Στην αφρικανική ήπειρο υπάρχουν πάρα πολλοί μουσουλμάνοι. Πολύ λογικά λοιπόν το όνομα Αλί είναι από τα πιο συνηθισμένα. Το αντίστοιχο Γιάννης. Μόνο που εκεί μιλάμε για έναν πληθυσμό πάνω από ένα δισεκατομμύριο. Οπότε αν αναζητάς κάποιον Αλί, τότε είναι πιο εύκολο να βρεις ψύλλους στ΄άχυρα. Αν πάλι ψάχνεις κάποιον Αλί Ντιά, μικραίνει το δείγμα, αλλά όχι ιδιαίτερα πολύ. Το Ντιά είναι επίσης ένα πολύ εύχρηστο επώνυμο. Επομένως, ο Αλί Ντιά, ένας από τους μεγαλύτερους απατεώνες του ποδοσφαίρου, είχε κάνει καλή επιλογή με αυτό το όνομα.
Τι έκανε ο Αλί Ντιά; Αρχικά διάλεξε ένα όνομα με λογική 12χρονου που πουλάει παραμύθα στους φίλους του ότι έχει γκόμενα. Αυτή η γκόμενα είναι πάντα από το χωριό και λέγεται είτε Μαρία είτε Νικομήδεια. Ο Αλί Ντιά επέλεξε το «Μαρία». Ένα από τα πιο συνηθισμένα ονόματα που θα τον έκαναν μη ανιχνεύσιμο. Αφού είχε ήδη τη βάση, έβαλε μπρος το μακρόπνοο σχέδιο του. Να κάνει καριέρα ως ποδοσφαιριστής και να βγάλει λεφτά. Τα πέτυχε και τα δύο.
Ο Αλί Ντιά είναι ο Aviator του ποδοσφαίρου. Εκμεταλλεύτηκε την εποχή του, έπλασε για τον εαυτό του έναν μύθο και πόνταρε στους εύπιστους. Κι απ΄ό,τι φαίνεται εκείνη την εποχή υπήρχαν πάρα πολλοί.
Μη μπορώντας να διαπιστώσει κανείς το background του, όφειλε εξ αρχής να πάρει μια απόφαση. Τον πιστεύει ή δεν τον πιστεύει. Και ο Ντιά είχε πάντοτε έναν τρόπο να κάνει τους ανθρώπους να διαλέγουν το πρώτο. Να τον πιστεύουν.
Η αρχή του μύθου
Όλα ξεκίνησαν το 1988. Ο Αλί θέλησε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και πήγαινε για δοκιμαστικά σε διάφορες ομάδες της Γαλλίας, όπου διέμενε. Όλες τους προφανώς μικρής κατηγορίας. Μικρή κατηγορία σήμαινε λιγότεροι πόροι για να τσεκάρουν την ιστορία του. Κι αν αυτό ίσχυε μια φορά εκεί, ίσχυε ακόμα περισσότερες στη Φινλανδία.
Μιλάμε για το 1994 όταν ο Ντιά αποφάσισε να ξεκινήσει από το μηδέν. Να πάει σε μια χώρα που ήταν πολύ μακριά από τη Γαλλία και σαφώς απείρως μακρύτερα από την αφρικανική ήπειρο. Το ψέμα του θα ρίζωνε βαθιά σε μια χώρα αρκετά «νυχτωμένη» σε σχέση με την υπόλοιπη ποδοσφαιρική Ευρώπη.
Μέχρι το 1994 ο Ντιά περιπλανήθηκε και ως προπονητής σε ομάδες 5ης κατηγορίας, χωρίς να πληροί τις προϋποθέσεις. Κάτι που θα μπορούσε να συνοψίσει το στόρι της ζωής του.
