1982. Κάπου στο Τουρκμενιστάν, μια μικρή χώρα που ανήκει στην Σοβιετική Ένωση, ένα εξάχρονο αγόρι κάνει όνειρα για το μέλλον. Και σαν παιδί κάνει όνειρα παιδιάστικα, από εκείνα που κάνουν όλα τους, αλλά πολύ λίγα συνεχίζουν να τα διεκδικούν και όταν μεγαλώσουν και ακόμα λιγότερα τα κάνουν πράξη.
Το εξάχρονο αγόρι της ιστορίας μας θέλει κάποτε να εκπροσωπήσει τον τόπο του στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να πάρει το χρυσό στην ελεύθερη πάλη.
Το αγόρι λεγόταν Μάρατ Μπαλάεφ και από εκείνη την εποχή έκανε εντατικά προπόνηση με τον μεγαλύτερο αδερφό του για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Άλλωστε, κατά γενική ομολογία, είχε ταλέντο στην πάλη και αυτό φαινόταν από τότε.
Στόχος της σκληρής και συνεχόμενης προπόνησης ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1992. Ο Μάρατ θα ήταν τότε 16 χρονών και οι προσδοκίες ότι θα ήταν σε θέση να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς ήταν στα ύψη.
1991. Ο Μάρατ έχει καταφέρει το απίθανο: έχει βγει πρωταθλητής στην πάλη σε ολόκληρη τη Σοβιετική Ένωση. Ποιος θα πίστευε ότι ένας πιτσιρικάς από το Τουρκμενιστάν θα κατακτούσε το εθνικό πρωτάθλημα αυτής της αχανούς χώρας και ότι θα φορούσε τη φανέλα της Σοβιετικής Ένωσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες ένα χρόνο αργότερα.
Τα πράγματα ωστόσο κάπου εκεί άρχισαν να στραβώνουν. Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης θα λάβει χώρα λίγους μήνες πριν τους Ολυμπιακούς και τα μικρά κράτη της, αυτόνομα πλέον, δεν μπορούσαν να έχουν εκπροσώπηση. Το Τουρκμενιστάν δεν είχε ούτε κατά διάνοια την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτήσει ολυμπιακή αποστολή και έτσι, ο 16χρονος Μάρατ έμενε στα κρύα του λουτρού.
Το όνειρό του απομακρυνόταν εξαιτίας παραγόντων που δεν μπορούσε καν να ελέγξει. Ήταν σε αυτό το σημείο που αποφάσισε να κάνει μια αλλαγή στη ζωή του.
Θα τελειώσει με την στρατιωτική του θητεία και το 1994 θα μεταναστεύσει στην Γεωργία, μια χωρά σχετικά κοντά στο Τουρκμενιστάν και σε λίγο καλύτερη οικονομική κατάσταση από την πατρίδα του. Εκεί θα φιλοξενηθεί από την θεία του, η οποία του το διευκρινίζει: το μόνο που μπορεί να του προσφέρει είναι ένα κρεβάτι για να κοιμάται και τρία γεύματα την ημέρα.
Ο Μάρατ είναι αισιόδοξος. Θα βελτιώσει τις ικανότητές του σε μια χώρα που φημίζεται για τις αθλητικές της επιδόσεις, θα πάρει την υπηκοότητα και θα δώσει το «παρών» στους Ολυμπιακούς του 1996. Αλλά ένα τέτοιου τύπου πλάνο είναι πολύ απλό για να πετύχει.
Οι σκληρές προπονήσεις στο γυμναστήριο που έχει γραφτεί και οι συνεχόμενοι αγώνες στους οποίους συμμετέχει δεν είναι ικανοί για να του εξασφαλίσουν τους απαραίτητους χορηγούς που θα του επιτρέψουν να προπονείται χωρίς να νοιάζεται για το ζήτημα της επιβίωσής του και σύντομα οι προπονήσεις θα αρχίσουν να φαντάζουν ο ορισμός της πολυτέλειας για τον άφραγκο και άνεργο Μάρατ.
Παρατάει τις προπονήσεις, μπλέκεται με τον κόσμο του εγκλήματος και γίνεται ένας κακοποιός που καταφέρνει να βγάζει λεφτά. Παντρεύεται μόλις στα 19 του και στα 21 του έχει δύο παιδιά: το οργανωμένο έγκλημα δεν είναι απλά οικονομική ανακούφιση αλλά και μια διέξοδος για να φτιάξει τη ζωή του. Και κάπου εκεί -πολύ αναμενόμενα θα έλεγε κανείς- τα πράγματα «στραβώνουν» ξανά.
Ο Μάρατ συλλαμβάνεται, τρώει δέκα χρόνια φυλάκισης για την εμπλοκή στον υπόκοσμο και δυο χρόνια αργότερα η γυναίκα του τον χωρίζει, παίρνει τα παιδιά τους και μεταναστεύει στην Ουκρανία. Τα πρώτα χρόνια στη φυλακή είναι εφιαλτικά: μέσα στην φυλακή δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, είναι απλά ένας πιτσιρικάς που οι «παλιοί» απολαμβάνουν να του κάνουν τη ζωή δύσκολη.
