«8ωρη εργασία είναι μπαναλιτέ και κάθε υπερωρία θα είναι απληρωτέ/ για κάθε σου απορία έχουν μια διμοιρία/ ομάδες της καταστολής για να ‘σαι ασφαλής/ στα περιπολικά το κράτος είναι μερακλής».
Όχι, δεν το ρίξαμε στις ρίμες και στα αντιεξουσιαστικά ακόρντα, αυτοί οι στίχοι είναι από το νέο τραγούδι του Μιθριδάτη με τίτλο Για Να Μην Τα Χρωστάω. Πρόκειται για ένα τραγούδι που έρχεται ως κορύφωση μιας ψυχολογικής και πνευματικής πορείας που έχει ακολουθήσει σε αυτόν τον ένα χρόνο και βάλε καραντίνας και απαγόρευσης συναυλιών ο καλλιτέχνης.
Αν τον ακολουθείς στα social media, θα είχες δει πολλές αναρτήσεις του καταγγελτικές για όσα ζούμε από κυβερνητικής άποψης, αλλά και για μείζονα κοινωνικά φαινόμενα, όπως οι κακοποιήσεις γυναικών στο χόρο του θεάτρου και της τέχνης εν γένει.
Οποιοσδήποτε άνθρωπος σε αυτή την ψυχολογική κατάσταση θα μπορούσε να παράξει μια μπαρούφα και να μη μπορούσε κανείς να του προσάψει κάτι. Ποιος από εμάς είναι τόσο τιτάνας και χαλκέντερος ώστε να διαχειρίζεται συνετά τον ηθικό του πνιγμό από το κράτος και τη στέρηση της αυτάρκειας του;
Ο Μιθριδάτης αποδεικνύει με αυτό το τραγούδι ότι είναι καλλιτέχνης, γιατί όχι μόνο δεν έγραψε μια μπαρούφα, αλλά παρέδωσε ένα δωδεκάλεπτο σεμινάριο του τι σημαίνει ραπ. Δύο μέρες νωρίτερα, κάπου στο Μπρονξ γινόταν μια εκδήλωση για το Παγκόσμιο Μουσείο Χιπ Χοπ στη νότια μεριά της διαβόητης περιοχής της Νέας Υόρκης, όπου έδινε το παρών ο μπαμπάς της χιπ χοπ, ο Grandmaster Flash. Ο Flash έκανε τη ραπ ένα είδος που έχει να καταθέσει τον πόνο και την καταπίεση, ειδικά της μαύρης φυλής από το κράτος καταστολής.
Στην Ελλάδα αυτό υπήρξε στη ραπ από τους ΖΝ, τον Μόνιμο Κάτοικο, τον Ταφ Λάθος, τον Ραψωδό, τον 12ο Πίθηκο, τους Στίχοιμα, τους Terror X Crew κ.α., υπήρξε από τους Goin’ Through σε ένα βαθμό, αλλά τα τελευταία 3-4 χρόνια έχει εξαφανιστεί. Ή δεν προβάλλεται όπως θα έπρεπε. Γιατί υπάρχουν δισκάρες της χιπ χοπ που κυκλοφορούν, αλλά ελάχιστα παίρνουν την προβολή που τους αξίζει.
Έτσι είναι οι δομές του mainstream θα πείτε, που βασίζονται στα άγουρα μυαλά των 16 και κάτω. Κατανοητό.
Αλλά δε γίνεται να μην αναδεικνύεται πολύ περισσότερο το οποιοδήποτε Για Να Μην Τα Χρωστάω και να ασχολούμαστε με κακοποιήματα που περηφανεύονται για όπλα και λεφτά, πηγαίνοντας παντελώς κόντρα στην ουσία της ραπ και της χιπ χοπ. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα. Από την αμερικανική σκηνή ξεκινάει.
Σε αυτό το τραγούδι μεγάλου μήκους ή ταινιάκι μικρού μήκους, ο Μιθριδάτης και η ομάδα που έστησε το κλιπ, παρουσιάζει τέχνη. Βλέπουμε μια επιλογή φωτισμού που δεν θέλει να αποτυπώσει το πρόσωπο του Μιθριδάτη, γιατί θέλει αυτά που λέει ο καλλιτέχνης να ταυτιστούν με τον οποιονδήποτε. Ο Μιθριδάτης δείχνει επίσης τρομερή θεατρικότητα, κινείται με αυστηρό τρόπο αρλεκίνου, σαν μαριονέτα ίσως και ταιριάζει σωστά την εικόνα με το άκουσμα.
Αυτά αποτελούν μια βάση για να συμφωνήσουμε ότι ακόμα κι αν οι στίχοι δε σε συγκινούν ή δεν τους θεωρείς ιδιαίτερα ευφυείς, τουλάχιστον υπάρχει κάτι που προσφέρει τροφή για σκέψη, σε κινητοποιεί εγκεφαλικά, συνειδητά και υποσυνείδητα.
Δεν ξέρω αν είναι το αντίστοιχο Καλημέρα Ελλάδα της εποχής μας ή κάτι ακόμα πιο πάνω. Ο καθένας το τοποθετεί εκεί που νιώθει. Είναι σίγουρα η ουσία της ραπ, είναι ένα μάθημα για την κουταμάρα της mainstream τραπ που πρεσβεύουν ονόματα που και μόνο που τα λέω φωναχτά, προκαλούν θυμηδία και μια μικρή αναγούλα!