Τα live τους στο Senza πριν μερικά χρόνια είχαν γραφτεί για τα καλά στη μνήμη όσων τα έζησαν διά ζώσης. Το ίδιο και οι συναυλία τους στη ρεματιά στο Χαλάνδρι. Οι Χατζηφραγκέτα είναι μπάντα για να βγάλεις την ψυχή σου σε ένα live τους.
Σίγουρα, θεωρητικά, δεν είναι μπάντα που θα τους έβλεπες σε συνθήκες κορωνοϊού με όλα αυτά τα ζητήματα που έχουν εμφανιστεί στη ζωή μας. Είναι δύσκολο να κρατηθείς καθήμενος σε μια θέση και να μη συνδιαλλαγείς με τους γύρω σου, έστω και διά του ιδρώτα που τρέχει όλο το κορμί σας.
Γι΄αυτό η συναυλία τους στην Τεχνόπολη σε παραγωγή της Novel Vox είχε ένα εσωτερικό μάγκωμα για όλους όσοι είναι σταθερό κοινό τους και έχουν ζήσει και την προ κορωνοϊού φάση. Ενδεχομένως οι συνθήκες της εποχής να διεύρυναν και τα δημογραφικά στοιχεία του κοινού τους.
Μητέρες με τους γιους τους, άνθρωποι μιας ηλικίας που δεν θα περίμενες να συναντήσεις και γενικώς ένας καμβάς που συνήθως συναντάει κανείς σε συναυλίες του Μαραβέγια. Ίσως αυτό να είναι οι Χατζηφραγκέτα σε αυτή την παράξενη εποχή. Οι Μαραβέγιες…από την Αμοργό όμως, από τα Πετράλωνα ίσως, σίγουρα όχι από τα Παγκράτια και τις Ύδρες.
Χατζήγιαννος και Φραγκιαδάκης ανέβηκαν στην διαμορφωμένη σκηνή της Τεχνόπολης γνωρίζοντας ότι δεν θα πρέπει να πολυξεσηκώσουν το κοινό, αλλά να το διατηρήσουν σε μια ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ καθισιού και ξέφρενης πανήγυρης.
Μετά από ένα πρώτο μισάωρο που ήταν αρκετά ήρεμο, ήρθαν τα τραγούδια του φραπέ, όλα εκείνα που έχουν αγαπηθεί και που φέρνουν την εσωτερική αναστάτωση στο κοινό και γρήγορα το περίεργο και το άβολο μετετράπη σε κάτι οικείο.
Θέλει το χρόνο της για να συνηθιστεί αυτή η φάση με τις αριθμημένες θέσεις και τη μάσκα που σε εμποδίζει από το να κραυγάσεις, να ουρλιάξεις με τις Πατητές, τη Μπαλάντα της Βλαμμένης, το Ποίημα Σουρεάλ, το Οέο, το Λιώνω και τα υπόλοιπα, αλλά με αυτό το δίδυμο η συνήθεια ήρθε πολύ πιο γρήγορα.
Κι είναι πολύ σημαντικό που η Τεχνόπολη έκανε ένα άνοιγμα προς άλλες κατευθύνσεις με τους Χατζηφραγκέτα και τις εκδηλώσεις της συνολικά από τον Ιούνιο ως και τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Σε όλους μας λείπει η προηγούμενη κατάσταση, μα όχι εξ ολοκλήρου. Κι αυτό που έγινε στους Χατζηφραγκέτα και σε όλα τα live στην Τεχνόπολη, είναι μια πιο καθαρή και υγιής μορφή συναυλίας που καλό θα είναι να μη χαθεί. Ναι, να είμαστε ξέφρενοι στο σώμα, αλλά όχι να πρέπει να ανάβουμε κροτίδες για να περάσουμε καλά ή να γεμίζουμε με καπνούς από τσιγάρα και «τσιγάρα» τους γύρω μας.
Κι όσο κι αν φαίνεται μη συμβατό, τα live των Χατζηφραγκέτα είναι εκ φύσεως τέτοια που δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω για να την βρεις. Βλέπεις την παλαβομάρα τους, τον Χάτζη με τα γυαλιά ηλίου, τον Φραγκιαδάκη να μπερδεύει τους στίχους και όλα παίρνουν τον δρόμο τους μέσα σου.
* Μπορείς να δεις το πρόγραμμα εκδηλώσεων της Τεχνόπολης για περισσότερες ωραίες βραδιές όπως με τους Χατζηφραγκέτα, εδώ.