Όταν αποφυλακίζεται είναι ήδη 31 χρονών. Το τρένο της πάλης έχει περάσει προ πολλού αν και η σπίθα μέσα του δεν έχει σβήσει. Με όλες που είχε μαζέψει πριν τον συλλάβουν, ο Μάρατ μετακομίζει στην Αγία Πετρούπολη και ανοίγει δική του σχολή πάλης. Αφού δεν κατάφερε ο ίδιος να κάνει καριέρα, τουλάχιστον ας βοηθήσει τα νέα παιδιά στο όνειρό τους.
Σιγά-σιγά, ανακαλύπτει το MMA. Βλέπει ότι είναι ένα πολύ σκληρό άθλημα αλλά οι αθλητές παίζουν και σε μεγάλη ηλικία: κάποιοι είναι ακόμα και πάνω από 40 χρονών. Ο Μάρατ δεν έχει πλέον οικονομικό πρόβλημα. Έχει μια δική του σχολή και μετά από άπειρες δυσκολίες ζει πλέον σχετικά καλά. Μπορεί να ξεκινήσει να εξειδικεύεται στο MMA και να κάνει εκεί καριέρα. Ξεκινάει προπονήσεις.
Το 2014 όταν και δίνει τον πρώτο του επίσημο αγώνα είναι 38 χρονών! Θα νικήσει τον Ισπανό αντίπαλό του και θα καταλάβει ότι έχει την δυνατότητα να πάει πολύ ψηλά. Όμως θα χάσει με εξευτελιστικό τρόπο στον δεύτερο επίσημο αγώνα του από έναν πολύ πιο έμπειρο αντίπαλο και θα δώσει όρκο μέσα του ότι ποτέ ξανά δεν θα ηττηθεί τόσο εύκολα.
Θα κόψει εντελώς το ποτό, θα προσλάβει ως προσωπικό του προπονητή τον Αλί Χασάνοφ, μυθική φιγούρα για τα εν λόγω αθλήματα, και η εξέλιξή του θα είναι εντυπωσιακή. Για τα επόμενα χρόνια, ο Μάρατ Μπαλάεφ είναι ένα φαινόμενο για το MMA. Κάνει πράγματα και θαύματα μέσα στο ρινγκ, μοιάζει ανίκητος, κανείς δεν μπορεί να επικρατήσει απέναντι του και ας οδεύει ολοταχώς στα 40. Τα μεγαλύτερα ονόματα του αθλήματος τον προκαλούν στο ρινγκ και εκείνος τα νικάει. Μοιάζει να μην παίζεται.
Το μεγαλύτερο ματς της ζωής του ήρθε τον Μάρτιο του 2016. Είχε πατήσει τα 40 και απέναντι του βρισκόταν ο εντυπωσιακός 21χρονος Γιουσούπ Ραϊσόφ, παγκόσμιος πρωταθλητής στο ΜΜΑ αν και πολύ μικρός. Η μάχη πήρε χαρακτηριστικά «ο νέος είναι ωραίος αλλά ο παλιός είναι αλλιώς» πριν καν ξεκινήσει. Ο Ραϊσόφ ήθελε να δείξει ότι αυτός είναι όχι απλά το μέλλον αλλά και ο καλύτερος. Ο Μπαλάεφ έπρεπε να αποδείξει πως μπορεί να τα βάλει με τον θαυματουργό πιτσιρικά, διαφορετικά η αξία του θα είχε σχετικοποιηθεί.
Στις κερκίδες ήταν και οι δυο γιοι του που είχαν ταξιδέψει από την Ουκρανία για να τον δουν σε αυτό το ιστορικό ματς. Ο Μπαλάεφ αντιμετώπιζε έναν οριακά συνομίληκό τους και αυτό τον έκανε να αισθάνεται πολύ περίεργα. Το παιχνίδι ήταν ένα αληθινό έπος.
https://www.youtube.com/watch?v=Ily11cKEJ5o
Οι δυο αντίπαλοι έμειναν στο ρινγκ για πέντε ολόκληρους γύρους: και οι δυο άντεξαν τα πολύ σκληρά χτυπήματα, κανείς δεν τέθηκε νοκ άουτ. Ο αγώνας έδινε την εντύπωση ότι αναμετρώνται δυο ανίκητοι άνθρωποι. Τελικά, ο Μπαλάεφ θα αναδειχθεί νικητής στα σημεία! Στα 40 του και έχοντας μόλις δυο χρόνια στα επαγγελματικά ρινγκ θα νικήσει τον πρωταθλητή του αθλήματος που είχε τα μισά του χρόνια.
Η «κινηματογραφική» ιστορία του Μπαλάεφ θα τον μετουσιώσει στο απόλυτο ίνδαλμα στο ρώσικο ΜΜΑ και δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι υπήρξε το όνομα που αναβάθμισε τη δημοφιλία του αθλήματος καθοριστικά στη Ρωσία.
Ίσως κάποια στιγμή να πρέπει όντως να δούμε το συγκεκριμένο, «ανέλπιστα» επιτυχημένο στόρι του να μεταφέρεται στον κινηματογράφο…