Σε συνδυασμό με την πτώση του Τείχους και την αθρόα άφιξη στη Γαλλία Αφρικανών από τις αποικίες, ο Αλί Ντιά αντιλήφθηκε ότι θα χανόταν. Ότι κανείς δεν θα τον πρόσεχε. Στη Φινλανδία από την άλλη δεν έπαιζε τέτοιο σενάριο. Το 1994 δεν υπήρχαν καθόλου μαύροι ποδοσφαιριστές σε ομάδες πρώτης κατηγορίας της χώρας. Ο Ντιά ήταν ένας από τους 2-3 το πολύ.
Στόχος του ήταν η νεοφώτιστη FinPa. Μόλις είχε ανέβει κατηγορία και αναζητούσε παίχτες που θα εξασφάλιζαν την παραμονή στην πρώτη χρονιά. Τότε οι σκανδιναβικές χώρες είχαν αρχίσει να ψάχνουν και να φέρνουν ποδοσφαιριστές από νότιες χώρες, γιατί θεωρούσαν ότι εκεί παιζόταν καλύτερα το ποδόσφαιρο και θα μπορούσαν να το εξελίξουν στη χώρα τους.
Ο Αλί Ντιά είχε το κατάλληλο παρουσιαστικό την κατάλληλη στιγμή. Πρόσθεσε σε αυτό και το ότι ήταν ξάδερφος του Ζορζ Γουέα, του κορυφαίου ποδοσφαιριστή στον κόσμο το 1995, και εφαρμόζοντας μια πανάρχαια τεχνική πειθούς, υπέγραψε συμβόλαιο με την FinPa και μάλιστα με μισθό 5 φορές πάνω από τους συμπαίχτες του. Για κάποιο λόγο οι υπεύθυνοι της ομάδας θεωρούσαν πως αν κάποιος έχει συγγένεια με τον Ζορζ Γουέα, τότε διαθέτει ανάλογα γονίδια και ποδοσφαιρικό ταλέντο.
Στη FinPa παρέμεινε για 5 αγώνες, εκ των οποίων οι 3 ως αλλαγή, ένας που έπαιξε βασικός κι ένας που βγήκε αλλαγή. Ο απολογισμός του ως επιθετικός ήταν το απόλυτο μηδέν. Μάλιστα, υπάρχει δημοσίευμα της εποχής στον φινλανδικό τύπο που αναφέρει ότι σε αυτά τα 45 λεπτά που έπαιξε κατάφερε να βγει 10 φορές οφσάιντ. Τον είχαν πάρει χαμπάρι οι αντίπαλοι και ανέβαιναν συνεχώς ψηλά.
Θα είχε ευκαιρία και για 6ο ματς, αλλά προτίμησε να εξαφανιστεί. Σε μια στιγμή μάλιστα που η FinPa είχε ξεμείνει με 13 ετοιμοπόλεμους παίχτες. Συμπαίχτες, προπονητής, διοίκηση, όλοι τον αναζήτησαν και το μόνο που βρήκαν ήταν το διαμέρισμα του. Ένα αχούρι που στο πάτωμα είχε κόκαλα. Αυτό που δεν διευκρινίστηκε ποτέ ήταν αν επρόκειτο για κόκαλα μαύρης μαγείας ή κόκαλα από μπριζόλες.
Ο Ντιά υπερχρέωσε την ομάδα, τόσο με το μισθό όσο και με τις σπατάλες που είχε βάλει τη FinPa να του πληρώνει, και χάθηκε. Εμφανίστηκε μετά από μήνες στα βόρεια της χώρας, στην PK-35. Έμεινε εκεί για 3 ματς, έβαλε ένα γκολ και πάλι πήρε τους δρόμους. Τον φαντάζομαι να περιπλανιέται ινκόγκνιτο σε αυτή την κρύα χώρα και μια κάμερα να τον ακολουθεί.
Η Γερμανία ήταν ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του. Σαν τους serial killer, είχε βρει το κατάλληλο προφίλ ομάδας για να κοροϊδέψει. Νεοφώτιστη. Έπρεπε να είναι φρέσκια σε μια σοβαρή κατηγορία ώστε να μην τσιγκουνεύεται στις μεταγραφές. Να τα δίνει όλα για να ξέρει ότι θα είναι και του χρόνου στην ίδια ή και σε καλύτερη κατηγορία.
