Αν ακούς «Χρήστος Πάζης» και αναρωτιέσαι τι είναι αυτό, τότε είσαι 15 χρονών, οπότε δε χρειάζεται να μας διαβάζεις. Γιατί ο Χρήστος Πάζης ήταν ένας θρύλος της ελληνικής μουσικής. Και δικαιολογημένα ο Γιάννης Αρβανιτίδης θεωρεί παράσημο τη συνεργασία τους.
Μπορεί ο Πάζης να έχει αφήσει το τραγούδι εδώ και αρκετά χρόνια και να ασχολείται με άλλα πράγματα, αλλά δε γινόταν να μην αρέσει στον κόσμο η επιστροφή του «Χαλαρά», που τραγουδάει μαζί με τον Γιάννη Αρβανιτίδη.
Ο νεαρός Γιάννης Αρβανιτίδης, που βρίσκεται στα μουσικά δρώμενα εδώ και 2-3 χρόνια, μετά τη συμμετοχή του στο House of Fame, είναι ένα μουσικό prospect για την Panik και με αφορμή αυτή τη συνεργασία, μας μιλάει για τα όνειρα του γύρω από τη μουσική και την ζωή εν γένει. Που από τις απαντήσεις του, η μουσική είναι η ζωή του.
– Πώς ήταν για σένα να επανέρχεται μετά από τόσα χρόνια ο Χρήστος Πάζης για να αναβιώσετε ένα τραγούδι που άφησε εποχή;
Αρχικά είναι μεγάλη μου τιμή που ο Χρήστος Πάζης δέχτηκε αυτή τη συνεργασία. Η πρόταση για το συγκεκριμένο τραγούδι ήρθε από την εταιρία μου, την Panik Records και όταν μου ανακοίνωσαν ότι ο Χρήστος συμφώνησε κατευθείαν να κάνουμε την επανεκτέλεση του «Χαλαρά», ένιωσα τρομερή χαρά. Μέχρι να μπούμε στο στούντιο και να γνωριστούμε, πίστευα ότι μπορεί και να μην γίνει.
Πρόκειται για ένα καλλιτέχνη που θαυμάζω και ακούω όλα αυτά τα χρόνια και χαίρομαι που τον γνώρισα καλύτερα μέσα από αυτή τη συνεργασία. Όσον αφορά το τραγούδι θεωρώ ότι τα σχόλια είναι περιττά. Όλοι ξέρουμε ότι πρόκειται για μια μεγάλη επιτυχία που έχει σημαδέψει μια ολόκληρη εποχή.
– Ποιες είναι οι συνεργασίες που θες οπωσδήποτε να έχεις κάνει στην καριέρα σου; Ποιους έχεις δηλαδή ως απόλυτο όνειρο να τραγουδήσεις μαζί τους;
Μία από τις συνεργασίες που θα ήθελα να κάνω έχει ήδη γίνει πραγματικότητα καθώς όπως ανέφερα προηγουμένως η συνεργασία με το Χρήστο Πάζη και ο θαυμασμός μου όσον αφορά το άτομό του ήταν μεγάλος. Το καλλιτεχνικό στερέωμα έχει πάρα πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες και θα μου ήταν πολύ δύσκολο είτε να απαριθμήσω όσους θα ήθελα, είτε να περιοριστώ μόνο σε λίγους.
– Ήθελες από μικρός να τραγουδάς ή προέκυψε στην πορεία;
Θέλω να πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα κάπως θα έβρισκα το δρόμο μου με το τραγούδι. Η ζωή έχει έναν τρόπο να σε οδηγεί εκεί που πρέπει να είσαι. Από πολύ μικρή ηλικία με θυμάμαι να τραγουδάω είτε στην οικογένεια μου, είτε με τις παρέες μου. Γενικά, ήταν κάτι που έβρισκα ευκαιρία να κάνω σε όλες τις περιστάσεις. Είχα πάθος με αυτό και φαινόταν.
– Υπάρχει κάποια στιγμή στα παιδικά σου χρόνια που να τραγούδησες και να ένιωσες πως αυτό θες να κάνεις;
Σαν παιδί έχω έντονες αναμνήσεις από την ταβέρνα του παππού μου όπου με άφηνε να τραγουδάω. Τότε λοιπόν ήταν κάτι σαν όνειρο για εμένα αλλά ήμουν σε μία ηλικία που δύσκολα ξέρεις τι θες να γίνεις ή πως να το κυνηγήσεις.
Τώρα όσον αφορά το επαγγελματικό κομμάτι, δεν ήξερα ότι θα το κατάφερνα, μιας και δεν είναι πάντα εύκολο να ακολουθήσεις τα όνειρα σου και να τα δεις σιγά σιγά να παίρνουν μορφή, πόσο μάλλον να φτάσεις να βιοπορίζεσαι από αυτά. Ωστόσο, νιώθω καθημερινά ευγνώμων που το κάνω και ευελπιστώ πως με την δουλειά μου θα εξελιχθώ ακόμη περισσότερο πάνω σε αυτό.
– Οι γονείς σου τι μουσικές επιρροές σου έδωσαν;
Έχω μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που πάντα θυμάμαι να ακούμε μουσική στο σπίτι. Ενώ κανένας στην οικογένεια μου δεν σχετίζεται με τη μουσική με κάποιο πιο επαγγελματικό τρόπο, στο σπίτι έπαιζαν τραγούδια κάθε στιγμή της ημέρας. Τα ακούσματα των γονιών μου αφορούν κυρίως λαϊκά ελληνικά, οπότε όπως καταλαβαίνετε «το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά».
