Τύποι σαν τον Μάθιου Γουέμπ ασκούν πάντα μια παράξενη γοητεία. Πρόκειται για ανθρώπους που απλά είδαν ένα κομμάτι της φύσης με άλλο μάτι από όλους τους υπόλοιπους και αποφάσισαν να το διαχειριστούν διαφορετικά. Όπως για παράδειγμα το Κανάλι της Μάγχης. Το οποίο υπήρχε από πάντα εκεί, προσφέροντας ένα δίαυλο εξόδου στον Ατλαντικό και το φυσικό σύνορο που προσέφερε προστασία από τις δυνάμεις της ηπειρωτικής Ευρώπης στα βρετανικά νησιά, ισχυροποιώντας κατά κάποιο τρόπο και την αίσθηση διαφορετικότητας των Άγγλων έναντι των υπολοίπων.
Ε, αυτό το κομμάτι θάλασσας για τον Μάθιου Γουέμπ δεν σήμαινε τίποτα από τα παραπάνω. Εκείνος το μόνο που σκεφτόταν κοιτάζοντάς το ήταν το πώς θα κατάφερνε να το διασχίσει κολυμπώντας.
Από μικρός, θαλασσόλυκος
Ωστόσο ο γεννημένος στο Ντόλεϊ της Αγγλίας θαλασσόλυκος έδειξε από μικρός την αγάπη του για το υγρό στοιχείο. Μπορεί η θάλασσα να μην έπεφτε πολύ κοντά, αλλά οι διάφοροι ποταμοί και παραπόταμοι εκεί γύρω τον βοήθησαν να εξελιχθεί σε δεινό κολυμβητή. Σε ηλικία μόλις 12 ετών άφησε την οικογένειά του (και τα 11 αδέρφια του) και μπάρκαρε ως ναυτικός δόκιμος, ενώ στη συνέχεια το μέλλον του τον βρήκε να κάνει καριέρα στο εμπορικό ναυτικό.
Όμως δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος…
Σε ένα από τα υπερατλαντικά ταξίδια του το πλοίο του σάλπαρε από την Νέα Υόρκη με προορισμό το Λίβερπουλ. Ένας από τους ναύτες βρέθηκε στην θάλασσα στο μέσο της διαδρομής. Δίχως δεύτερη σκέψη, ο Γουέμπ βούτηξε για να τον σώσει. Μπορεί να μην τα κατάφερε (το πτώμα του άτυχου άντρα δεν βρέθηκε καν) αλλά η μαρτυρίες για τον ηρωισμό του τον έκαναν θρύλο πίσω στην πατρίδα του όπου και τιμήθηκε από τους συμπατριώτες του για την αυταπάρνησή του.
Πιο τυχερό είχε σταθεί μερικά χρόνια νωρίτερα ένα από τα αδέλφια του. Κι εκείνου η ζωή είχε τεθεί σε κίνδυνο όταν κόντεψε να πνιγεί στον ποταμό Σέβερν. Ένα μέρος το οποίο ο Μάθιου Γουέμπ το γνώριζε, όμως, πάρα πολύ καλά, με αποτέλεσμα τελικά να του σώσει την ζωή.
Το όνειρο της Μάγχης
Τέτοιου τύπου ιστορίες μεγάλωσαν τον μύθο του, με τους σύγχρονούς του να τον θεωρούν ήρωα. Πολλοί ήταν εκείνοι που συζητούσαν μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει. Τι άλλο ήταν ικανός να πετύχει. Και κάπου εκεί ο Γουέμπ σταμάτησε να βλέπει την Μάγχη ως ένα απλό θαλάσσιο πέρασμα και να την θεωρεί ως ένα μέσο που θα του εξασφάλιζε μια θέση στην αιωνιότητα. Με την καλή έννοια του όρου.
Ξεκίνησε, λοιπόν, να προετοιμάζεται για το εγχείρημά του. Προπονούνταν καθημερινά στον Τάμεση και άρχισε να προετοιμάζει τον εαυτό του για κάτι που δεν είχε καταφέρει να πετύχει κανένας άλλος.
Έφτασε στο σημείο να αφήσει την δουλειά του μόνο και μόνο για να γυμναστεί όσο το δυνατόν καλύτερα. Ήθελε να πετύχει εκεί που είχαν αποτύχει όλοι οι άλλοι, με τελευταίον κάποιον Τ.Μ Τζόνσον που είχε δοκιμάσει -ανεπιτυχώς- να περάσει από την Αγγλία στην Γαλλία.
Πάντως και η δική του πρώτη απόπειρα δεν στέφθηκε με επιτυχία. Στις 12 Αυγούστου 1875 οι ισχυροί άνεμοι και οι άσχημες (παρά την εποχή) καιρικές συνθήκες τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει σχεδόν άμεσα. Δεν συνέβη το ίδιο στις 24 του ίδιου μήνα. Παρά τις κράμπες, τα τσιμπήματα από μέδουσες και τα κύματα, τα κατάφερε. Του πήρε κάτι παραπάνω από 5 ώρες και η πορεία του ήταν μεγαλύτερη από ό,τι υπολόγιζε. Κοντά στα 40 μίλια. Το σημαντικό όμως ήταν πως είχε γίνει ο πρώτος που διέσχιζε το Κανάλι, έτσι χωρίς κανένα προφανή λόγο, πέρα από την ανάγκη του ανθρώπου να πετυχαίνει το φαινομενικά αδύνατο.
Το τελευταίο στοίχημα
Με την φήμη του να εκτοξεύεται ο Γουέμπ ασχολήθηκε αποκλειστικά με την κολύμβηση, ενώ έγραψε κι ένα βιβλίο για αυτό το άθλημα, για το οποίο λίγοι γνώριζαν τα μυστικά του. Φυσικά, μαζί με την αναγνώριση ήρθε και η πίεση για ακόμη μεγαλύτερα επιτεύγματα. Πλέον ο στόχος ήταν οι καταρράκτες του Νιαγάρα!
Κάποιοι έκαναν λόγο για αυτοκτονία… Εκείνος, πέρα από την δόξα, ήθελε και τα 2.000 δολάρια που θα γινόταν δικά του, αν τα κατάφερνε. Στις 24 Ιουλίου 1883 ο 35χρονος -τότε- άνδρας βούτηξε στα παγωμένα νερά και λίγο αργότερα χάθηκε. Ορισμένοι υποστήριξαν ότι έχασε την ζωή του στις δίνες. Άλλοι είπαν ότι ήταν ήδη νεκρός πριν καν φτάσει σε εκείνο το σημείο. Το σώμα του βρέθηκε τέσσερις μέρες αργότερα…
Πλέον ένα άγαλμά του βρίσκεται στο Ντόβερ, για να υπενθυμίζει το κατόρθωμά του να διασχίσει κολυμπώντας την Μάγχη. Στη γενέτειρά του, το Ντόλεϊ υπάρχει ένα μνημείο αφιερωμένο σε αυτόν. Η μικρή επιγραφή λέει όλη την αλήθεια περιγράφοντας ουσιαστικά την ζωή και τον θάνατό του. «Τίποτα σπουδαίο δεν έρχεται εύκολα»…