To Big Brother ειναι αριστούργημα μπροστά σε αυτό το πράγμα...
Βρείτε μας στο

Μια από τις πιο εκνευριστικές κατηγορίες ανθρώπων είναι η περίφημη φυλή «Δεν ανοίγω το χαζοκούτι εγώ διαβάζω μόνο βιβλία και ακούω κλασική μουσική». Θυμίζει λίγο τις καλοκαιρινές φωτογραφίες στο instagram με βιβλία τα οποία είναι δανεικά με οψιόν αγοράς μόνο για τις ανάγκες της φωτογράφισης και των like.

Όχι, ο υπογράφων δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Παρακολουθεί τηλεόραση, μπορεί να δει από Ευτύχη Μπλέτσα μέχρι «Οικογενειακές Ιστορίες», απλώς οι αντοχές του συνήθως εξαντλούνται στο 20λεπτο. Μετά δουλεύει το τηλεκοντρόλ…

Τις προηγούμενες μέρες δικαίως έγινε ένας πραγματικός χαμός με το Big Brother. Βασικά το χειρότερο δεν είναι ό,τι ακούστηκαν εμετικά πράγματα στον αέρα (φαντάζομαι ότι όταν βάζεις εκκολαπτόμενους Κασιδιάρηδες στο παιχνίδι δεν περιμένεις να σου κάνουν ανάλυση των ταινιών του Χοδορόφσκι).

Το χειρότερο είναι ότι εν έτει 2020 υπάρχουν άνθρωποι που το καλύτερο που έχουν να προτείνουν για τη διαμόρφωση ενός τηλεοπτικού προγράμματος σταθμού κορυφής είναι ένα πρόγραμμα πιο ξεπερασμένο και απ’ τα κολάν του Νίκου Βαμβακούλα όταν έπαιζε στον Παναθηναϊκό.

Κι ενώ νομίζεις ότι δεν έχει πιο κάτω κι ότι φέτος το Big Brother θα κερδίσει με άνεση το βραβείο «Σία Λιαροπούλου 2020» έρχεται το Bachelor του Alpha και γίνεται το θαύμα.

Στο λόγο της τιμής μου είδα 13 λεπτά μετρημένα και ήθελα να στείλω επιστολή στον ΣΚΑΪ να ζητήσω συγγνώμη για ό,τι κατά καιρούς έχω πει για Big Brother, My Style Rocks και Power of Love. Μπροστά στο Bachelor οι συγκεκριμένες εκπομπές είναι για εκπαιδευτική τηλεόραση και για τηλεθεατές πιο ψαγμένους κι από εκείνους της Βίκυς Φλέσσα, «Στα άκρα».

To Big Brother ειναι αριστούργημα μπροστά σε αυτό το πράγμα...

Βγήκε μπροστά στα δύσκολα: Ο Iron Man που πήρε στις πλάτες του την ΑΕΚ, κάνει σεζόν καριέρας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Βγήκε μπροστά στα δύσκολα: Ο Iron Man που πήρε στις πλάτες του την ΑΕΚ, κάνει σεζόν καριέρας

Πραγματικά τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν όσα είδε το 20% περίπου των τηλεθεατών που χάρισε την πρωτιά στο Bachelor χθες. Και το πιο ανατριχιαστικό όλων είναι ότι για να γίνει αυτό και να φτάσει αυτό το reality στους δέκτες μας περίπου 100 άτομα κάθισαν για μέρες και ώρες, παρακολούθησαν το ξένο φορμάτ, τους άρεσε και είπαν να το φέρουν και στην Ελλάδα.

Θα μου πείτε και με το δίκιο σας «Δεν τους δικαίωσε το 20%»; Η απάντηση είναι όχι. Γιατί θα μπορούσε κάποιος να σας απαριθμήσει γύρω στα 1.456 προγράμματα ακόμη που θα έκαναν τα ίδια και καλύτερα νούμερα, με μικρότερο κόστος αν εκείνοι που επιλέγουν είχαν σε λίγο μεγαλύτερη εκτίμηση το επίπεδο των τηλεθεατών και το IQ τους.

Αν αγαπητέ αναγνώστη ανήκεις στο 80% των τηλεθεατών που δεν είδαν το Bachelor χθες λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να στο περιγράψω για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται. Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο, μπορεί να μοιάζει εκνευριστικό κλισέ, αλλά είναι αλήθεια. Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν αυτό που έπαιξε χθες στην ελληνική τηλεόραση.

Δεν ήταν cult όπως οι «Οικογενειακές Ιστορίες». Δεν ήταν trash όπως το «Big Brother» δεν ήταν καν εκνευριστικό όπως το συχωρεμένο το «Game of Love» του ΑΝΤ1. Ήταν μια κατηγορία μόνο του, για την οποία ακόμα δεν έχει ανακαλυφθεί η σωστή λέξη για να την περιγράψει. Και εις άλλα με υγεία…