– Είχες πάντοτε άνεση να είσαι στα φώτα και να τραγουδάς μπροστά σε κόσμο;
Ίσως ακουστεί περίεργο αλλά το να υπάρχει κόσμος όταν τραγουδάω μου δίνει δύναμη, κίνητρο και μου δημιουργεί μία επιθυμία να δείξω τι μπορώ να κάνω. Αν κάτι μπορώ να θεωρήσω ανασταλτικό παράγοντα, κάτι που με αγχώνει, είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Αν σκεφτώ τα πράγματα πολύ, αν με πιάσει αμφιβολία και αρχίσω την ανάλυση, πιθανόν να μην καταφέρω να δώσω το 100% μου. Ο κόσμος μου δίνει την δυνατότητα να κάνω αυτό που αγαπώ.
– Όταν δεν ασχολείσαι με την μουσική, τι σου αρέσει να κάνεις;
Εδώ και αρκετά χρόνια έχω εντάξει στη ζωή μου τη γυμναστική. Είναι κάτι που με κάνει να νιώθω όμορφα και το κάνω – πέραν από το αισθητικό κομμάτι- γιατί με κάνει να νιώθω υγιής και είναι και ένας τρόπος εκτόνωσης. Όποτε μπορώ, προσπαθώ να κάνω κάποια ταξίδια κοντινά ή μακρινά, να γνωρίζω νέα μέρη. Επίσης είμαι άνθρωπος που νιώθει την ανάγκη να βρίσκεται συχνά με τους φίλους του.
– Λένε πως για τους ανθρώπους που έχουν μια κάποια αναγνωρισιμότητα, το φλερτ είναι πιο εύκολο, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια. Πώς τα πας σε αυτόν τον τομέα;
Εξαιτίας της αναγνωρισιμότητας, όποια και αν είναι αυτή, σαφώς και υπάρχει μεγαλύτερη προσέγγιση και κατά συνέπεια θεωρώ ότι με φλερτάρουν αρκετά. Φυσικά και με κολακεύει το να με φλερτάρουν, ειδικά όταν γίνεται με σεβασμό είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα, ωστόσο δεν σημαίνει κάτι περισσότερο γιατί για να υπάρξει συνέχεια πρέπει να υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον.
– Σε φλερτάρουν από κοντά ή στα social;
Ανήκω σε μία γενιά στην οποία τα κινητά μας δυστυχώς λίγο πολύ, γίνονται προέκταση του χεριού μας. Έτσι λοιπόν ακόμη και το παραδοσιακό φλερτ, τείνει να χαθεί και να αντικατασταθεί από το φλερτ στα σόσιαλ, ίσως γιατί η προσέγγιση είναι πιο εύκολη με αυτόν τον τρόπο.
Νομίζω ότι σε μεγαλύτερο ποσοστό με φλερτάρουν στα σόσιαλ. Θα ανεβάσω μια φωτογραφία, ένα βίντεο που τραγουδάω και η αλήθεια είναι ότι θα λάβω μηνύματα. Βέβαια θεωρώ ότι τίποτα δεν αντικαθιστά την άμεση επαφή.
– Θες να ερωτευτείς τρελά ή είσαι τύπος του βλέποντας και κάνοντας και χτίζουμε μέρα τη μέρα το συναίσθημα;
Σε γενικές γραμμές προσπαθώ σε όλη μου τη ζωή να είμαι οργανωτικός και να έχω ένα πρόγραμμα. Όσον αφορά τον έρωτα όμως νομίζω θα βαριόμουν το να κυλούν τα πράγματα διστακτικά και να σκέφτομαι και να υπεραναλύω. Οπότε είναι ένα κομμάτι της ζωής μου που θέλω να ταράζονται τα νερά, να αφήνομαι και να το βιώνω στο έπακρο.
– Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι σου φόβοι;
Όσο μεγαλώνω μπορώ να πω οτι οι φόβοι που έχω σχετίζονται πιο πολύ με τα θέματα υγείας. Θέλω οι άνθρωποι που αγαπώ να είναι υγιείς και αυτό νομίζω μου αρκεί . Η σκέψη ότι μπορεί να συμβεί κάτι στους ανθρώπους μου είναι αυτή που με τρομάζει πραγματικά
– Αν μπορούσες να ζεις κάθε μέρα την ίδια μέρα και να βάλεις μέσα όλα όσα αγαπάς, τι θα περιελάμβανε;
Μέσα σε μία τέτοια μέρα θα ήθελα σίγουρα να εντάξω το τραγούδι. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό! Επιπλέον μία τέτοια ημέρα θα περιελάμβανε ένα τραπέζι με όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Να καθόμαστε όλοι μαζί , να τρώμε, να συζητάμε, να τραγουδάμε και να δημιουργούμε αναμνήσεις. Οπότε σίγουρα θα μπορούσα να φανταστώ επαναλαμβανόμενα να ασχολούμαι με το να πραγματοποιώ το όνειρο μου και να περιτριγυρίζομαι από τους αγαπημένους μου ανθρώπους.
