημα στα κεντρικά γραφεία της Coca Cola για την κατασκευή ενός μοναδικού, άχρωμου και «μη επισημασμένου» ποτού, που θα αποτελούσε παραλλαγή της Coca Cola και θα ονομαζόταν «Λευκή Kόλα» (White Coke).
Στόχος του ήταν να συσκευαστεί σε γυάλινο μπουκάλι, ίδιο με αυτό της βότκας και με ένα κόκκινο αστέρι να βρίσκεται στη μέση της φιάλης.
Ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Coca Cola, Τζέιμς Φάρλεϊ όχι απλά έδωσε την έγκρισή του αλλά, ως σωστός καπιταλιστής, είδε και την συγκεκριμένη εξέλιξη ως μια μεγάλη ευκαιρία για να επεκταθεί η Coca Cola στην ανατολική Ευρώπη με άνοιγμα νέων εργοστασίων.
Ήδη, άλλωστε, είχε σταλεί ειδικός επόπτης από την εταιρία για να εποπτεύει την κατασκευή του μεγαλύτερου εργοστασίου εμφιάλωσης στη χώρα και μετά από το αίτημα του στρατάρχη Ζούκοφ, η επέκταση της Coca Cola στην Ανατολή ήταν ένα βήμα πιο κοντά.
Ο στόχος για το μυστικό-σήμα κατατεθέν της σοβιετικής Cola επετεύχθη! Ο χημικός της εταιρίας κατάφερε να αφαιρέσει το χρώμα από το υγρό, με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν διάφανο και η πρώτη παρτίδα της «Λευκής Kόλας» ήταν γεγονός.
Τα 50 πρώτα μπουκάλια εμφιαλώθηκαν σε ένα μπουκάλι με ευθείες γραμμές, λευκή ετικέτα και ένα κόκκινο αστέρι στη μέση. Όμως οι παρτίδες ήταν περιορισμένες και μετά την δεύτερη δεν κυκλοφόρησε καμία άλλη ξανά.
Μια ιστορική ευκαιρία για την σοβιετική «απάντηση στη θρυλική Coca Cola είχε χαθεί…