Η VfB Lubeck πείστηκε να τον δοκιμάσει και η τύχη του χαμογέλασε. Όχι για την δοκιμή. Αλλά γιατί έτυχε εκείνη τη μέρα να σκοράρει 5 γκολ σε προπονητικό διπλό. Ο προπονητής και η διοίκηση δεν χρειάστηκαν παραπάνω. Τον υπέγραψαν και πίστευαν ότι θα σκοράρει κατά ριπάς. Αμ δε…
Πρόλαβε να μπει σε 2 αγώνες ως αλλαγή, αλλά ήταν οι προπονήσεις που φανέρωναν με πολύ ραγδαίο τρόπο ότι ο Αλί Ντιά δεν είχε ιδέα από ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο. Κλωτσούσε τη μπάλα σαν ένα παιδί.
Τον ίδιο δεν τον πτόησε τίποτα. Αντιθέτως. Με πέρασμα από επαγγελματική κατηγορία και από τη γερμανική σχολή, ο Ντιά μπορούσε να πουλήσει καλύτερα τον εαυτό του. «Ξάδερφος του Ζορζ Γουέα, έχω αγωνιστεί σε Φινλανδία και Γερμανία». Αυτό ήταν το pick up line του.
Η Αγγλία και το μπαμ με τη Σαουθάμπτον
Το τρίτο και τελευταίο στάδιο της μπλόφας του Ντιά τελέστηκε στην Πρέμιερ Λιγκ. Με το βιογραφικό του υπό μάλης, ο Σενεγαλέζος δοκιμάστηκε σε αρκετές ομάδες. Πορτ Βέιλ, Ρόδεραμ, Τζίλινγκχαμ. Στην τρίτη ήταν προπονητής ο Τόνι Πιούλις, ο οποίος αποδέχτηκε τον Ντιά ύστερα από κλήση που είχε δεχτεί από τον Ζορζ Γουέα. Ή κάποιον που ισχυριζόταν ότι ήταν. Το ίδιο είχε πει σε συνέντευξη του και ο Χάρι Ρέντναπ.
Απ΄ό,τι φάνηκε πολύ αργότερα, ο Ντιά είχε βάλει τον μάνατζερ του στο κόλπο κι εκείνος τηλεφωνούσε σε προπονητές παριστάνοντας τον σπουδαίο επιθετικό. Επρόκειτο για τον Πίτερ Χάρισον που ήταν ένας πολύ γνωστός μάνατζερ εκείνα τα χρόνια.
Οι Spartans Blyth ήταν το τελευταίο σκαλοπάτι πριν την απόλυτη επιτυχία. Σε ηλικία 30 ετών ο Αλί Ντιά είχε υπογράψει με την ομάδα και θα έπαιζε στο ματς απέναντι στην Μπόστον Γιουνάιτεντ. Κι εκεί δεν θα μακροημέρευε. Ο Χάρισον του είχε ήδη ανοίξει διάπλατα την πόρτα για την Πρέμιερ Λιγκ.
Με το ίδιο ακριβώς κόλπο με τον Γουέα, έπεισε τον τότε προπονητή Γκρέιαμ Σούνες να πάρει τον Ντιά στην ομάδα. Ο Σούνες ζήτησε να δοκιμαστεί για μια βδομάδα, όπερ και εγένετο. Μετά υπέγραψε συμβόλαιο βραχείας διάρκειας και μέσα σε 10 μέρες είχαν αντιληφθεί όλοι στο κλαμπ πόσο ποδόσφαιρο ήξερε ο Ντιά.
Ο Λε Τισιέ, ένα όνομα-θρύλος για την ιστορία της Σαουθάμπτον, περιγράφει την ημέρα που βγήκε από το ματς για να τον αντικαταστήσει ο Αλί Ντιά.
