Όταν ακούσαμε για πρώτη φορά το όνομα της, ήχησε περίεργα. Xenia Ghali. Οι μπασκετικοί πήγαμε κατευθείαν στον Νίκο Γκάλη. Οι μη μπασκετικοί και μη σχετικοί με τη μουσική, αναρωτιόντουσαν από πού είχε ξεφυτρώσει μια τόσο ιδιαίτερη καλλιτέχνις.
Ιδιαίτερη όχι μόνο γιατί η Xenia Ghali φέρει πια τη δική της μουσική στάμπα, αλλά και γιατί η ηλεκτρονική μουσική στην Ελλάδα είναι μια μυσταγωγία για λίγους. Ίσως περισσότερους απ΄όσους φαντάζεται κανείς, αλλά λίγους.
Τα τελευταία 2-3 χρόνια, η πανδημία γονάτισε τις φωλιές της house-electronic, όπως το Steam ή το Pixi κι έχει μείνει ένα Dybbuk να στηρίζει τα θεμέλια.
Η Xenia Ghali είναι πια μια καλλιτέχνις που δεν ορίζεται από την εδώ αναγνώριση. Σίγουρα κι εδώ έχει διαγράψει επιτυχία παραπάνω απ΄αυτό που ενδεχομένως προδιαγράφει η απήχηση του είδους της μουσικής της, αλλά τι να πει κανείς για τις συνεργασίες της στο εξωτερικό και τα εκεί επιτεύγματα της;
Ως ένας άνθρωπος που δημιούργησε η ίδια τον εαυτό της, ψάχτηκε, συναναστράφηκε, πήρε ιδέες κι εμπειρίες, έβαλε τα προσωπικά της στοιχεία, η Xenia Ghali είναι πια μια έμπειρη και αναγνωρισμένη μουσικός, άκρως αυτόφωτη.
Με αφορμή το ντουέτο της με την Joanne στο Madwalk, η Xenia Ghali μας δίνει τα φώτα της για το τι κάνει στη μουσική της διαδρομή και μας επιτρέπει να κοιτάξουμε για λίγο πίσω από τους ήχους της και πίσω από τους εμφανείς κοιλιακούς της που σου προκαλούν ένα μικρό κομπλάρισμα.
Photo Credits: Ραφαήλ Ραπτόπουλος
– Από το ξεκίνημα σου μέχρι σήμερα, έχεις φέρει πολλά δροσιστικά και αναζωογονητικά πράγματα σε μουσικό επίπεδο. Έχεις διαγράψει μια πορεία με συνεργασίες μεγέθους όπως με τον Wyclef Jean. Οι άνθρωποι που σε έμαθαν πρώτη φορά με το Under These Lights το 2016 και ενδεχομένως στην πορεία κάπως να έχασαν τα ίχνη σου, ποια πράγματα θα τους έλεγες ότι έχεις κάνει από τότε και αποτελούν για σένα σημαντικά κεφάλαια;
Αμέσως μετά έβγαλα το επόμενο μου single «Places» που σκαρφάλωσε στην 1η θέση του Dance Billboard Chart τον Ιούνιο του 2017. Στη συνέχεια το «Stick Around» μπήκε στην μεγαλύτερη επίσημη παγκόσμια playlist του Spotify «Mint», ενώ ο διεθνώς αναγνωρισμένος ραπερ Pitbull και ο Blake Shelton κυκλοφόρησαν τραγούδι σε παραγωγή δική μου με τίτλο «Get Ready» το οποίο παρουσίασαν στο Super Bowl.
Την πρωτοχρονιά του 2020 έκανα το πρώτο μου International Countdown στο μεγαλύτερο stage της Ταϊλάνδης με χιλιάδες κόσμο στο κοινό να γιορτάζουμε μαζί τον ερχομό του νέου έτους. Στα πιο εγχώρια πράγματα, το «Lay in your arms» έφτασε Νο1 στο iTunes, το Shazam και μπήκε στα Youtube trends στην Ελλάδα.
– Θεωρώ ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια καλή βάση κοινού που να ασχολείται με την ηλεκτρονική μουσική και το ύφος που εσύ εκπροσωπείς. Πιστεύεις ότι θα έπρεπε να έχει περισσότερο χώρο και ότι είναι αδικημένη η ηλεκτρονική μουσική;
Θυμάμαι μια περίοδο όταν μεγάλωνα στην Ελλάδα που η ηλεκτρονική μουσική ήταν στις δόξες της. Δυστυχώς από τότε έχουν κλείσει πολλά μαγαζιά που φιλοξενούσαν αυτό το είδος μουσικής. Πιστεύω πως θα μπορούσε και θα έπρεπε να είχε και να κατείχε περισσότερο χώρο και στήριξη.
Φωτογραφία: Nik Zik
– Ποια μαγαζιά θα έλεγες ότι είναι τα hubs όσων ακούνε αυτό το είδος εδώ στην Ελλάδα; Υπήρχε αν θυμάμαι το Pixi πριν μερικά χρόνια και πιο μετά το Steam.
Υπάρχουν αρκετά μαγαζιά ανα την Ελλάδα που φιλοξενούν άρτιους καλλιτέχνες και dj’s . Ως ομως dj και παραγωγός δεν θα μπορούσα να αναφερθώ μόνο σε κάποια γιατί πολλά έχουν φιλοξενήσει τόσο εμένα όσο και το είδος μουσικής που εκπροσωπώ.
