Ο Φρέντι Μέρκιουρι και ο Μάικλ Τζάκσον έγιναν τα μεγαλύτερα σύμβολα της μουσικής βιομηχανίας σε παγκόσμια κλίμακα. Αλλά και σε διαχρονική. Ακόμα και σήμερα δεν υπάρχουν πιο επιβλητικές μορφές από αυτούς τους δύο. Αρκεί κάποιος να δει τι συνέβαινε με τον κόσμο σε κάθε τους συναυλία.
Ήταν όμως και ζήτημα εποχής. Αν έβγαιναν σήμερα με το ίδιο ταλέντο, πιθανότατα να αλλοιωνόταν ο μύθος τους. Είτε επειδή θα είχαν προφίλ στα social media και θα έσβηνε αυτό το μυστήριο που τους κάλυπτε πριν από 15 και 30 περίπου χρόνια είτε γιατί θα υπήρχαν πολλά περισσότερα ντοκουμέντα τους για να δει το κοινό και σε κάθε τους συναυλία δε θα κοιτούσαν να τους απολαύσουν. Θα κοιτούσαν πως να βγάλουν story για να δείξουν ότι τους απολαμβάνουν.
Αυτές οι δύο επιδραστικές και κυριαρχικές φιγούρες των τεχνών θα έδιναν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 μια ευκαιρία στον κόσμο να τους απολαύσει μαζί. Είχαν συμφωνήσει να ηχογραφήσουν ένα ντουέτο με τίτλο There Must Be More In Life Than This, κάτι που θα πουλούσε σαν τρελό αν είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή ως single. Όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Ο λόγος; Η παραξενιά του Μάικλ Τζάκσον. Ο MJ είχε κατακτήσει τις κορυφές της δόξας και του πλούτου από πολύ μικρή ηλικία και κατέφευγε σε κινήσεις παράλογες, αλλά αρκετά λογικές για εκείνον που αναζητούσε ένα διαφορετικό κίνητρο, αφού τα περισσότερα του έρχονταν εύκολα.
Έτσι, πήγε και αγόρασε έναν χιμπατζή και τον ονόμασε Μπαμπλς. Το πρόβλημα είναι ότι αντιμετώπιζε τον χιμπατζή σαν κανονικό άνθρωπο. Πρόβλημα με την έννοια ότι του απηύθυνε το λόγο και περίμενε από τον χιμπατζή να απαντήσει. Και στο μυαλό του Μάικλ Τζάκσον όντως απαντούσε.
Την πρώτη μέρα που μπήκαν με τον Φρέντι στο στούντιο ηχογράφησης, έφερε τον Μπαμπλς και τον έβαλε να καθίσει ανάμεσά τους. Ο Φρέντι στην αρχή παραξενεύτηκε, το αντιμετώπισε με καγχασμό και δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία, γιατί ήξερε με τι είχε να κάνει. Δεν ήξερε ο κακομοίρης τι θα ακολουθήσει. Ένα ντουέτο που θα έπρεπε να έχει ηχογραφηθεί μέσα σε 4-5 μέρες, κράτησε πάνω από βδομάδα.
Αυτό έγινε γιατί ο Τζάκσον διέκοπτε κάθε λίγο και λιγάκι την ηχογράφηση και ζητούσε τη γνώμη του χιμπατζή για κάθε στροφή, για κάθε κουμπλέ, για κάθε σημείο στο ρεφρέν. «Πώς σου φάνηκε αυτό; Πιστεύεις ότι πρέπει να το ξαναπάμε; Ο Μπαμπλς λέει να το ξανακάνουμε».
Ο οποιοσδήποτε σοβαρός επαγγελματίας θα έβγαινε από τα ρούχα του με αυτό. Πολλώ δε ο Φρέντι που ήταν και μια από τις μεγαλύτερες φωνές. Κάποια στιγμή στη βδομάδα πάνω, έχοντας ήδη φορτώσει, ξέσπασε. Παράτησε την ηχογράφηση και έφυγε φωνάζοντας «Δεν κάθομαι να κάνω ηχογράφηση με έναν γαμ… χιμπατζή».
Μάλιστα, οι παρίσταντες λένε ότι πλησίασε στην αρχή απειλητικά τον Μάικλ Τζάκσον, αλλά προτίμησε να μην τον ξαναπλησιάσει και αποχώρησε. Είχε πάρει και τηλέφωνο τον ατζέντη του και καθώς έφευγε έλεγε με δυνατή φωνή για να τον ακούσει και ο Μάικλ «Πάρε με από αυτόν τον ζωολογικό κήπο τώρα».
Το There Must Be More In Life Than This έμεινε ημιτελές και στην καταχνιά για 30 περίπου χρόνια, μέχρι που κυκλοφόρησε το 2014, χωρίς όμως να κάνει τον τεράστιο κρότο που θα έκανε το 1990. Οι εποχές είναι πια εντελώς άλλες και μόνο χάρη στην κυκλοφορία του Bohemian Rhapsody βρέθηκε ξανά – έστω για λίγο – στο προσκήνιο.