Το Just the 2 of Us και ο «πανζουρλισμός» με Βίσση-Βανδή είναι η ψυχαγωγία που θέλουμε από την ελληνική τηλεόραση
Βρείτε μας στο

Αυτό που συνέβη το βράδυ του Σαββάτου στα ελληνικά social media, δε νομίζω ότι έχει προηγούμενο. Ενδεχομένως να μπορούσε να συγκριθεί με τη νίκη της Παπαρίζου στη Eurovision ή το Euro, αν τότε υπήρχαν social media.

Από τη στιγμή που το σημείο μηδέν όμως της ιστορίας των κοινωνικών δικτύων ξεκινάει πολύ μετά και ιδίως από τη στιγμή που έγιναν ο απόλυτος κόμβος σχολιασμού και ανάδειξης περιεχομένου από το 2015 και μετά, οφείλουμε να κρίνουμε με αυτά τα δεδομένα.

Στην Ελλάδα το ορόσημο για την άνοδο της χρήσης των social media σε σχέση με τηλεοπτικό ή εν γένει μιντιακό περιεχόμενο, είναι το 2017 με το πρώτο Survivor. Ήταν ένα ριάλιτι που χτυπούσε 70άρια. Αυτό το ριάλιτι λοιπόν, με αυτά τα νούμερα, το ανταγωνίστηκε έντοντα το 40λεπτο που εμφανίστηκε η Άννα Βίσση στη σκηνή του Just the 2 Of Us.

Ο Νίκος Κοκλώνης, μετά τις αποκλειστικές του επιτυχίες να φέρει σε ελληνικές εκπομπές την Πάμελα Άντερσον και την Κέιτλιν Τζένερ, επιφύλαξε κάτι που δεν το φανταζόταν κανείς 25 και βάλε τα προηγούμενα χρόνια.

Μια συνύπαρξη της Βίσση με τη Βανδή σε εκπομπή. Κι όχι μια απλή συνύπαρξη, αλλά μια συνεργασία τους επί σκηνής, με τη μία να τραγουδάει τραγούδια της άλλης και στο τέλος να κάνουν και ντουέτα μαζί. Έχοντας όλο το backstory της πορείας των δύο ονομάτων στην ελληνική σόουμπιζ, ήταν ένα γεγονός ιστορικό για τα ελληνικά τηλεοπτικά δεδομένα.

Μια από τις κορυφαίες φωνές της χώρας τα τελευταία 40 χρόνια από τη μία και μια από τις επίσης καλύτερες τα τελευταία 30 χρόνια. Δύο γυναίκες που, ό,τι άποψη κι αν έχεις για τα τραγούδια τους, σ΄αρέσουν δε σ΄αρέσουν, δε γίνεται να αρνηθείς ότι έχουν πολύ καλές φωνές και μπορούν να σταθούν επάξια σε υψηλό επίπεδο ως προς το είδος της μουσικής που πρεσβεύουν όλες αυτές τις δεκαετίες.

Δεν χρειάζεται να πετάς τη σκούφια σου για ελληνική μουσική, ούτε να ασχολείσαι με την ελληνική τηλεόραση. Μεταξύ μας, ούτε κι εγώ της έχω καμία ιδιαίτερη εκτίμηση, ιδίως όταν γεμίζει με προγράμματα τύπου Survivor, Power of Love, GNTM κλπ.

Δηλαδή τώρα αυτό το χάρηκαν οι οπαδοί της Ρεάλ Μαδρίτης;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Δηλαδή τώρα αυτό το χάρηκαν οι οπαδοί της Ρεάλ Μαδρίτης;

Δεν χρειάζεται επίσης να γουστάρεις τον Νίκο Κοκλώνη ή οτιδήποτε έχει σχέση με την πορεία του στα σόουμπιζ δρώμενα. Είναι όμως αναντίρρητο πως είναι ο μόνος άνθρωπος της τηλεόρασης που έχει το όνομα και το know how να δημιουργήσει μια σουπερνόβα παραγωγή όπως το Just the 2 Of Us και να τη στείλει σε τροχιά άλλου γαλαξία ενώνοντας Βίσση-Βανδή.

Οι αριθμοί άλλωστε μιλούν μόνοι τους. Το διάστημα της σύνυπαρξης των 2 έφερε το πρόγραμμα στην 6άδα των trends στο Twitter και όχι μόνο για τα ελληνικά σύνορα. Για μια ώρα το Just the 2 Of Us ήταν 6ο παγκοσμίως. Στο Facebook και στο Instagram δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει εξίσου αξιόπιστη μέτρηση, καθώς υπήρξαν πολλές αναρτήσεις που δεν περιελάμβαναν tags, οπότε δε μπορούν να ανιχνευθούν. Σε κάθε περίπτωση, μια βόλτα στα trends κι εκεί, δείχνει τη δυναμική του πράγματος.

Σε μια χρονιά όπως αυτή, που πριν λίγες ημέρες τα social media απασχολούσε το Big Brother, το Bachelor και το GNTM, το Just the 2 Of Us ίσως και να φανερώνει την πραγματική ανάγκη του κοινού από την ψυχαγωγική πλευρά της τηλεόρασης.

Για το τέλος, κάποιες σκέψεις για τον αντίλογο. Διάβασα αρκετά πολλά σχόλια στα social media και εννοείται πως θα έβρισκαν χώρο και οι «με τι κάθεστε κι ασχολείστε βρε ζώα, σας παραπλανούν για να μη δείτε τι κάνουν στις ζωές μας» και όλα αυτά τα λαϊκίστικα και γραφικά. Είναι οι κλασικές τοξικές φωνές που δεν μπορούν να τοποθετήσουν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.

Ναι, δεν άλλαξε προφανώς η ζωή μας επειδή Βανδή και Βίσση τραγούδησαν μαζί, ούτε καθίσαμε ιδιαίτερα να σκεφτούμε ότι «μας πουλούσαν ψέματα τα μέσα ότι αυτές είναι εχθροί». Ήταν μια ωραία τηλεοπτική και καλλιτεχνική στιγμή για δύο γυναίκες με παρακαταθήκη στη μουσική και αν κάποιος θέλει να επιλέξει την ψευδαίσθηση ότι αυτή ήταν μια σημαντική στιγμή για τη ζόρικη χρονιά που φεύγει, ποιον ενοχλεί;

Ως ένα τηλεοπτικό γεγονός κρίνεται, ως μια παραγωγή, ως ένα κοινωνικό φαινόμενο ταυτόχρονα μιας και πήρε τέτοια έκταση και σίγουρα δε μπορεί να αγνοηθεί. Ούτε φυσικά μπορεί να μειωθεί η κατεύθυνση που δείχνει στους υπεύθυνους για τα προγράμματα στα κανάλια που πάνω που λες ότι κάνουν ένα βήμα εμπρός, πισωπατούν περισσότερο.