Η απόφαση της αγγλικής δικαιοσύνης για την αποφυλάκιση του Ντέιβιντ ΜακΓκρίβι μετά από σχεδόν μισό αιώνα εγκλεισμού επαναφέρει στην δημοσιότητα ένα όνομα και μια ιστορία που όλοι προσπαθούσαν να ξεχάσουν. Κάποιοι σίγουρα θα υποστηρίζουν πως για οποιοδήποτε έγκλημα 45 χρόνια φυλάκισης είναι μια τιμωρία που θεωρείται αρκετή. Ότι δηλαδή ο 67χρονος –σήμερα- Βρετανός ξεπλήρωσε το χρέος του προς την κοινωνία και μπορεί πλέον να επανέλθει στις τάξεις της, χωρίς να αποτελεί κίνδυνο για αυτή. Συντάσσονται με την άποψη των δικαστών που εξέτασαν την αίτησή του και την έκαναν δεκτή. Κάποιοι, λοιπόν, συμφωνούν. Όχι, πάντως, οι περισσότεροι.
Για την πλειοψηφία του κόσμου, ειδικά όσους διαθέτουν ζώσα μνήμη των γεγονότων που τον οδήγησαν στην φυλακή, ο ΜακΓκρίβι δεν θα έπρεπε να επιστρέψει ποτέ στον κόσμο των ελεύθερων ανθρώπων. Για αυτούς, «τέρατα» όπως εκείνο του Γούστερ, πρέπει να μένουν για πάντα μακριά από όλους.
Φρικτό, τριπλό έγκλημα
Ο πατέρας του Ντέιβιντ, Τομ ΜακΓκρέγκορ, πίσω στην δεκαετία του ’70 όταν η βρετανική κοινή γνώμη μάθαινε σοκαριστικές λεπτομέρειες για το φρικτό τριπλό φονικό, είχε πει: «Μα λάτρευε τα παιδιά. Όλοι το γνώριζαν αυτό». Εκείνο που είχε προηγηθεί έθετε σε τρομερή αμφισβήτηση τα λόγια του γονιού του. Ο ηλικίας μόλις 21 ετών γιος του είχε πράξει το αδιανόητο. Είχε προδώσει την εμπιστοσύνη ενός φιλικού ζευγαριού που περιστασιακά του ζητούσε να κάνει babysitting στα τρία παιδιά του. Και το έκανε με έναν τρόπο που δοκίμαζε τις αντοχές του ανθρώπου στην φρίκη. Προφανώς και τα είχε σκοτώσει… Επιπρόσθετα, όμως, το είχε κάνει με τρόπο που φανέρωνε όλες τις πτυχές ενός τέρατος. Και αφού τα εγκλήματα είχαν συμβεί στο Γούστερ, ο Τύπος και η αστυνομία δεν άργησε να του δώσει το προσωνύμιο «Το Τέρας του Γούστερ», που εδώ που τα λέμε, μάλλον ήταν υποτιμητικό για τα τέρατα.
Έχοντας πιει 6-7 pints λίγο νωρίτερα σε μια pub, ο Ντέιβιντ έφτασε στο σπίτι των Ραλφ. Ο Κλάιβ έπρεπε να πάει να πάρει την σύζυγό του, Έλσι από την δουλειά. Θα χρειαζόταν περίπου δυο ώρες για το πήγαινε-έλα και σ’ αυτό το διάστημα τα τρία παιδιά τους θα βρισκόταν υπό την εποπτεία του νεαρού, όπως συνέβαινε αρκετά συχνά από την στιγμή που εργάζονταν και οι δύο. Άλλωστε ήταν πολύ ικανοποιημένοι από την σχέση που είχε αναπτύξει μαζί τους.
Παρασκευή και 13
Ωστόσο εκείνη την Παρασκευή και 13, τον Απρίλιο του 1973 –και για λόγους που ποτέ δεν μπόρεσε να εξηγήσει επαρκώς- ο Ντέιβιντ ΜαγΓκίβι έγινε ένας άλλος. Η 8 μηνών Σαμάνθα δεν σταματούσε να κλαίει. Ξαφνικά το νεογέννητο έγινε για εκείνον ένα πρόβλημα που λύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Το σώμα του μωρού δεν άντεξε. Αιτία θανάτου: πολλαπλά κατάγματα στο κρανίο, έγραψε ο ιατροδικαστής. Ο ΜακΓκρίβι συνέχισε την φρικαλέα δράση του. Επόμενος στόχος ήταν η δίχρονη Ντον, της οποίας έκοψε τον λαιμό. Όταν πλησίασε τον Πολ, που τότε ήταν 4 ετών, προτίμησε άλλη μέθοδο. Στραγγάλισε το μικρό αγόρι με ένα κομμάτι σύρμα, δίχως οίκτο κι ενοχές. Το τέρας δεν σταμάτησε εκεί. Κατέβηκε στο υπόγειο και βρήκε ένα μικρό αγροτικό εργαλείο. Μια τσάπα. Με αυτήν ακρωτηρίασε μέχρι ενός βαθμού τα πτώματα και κάρφωσε διάφορα μέλη τους στα κάγκελα του φράχτη της οικίας των Ραλφ…
Μερικές ώρες αργότερα η αστυνομία τον συνέλαβε. «Περί τίνος πρόκειται;» αναρωτήθηκε. Όταν του απαγγέλθηκαν κατηγορίες, αρνήθηκε αρχικά τα πάντα. Μετά από λίγο τα θυμήθηκε όλα και ομολόγησε. Χωρίς πάντως να μπορεί να δώσει την παραμικρή αιτιολόγηση για τα κίνητρά του. Επαναλάμβανε μονότονα «το μωρό δεν σταματούσε να κλαίει» και μπροστά στους ανακριτές του ψέλλισε: «Ήμουν εγώ, αλλά νιώθω σαν να μην ήμουν».