«Προπονήθηκα μαζί του μόνο την Παρασκευή πριν το κρίσιμο ματς. Όταν μας τον είχαν πρωτοσυστήσει, σκέφτηκα “Δεν είναι και πολύ καλός. Δεν θα τα καταφέρει”». Μόνο που ο Ντιά τα κατάφερε.
Σε ένα ματς της Σότον, που η ομάδα είχε αποδεκατιστεί, ο 31χρονος Σενεγαλέζος βρέθηκε στον πάγκο και μόλις στο 32 αντικατέστησε τον Λε Τισιέ που είχε πρόβλημα τραυματισμού. Ο Ντιά έπαιξε για 53 λεπτά και βγήκε με τη σειρά του αλλαγή στο 85. Ούτε ο Αλέφαντος.
«Έτρεχε στο γήπεδο σαν τον Μπάμπι στον πάγο. Ήταν ένα ντροπιαστικό θέαμα. Όλοι σκεφτόμασταν “τι κάνει ο τύπος;”. Η απόδοσή του ήταν κωμική. Δεν ήξερε σε ποια θέση παίζει. Έτρεχε άσκοπα σε όλο το γήπεδο.»
Η Σαουθάμπτον ηττήθηκε, ο Ντιά έγινε πρωτοσέλιδο στη Sun, όπου αναφερόταν ότι είχε χάσει μια τεράστια ευκαιρία, και τα ίχνη του χάθηκαν ξανά. Οι υπόλοιποι παίχτες συζητούσαν την περίπτωσή του στα αποδυτήρια τη Δευτέρα μετά το ματς. Αυτός δεν πήγε καν στην προπόνηση. Λες και είχε κάποιο ένστικτο για το πότε καταλάβαιναν την απατεωνιά του.
Ή λες κι είχε στόχο να παίξει ένα ματς και μετά να εξαφανίζεται. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1996 υπήρχε ένα θέμα στη Guardian με δηλώσεις του. «Αναμφίβολα γνωρίζω τον Ζορζ Γουέα, αλλά δεν είμαι ο καλύτερος φίλος του. Ο Σούνες μου είπε ότι του τηλεφώνησε ο Γουέα και του είπε ότι είμαι καλός παίχτης. Δεν φοβάμαι να το πω. Είμαι καλός παίχτης και θα το αποδείξω.»
Επιπρόσθετα, ο Σενεγαλέζος είχε χρεώσει την κομπίνα στον μάνατζερ του δηλώνοντας αθώος. «Εκείνος είναι ο απατεώνας και έμπλεξε και μένα» είχε πει. Πώς να τον πιστέψεις όμως όταν τον ακούς να λέει ότι είχε παίξει το 1998 στο ματς Σενεγάλης-Γουινέας. Οι δύο χώρες δεν έπαιξαν ποτέ μαζί εκείνη τη χρονιά.
Μετά τη Σαουθάμπτον ο Αλί Ντιά βρέθηκε στην Γκέιτσχεντ, ερασιτεχνική ομάδα και σκόραρε στο ντεμπούτο του στη νίκη με 5-0 απέναντι στην ομάδα του Bath. Κάπου εκεί εντοπίζονται τα τελευταία του ποδοσφαιρικά ίχνη. Φήμες λένε ότι το 2001 αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο της Northumbria στον τομέα του business management.
To 2008 το Four Four Two είχε ένα δημοσίευμα όπου ο συντάκτης ισχυριζόταν πως μίλησε στο τηλέφωνο με τον Αλί Ντιά. Δύο μέρες μετά την πρώτη κλήση και συνομιλία το τηλέφωνο δεν υπήρχε. Ο Ντιά είχε αλλάξει αριθμό και εξαφάνισε διά παντός τα ίχνη του. Ή καλύτερα, εξαφάνισε τα ίχνη του ονόματος-βιτρίνας του. Γιατί η πιθανότητα να είχε όντως αυτό το όνομα είναι πιο μικρή κι από μυρμήγκι.