Σίδερο πάνω στο σίδερο. Σύγκρουση. Κλανγκ! Έπειτα, δεύτερος γύρος, «πατώντας» επάνω σε δύο συμφυώς αντίθετες έννοιες: νεοφιλελευθερισμός εναντίον σοσιαλισμού. Έπειτα, ένας αέναος τρίτος: αυστηρή πειθαρχία απέναντι στη «χαλαρότητα». Στο μέσο όλων αυτών το ζέον θέμα των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων.
Οι δυο τους δε θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν φίλοι, ακόμα κι αν βρέθηκαν- λόγω συνθηκών- πάρα πολλές φορές στο ίδιο τραπέζι, τις περισσότερες με τα νύχια της μίας να σημαδεύουν αδηφάγα το λαιμό του άλλου. Ο «άλλος», όμως, που θεωρητικά υστερούσε, την αγνοούσε πάντοτε επιδεικτικά, ακριβώς επειδή δε γινόταν με τίποτα να την αγνοήσεις απλά.
Όχι, οι δυο τους δε θα μπορούσαν ποτέ να έρθουν κοντά- θα μπορούσαν; Με τίποτα.
Σίδηρο πάνω στο σίδερο. Ή, καλύτερα, η Σιδηρά Κυρία απέναντι στον πολιτικό που έμοιαζε καμωμένος από σίδερο.
Κλανγκ!
Μάργκαρετ Θάτσερ εναντίον Ανδρέα Παπανδρέου.
Και, σαν λεκτικό επιστέγασμα μιας σχέσης αγάπης/ μίσους, μια ατάκα που έγραψε ιστορία.