Τα τελευταία δύο χρόνια ο μέσος Έλληνας πολίτης έχει συνηθίσει στην έννοια του εγκλήματος με σφοδρότητα. Ίσως και να έχει εθιστεί γιατί δεν περνάει μέρα χωρίς δολοφονία. Μπορεί ακόμα να μην έχουμε serial killer, αλλά έχουμε δολοφόνους με χαρακτηριστικά αυτής της μορφής.
Όταν είχε πια μπει στη φυλακή ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, στην πορεία του χρόνου, άρχισαν να εμφανίζονται ρεπορτάζ για το τι κάνει εκεί, πόσο βοηθάει στις δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά και ότι είχε αρχίσει να δέχεται γράμματα από γυναίκες. Επιπλέον, όταν έγινε γνωστό πως αυτός σκότωσε την Καρολάιν, τότε το προφίλ του στο Instagram άρχισε να γεμίζει από ακόλουθους.
Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να μην έχουμε έναν κατά συρροήν δολοφόνο, αλλά το μοτίβο της δολοφονίας θα μπορούσε να παραπέμπει σε έναν serial killer.
Ακόμα όμως και έξω από τη δική μας επικράτεια, τη δική μας εντοπιότητα, υπάρχει ένας «ταχυδρόμος» αφηγήσεων για serial killers της Αμερικής, αυτής της απεραντοσύνης που ακόμα και τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του εδάφους, η ίδια της η γεωμορφολογία, μπορεί να επιτρέψει την ανάδυση ενός serial killer.
Το Netflix έχει οδηγήσει συνολικά τα μίντια, είτε μιλάμε για πλατφόρμες περιεχομένου μυθοπλασίας-κινηματογράφισης είτε για κάλυψη πραγματικών περιστατικών, σε μια διαδικασία αφήγησης και όχι αποτύπωσης.
Δραματικός τόνος, μουσική, σκηνοθετική ματιά ακόμα και σε απλά ρεπορτάζ.
Να υπήρχε πάντοτε αυτό κι απλώς τώρα να το αντιλαμβανόμαστε γιατί γίνεται πιο μεθοδικά; Η αλήθεια είναι πως το The Jeffrey Dahmer Story στο Netflix με επηρέασε αρκετά και με ώθησε σε ερωτήματα που έπρεπε να βρουν απαντήσεις. Και αυτές δε θα μπορούσαν παρά να έρθουν από ένα άτομο ειδικό.
Έτσι απευθύνθηκα στην κ. Κέλλυ (Καλλιόπη) Ιωάννου, Διευθύντρια του Διεθνούς Ινστιτούτου Κυβερνοασφάλειας (CSI Institute), Κλινική Εγκληματολόγο – Trauma Coach και Υποψήφια διδάκτωρ Ψηφιακής Εγκληματολογιας στο πανεπιστήμιο του Essex, για να διαλευκάνει την σκέψη μου πως είμαστε στην εποχή της κορύφωσης του glorification of a serial killer.
Χρησιμοποιώ τον όρο στα αγγλικά γιατί είναι επίσημη ορολογία, αλλά αν το θέλετε, στα ελληνικά μπορούμε να το πούμε ως δοξασία/δοξολογία/εξύμνηση του serial killer.