– Είσαι αναμφίβολα το πιο γνωστό και εμπoρικό όνομα από γυναίκες djs. Ποια άλλα ονόματα θα ανέφερες σε ένα ακροατήριο και θα ζητούσες να ανακαλύψουν, ενδεχομένως κάποιες που θαυμάζεις κιόλας;
Υπάρχουν πολλές djs που είναι εξαιρετικές και που εγώ προσωπικά θαυμάζω. Κάποιες από αυτές είναι η Amelie Lens, η Charlotte De Witte, η Nina Kraviz, η Anja Schneider και η Monika Kruse
– Αν έπρεπε να συνδυάσεις τη μουσική σου με ένα άλλο είδος και να είναι σούπερ άκυρο, ποιο θα επέλεγες και γιατί;
Με κλασσική μουσική και αυτό διότι η κλασσική μουσική και η ηλεκτρονική μουσική είναι οι δύο μεγαλοι μου έρωτες!
– Πώς προέκυψε η συνεργασία με τη Joanne για το remix του Rapture;
Ανήκουμε και οι δύο στην ίδια δισκογραφική ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ/A UNIVERSAL MUSIC GROUP και η πρόταση συνεργασίας ήρθε από το Mad. Εγώ πρότεινα το τραγούδι καθώς το Rapture είναι από τα αγαπημένα μου Dance κομμάτια όλων των εποχών! Ήθελα πολυ να δημιουργήσω μία δική μου διασκευή αυτού του κομματιού και δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο αποτέλεσμα χωρις την Joanne διότι με την φωνή της το απογείωσε.
Photo Credit: Κωνσταντίνος Τζέμης
– Πόσες ώρες τη μέρα ασχολείσαι με τη μουσική και τι κάνεις τις ώρες που δεν ασχολείσαι με τη μουσική;
Κυριολεκτικά όλη την μέρα και όλη την νύχτα (γέλια). Όταν όμως την αποχωρίζομαι, ασχολούμαι με την γυμναστική.
– Πόσο συχνά θα ξυπνήσεις το βράδυ γιατί σου ήρθε μια ιδέα και θες να πας στο στούντιο να πειραματιστείς;
Πιο παλιά, μου συνέβαινε αυτό σχεδον καθε δευτερο βραδυ. Μετά την εμφάνιση του covid στις ζωές μας αυτό έχει επηρεάσει την έμπνευση μου.
– Ποια είναι η σχέση σου με τα social media;
Σε γενικές γραμμές τα έχω στην ζωή μου ως εργαλείο της δουλειάς μου και για να διατηρώ την επαφή με τον κόσμο που με ακολουθεί και ενδιαφέρεται. Τους εκτιμώ και τους αγαπώ και δεν θα μπορούσα να μην κρατήσω επαφή. Σιγουρα δεν ειμαι απο τους ανθρώπους που μοιράζεται την καθημερινή του ζωή στον κόσμο των social media.
– Τον τελευταίο καιρό μέσα από τα social media έχει αναδυθεί μια ανάγκη των ανθρώπων να προσδιορίζονται από τα τραύματα τους ή να μεταφέρουν μια εμπειρία ως τραύμα, χωρίς απαραίτητα να είναι, επειδή έτσι θα νιώσουν ότι ανήκουν κάπου. Εσένα τα τραυματικά βιώματα της ζωής σου, όποια κι αν είναι, τι θέση έχουν; Σε ορίζουν, είναι απλά ένα κομμάτι σου, σε παραλύουν, θες να τα ξεχάσεις, τα θυμάσαι για να προχωράς και να εξελίσσεσαι;
Δυστυχώς μέσα από τον πόνο ή μια δυσάρεστη εμπειρία οι ανθρωποι γίνονται πιο δυνατοί και αποκτούν εμπειρίες που θα τους βοηθήσουν στο υπόλοιπο της ζωής. Εγώ προσωπικά προσπαθώ τα τραύματα μου να τα ξεπερνώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μέσα από αυτά να γίνομαι πιο δυνατη.
– Ποιο είναι το δικό σου FOMO, ποια η περίσταση δηλαδή που νιώθεις ότι δε θες να είσαι στην απ΄έξω;
Η αλήθεια είναι πως σε γενικές γραμμές έχω συνηθίσει να κάνω πολλά πράγματα μόνη μου καθώς υπήρξα διαστήματα αρκετα μοναχική και έτσι το συναίσθημα του fomo δεν το νιώθω. Σπανια θα κοιτάξω τι κανουν οι άλλοι, θα κοιτάξω τι κάνω εγώ, ποιες αποφάσεις θα παρω και κυρίως το τι έχω ανάγκη.
– Πώς αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου; Σε κρίνεις αυστηρά, χαρακτηρίζεις πράγματα που κάνεις ως αποτυχίες ή επιτυχίες;
Ναι, είμαι περισσότερο αυστηρή με τον εαυτό μου από ότι θα έπρεπε και είναι κάτι που δουλευω. Έχω νιώσει πολλές φορες το αίσθημα της αποτυχίας και επειδή είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου δύσκολα θα νιώσω της επιτυχιας.
– Τη στιγμή που είσαι στην κονσόλα, σε ένα μαγαζί και παίζεις δυνατά τη μουσική, κατακλύζεται ο χώρος ανάμεσα στους δύο κροταφικούς. Κι όταν σταματά αυτή η ένταση, τα αυτιά βουίζουν μέχρι που υπάρχει ένα άδειασμα στο μυαλό. Πώς είναι για σένα αυτό το effect, αυτή η μετάβαση από την ένταση στη σιωπή;
Αυτή η στιγμή ίσως είναι η πιο δύσκολη στιγμή γιατί όταν όλα σωπάσουν εγώ κουβαλάω ακόμα την αδρεναλίνη και την ένταση του stage. Μου είναι αρκετά δύσκολο να το αποβάλω απευθείας επειδή το ζώ κυριολεκτικά στο αίμα μου. Παρόλα αυτά δεν θα άλλαζα ποτέ το συναίσθημα αυτο.
* Κεντρική φωτογραφία: Μαρία Δελάκου