Η έμπνευση του Νίκου Καρβέλα με «μούσα» του ένα κορίτσι που έφυγε άδικα και πρόωρα από την ζωή, χάρισε στο ελληνικό τραγούδι ένα από τα πιο γλυκά και μελαγχολικά κομμάτια, που με ιδιαίτερο σεβασμό και μοναδικό τρόπο ερμήνευσε η Άννα Βίσση.
Οι δύο καλλιτέχνες, πρώην σύντροφοι και παντοτινοί (πολύ παραπάνω από) φίλοι είχαν προσωπική εμπλοκή με την Ελένη, πολύ πριν αυτό το όνομα εμφανιστεί και ως τίτλος τραγουδιού στο εξώφυλλο του δίσκου «Κλίμα Τροπικό». Ήταν η 17η προσωπική δουλειά της Άννας Βίσση και ο κόσμος την υποδέχθηκε με τόση θέρμη ώστε το άλμπουμ να γίνει διπλά πλατινένιο στην Ελλάδα και τριπλά στην Κύπρο! Περιείχε 11 νέα, ακυκλοφόρητα κομμάτια και το 12ο ήταν το «Ελένη» το οποίο είχε βγει νωρίτερα ως bonus track, σε στίχους και μουσική του Νίκου Καρβέλα.
Στα σχεδόν 5 λεπτά που είναι η διάρκειά του περιγράφεται με ένα ξεχωριστό τρόπο η ιστορία ενός κοριτσιού με το οποίο το ζευγάρι είχε συνδεθεί στο παρελθόν. Ήταν μια νεαρή κοπέλα από τα Τρίκαλα, μέλος μιας παρέας που ακολουθούσε σχεδόν παντού το δίδυμο των Βίσση-Καρβέλα, δίνοντας σε κάθε ευκαιρία το παρών στις συναυλίες τους.
Η Ελένη, η Ζωή και η Χριστίνα μοιράζονταν ακόμη ένα κοινό, πέρα από την καταγωγή τους και την λατρεία τους για την Άννα Βίσση. Είχαν γεννηθεί με μεσογειακή αναιμία, πληροφορία που με τον καιρό πέρασε ως γνώση και στους ίδιους τους καλλιτέχνες. Άλλωστε μετά από τόσες και τόσες παρουσίες σε live και στιγμές αργότερα στα καμαρίνια, η σχέση που είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους είχε ξεπεράσει κατά πολύ την σύνδεση που μπορεί να υπάρξει με απλές γκρούπις. Ουσιαστικά είχε γεννηθεί μια φιλία που δυστυχώς για την Ελένη είχε ημερομηνία λήξης…
Όταν κόπηκε πρόωρα το νήμα της ζωής της το 1995 ήταν μόνο 23 ετών. Οι δύο φίλες της μοιράστηκαν τον πόνο τους με την τραγουδίστρια και τον συνθέτη και εκδήλωσαν την επιθυμία να τιμήσουν με κάποιον τρόπο την μνήμη της. Το αποτέλεσμα ήταν το κομμάτι το οποίο φέρει το όνομά της, που ο Νίκος Καρβέλας έγραψε σε λιγότερη από μισή ώρα, αφήνοντας ουσιαστικά τα συναισθήματα του να εκφραστούν μέσα από στίχους και νότες πάνω σε χαρτιά και παρτιτούρες.
Το κομμάτι αγαπήθηκε πολύ από το κοινό και έκτοτε ακουγόταν πολύ συχνά στις συναυλίες της Άννας Βίσση, με τον κόσμο να συνδέεται ακόμη περισσότερο όταν έμαθε την πικρή ιστορία πίσω από τα λόγια που άκουγε, ενώ αναμφισβήτητα εκείνες που ένιωθαν κάθε λέξη σαν βάλσαμο στην ψυχή τους ήταν οι άλλες δύο φίλες που είχαν μείνει πίσω.
Δυστυχώς, το 2014 «έφυγε» και η Ζωή σε ηλικία 42 ετών, μετά από ολιγοήμερη νοσηλεία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας, εξαιτίας λοιμώξεων. Η άτυχη γυναίκα δεν τα κατάφερε και η τελευταία πράξη για εκείνη παίχτηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στην Οιχαλία. Η Άννα Βίσση όχι μόνο ήταν παρούσα, αλλά εκφώνησε και τον επικήδειο, αποχαιρετώντας την με τα παρακάτω λόγια:
«Ήταν πάντα δίπλα μου σε κάθε στιγμή. Αγαπούσε τόσο πολύ τη ζωή που πολλές φορές αγνοούσε τον κίνδυνο που παραμόνευε. Ζωή, ήρθαμε να σε αποχαιρετήσουμε… Κάποια στιγμή θα ξανασυναντηθούμε. Να πεις στην Ελένη πως τη σκεφτόμαστε και μας λείπει. Θα σας σκέφτομαι και τις δύο… Σε ευχαριστώ που ήσουν πάντα δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια και τη μεγάλη αγάπη που μου έδωσες. Θα σε θυμάμαι πάντα με ένα λαμπερό χαμόγελο… Μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ πως τελικά αυτό που μετράει είναι να χαίρεσαι την κάθε στιγμή με τους ανθρώπους που αγαπάς»…