Υπόθεση 8 λεπτών και… 45 ετών
Η ακροαματική διαδικασία ήταν από τις πιο σύντομες στην ιστορία της βρετανικής δικαιοσύνης. Ολοκληρώθηκε μέσα σε 8 λεπτά όλα κι όλα. Πολλάκις ισόβια, χωρίς την δυνατότητα αναστολής ή χάρης, τουλάχιστον για τα επόμενα 20 χρόνια, ήταν η ετυμηγορία. Δεν υπήρξαν ενστάσεις ή εφέσεις. Ο ΜακΓκρίβι δήλωσε ένοχος και η ποινή εκτελέστηκε άμεσα. Οδηγήθηκε στην φυλακή όπου οι υπόλοιποι τον υποδέχτηκαν με τον τρόπο που τους υπεδείκνυε ο δικός τους άγραφος νόμος.
Η συστηματική κακοποίηση που δέχτηκε, οδήγησε τις αρχές στην απόφαση να τον κρατήσουν για την μεγαλύτερη διάρκεια του εγκλεισμού του σε συνθήκες απομόνωσης, μακριά από τους υπόλοιπους. Με αυτόν τον τρόπο έκλεισε και η πιο σκοτεινή περίοδος της ζωής του. Μέσα στα τελευταία δύο χρόνια είχε αποταχθεί από το Βασιλικό Ναυτικό κατηγορούμενος για μια υπόθεση εμπρησμού λόγω απροσεξίας του με μια πεταμένη γόπα και τον είχε εγκαταλείψει η αρραβωνιαστικιά του. Και τα δύο γεγονότα αποδίδονται στη συνήθειά του να πίνει. Μία έξη που τελικά οδήγησε στην απόλυτη τραγωδία εκείνου του Απρίλη του ’73.
Ξεχασμένο όνομα
Αν και η υπόθεση προκάλεσε τρομερό ενδιαφέρον, το όνομα του Ντέιβιντ ΜακΓκρίβι ξεχάστηκε από όλους, εξαιρώντας βέβαια τους γονείς και τους υπόλοιπους συγγενείς των θυμάτων. Ήταν τέτοια η αγριότητα των δολοφονιών που πολλοί υποσυνείδητα «έσβησαν» τον δολοφόνο από την μνήμη τους, με την ελπίδα έτσι να «σβήσει» κι αυτός στην φυλακή. Αργότερα, το 2006, η υπόθεση επανήλθε στην επικαιρότητα με αφορμή το γεγονός ότι ο φονιάς είχε μεταφερθεί σε φυλακή ανοιχτού τύπου, ενώ είχε λάβει και ολιγοήμερη άδεια την οποία πέρασε σε hostel ειδικά για κατάδικους στο Λίβερπουλ.
Ο σάλος που δημιουργήθηκε έκανε το Ανώτατο Δικαστήριο να εκδώσει ειδική διαταγή προστασίας, επιδιώκοντας την ανωνυμία του. Όμως τόσο το ίδιο το υπουργείο Δικαιοσύνης όσο και η Ένωση Δημοσιογράφων της Μεγάλης Βρετανία αντιτάχθηκαν λυσσαλέα στην απόφαση και πέτυχαν την απόσυρσή της. Η λογική πίσω από αυτήν την εξέλιξη ήταν πως η κοινωνία δικαιούταν να γνωρίζει πού βρισκόταν ανά πάσα στιγμή ένας τόσο στυγερός δολοφόνος.
Ωστόσο η κοινή γνώμη δεν ήταν ποτέ προετοιμασμένη γι’ αυτό που ακολούθησε πριν ελάχιστες μέρες. Η επιτροπή που εξετάζει τις αιτήσεις αναστολών είχε ένα πολύ δύσκολο έργο. Να αξιολογήσει εκείνη του Ντέιβιντ ΜακΓκρίβι για αποφυλάκιση, μετά από 45 χρόνια. Η εισήγησή της ήταν θετική και πλέον είναι θέμα χρόνου να περπατήσει ξανά ελεύθερος.
Η Έλσι Ραλφ είναι σήμερα 68 ετών. Ήταν μια νέα κοπέλα μόλις στα 23 της όταν έχασε τα τρία παιδιά της από τις πράξεις του «Τέρατος του Γούστερ». «Μου είχαν πει πως δεν θα έβγαινε ποτέ έξω. Σκότωσε τα μωρά μου με μαρτυρικό τρόπο. Τα ακρωτηρίασε και τα κάρφωσε στα κάγκελα του σπιτιού μου», λέει. Σύμφωνα με τις αρχές ο Ντέιβιντ ΜαγΓκρίβι δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος με εκείνον που πίσω στο 1973 είχε διαπράξει το τριπλό ειδεχθές έγκλημα. Σύμφωνα με τις αρχές, μπορεί να ζήσει ξανά στον κόσμο των ανθρώπων. Και να τον μοιραστεί με εκείνους στους οποίους προκάλεσε την πλέον ανείπωτη μορφή πόνου…