Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1953, μεγάλωσε στα Καμίνια και μετά από προτροπή των αδελφών του που έφτιαχναν έπιπλα, σπούδασε σχέδιο στην Ιταλία κι επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνέχισε την οικογενειακή επιχείρηση. Τα έπιπλα του Χρήστου Κυριαζή άρχισαν να γεμίζουν τα σπίτια αθηναϊκών κύκλων, αλλά εκείνος ήθελε ακόμη περισσότερο να γεμίσει τις ψυχές τους με τα τραγούδια του…
Η αγάπη του για την μουσική ήταν τέτοια που από τα 12 χρόνια του ξεκίνησε μονάχος να γρατζουνάει μια κιθάρα με θάρρος και θράσος, ενώ στην εφηβεία του δοκίμασε τα πρώτα live της ζωής του σε καφετέριες, ακόμη και ζαχαροπλαστεία της εποχής. Λίγο αργότερα και πριν κλείσει τα 20, δημιούργησε τα συγκροτήματα «Mirabilis Zalapa», «What a pity» και «Πρόκες», αλλά χρειάστηκε να περάσουν κοντά δυο δεκαετίες για να πάρει πραγματικό credit για δική του δουλειά.
Το 1992 κυκλοφορεί ο δίσκος «Μου θυμίζεις την μάνα μου» και προκαλεί τον πανικό! Γίνεται πλατινένιος, ξεπερνώντας τα 125.000 αντίτυπα, και ο Χρήστος Κυριαζής επιτέλους έχει δεν το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα!
Ακολούθησαν μερικές ακόμη προσωπικές δουλειές του, με τα LP «Επιτυχίες» (1994), «Η αγάπη είναι μία» (1994), «Χαμένος Νικητής» (1995), «Άλλο τι θέλω, άλλο τι μπορώ» (1997) και κάπως έτσι ο καλλιτέχνης κέρδισε μια θέση στη συνείδηση του κοινού το οποίο εκτίμησε τον τραγουδοποιό που μπορεί να μην είχε την καλύτερη φωνή στον κόσμο, αλλά ερμήνευε με την ψυχή του κομμάτια βιωματικά, έχοντας γράψει στις περισσότερες περιπτώσεις στίχους και μουσική, επίσης.
Βέβαια, αυτό που αγνοούσαν ακόμη και τότε πολλοί, ήταν ότι ο Χρήστος Κυριαζής είχε δώσει δικές του δουλειές σε άλλους τραγουδιστές. Ανάμεσά τους ο Γιώργος Μαργαρίτης με το «Μπρικάκι», ο Γιάννης Πάριος με το «Θέλω να μείνω μόνος μου» ή ο Στέλιος Ρόκκος με το «Κυριακή απόγευμα», αναμφισβήτητα όμως ξεχωριστή είναι η ιστορία πίσω από το «Βράδυ Σαββάτου», το οποίο οι περισσότεροι έχουν συνδυάσει με την υπέροχη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Ο σπουδαίος Έλληνας τραγουδιστής το συμπεριέλαβε στο άλμπουμ «Σφεντόνα» το οποίο βγήκε στην κυκλοφορία την περίοδο 1991-1992. Το κομμάτι, που έγινε τεράστια επιτυχία όπως και ολόκληρος ο δίσκος, έφερε την υπογραφή του Χρήστου Κυριαζή τόσο στους στίχους όσο και στην μουσική.
Εκείνο, όμως, που δεν ήταν ευρέως γνωστό είναι πως πριν το δώσει στον Παπακωνσταντίνου, ο Χρήστος Κυριαζής το είχε κυκλοφορήσει στη δισκογραφική εταιρεία Lyra! «Το τραγούδι δεν ακούστηκε», εξομολογείται ο ίδιος ο δημιουργός και εξηγεί λίγη από την ιστορία του, λέγοντας: «Γράφτηκε στο λιμάνι του Πειραιά ένα Σάββατο βράδυ… Κάποια στιγμή με πήρε ο Βασίλης και με ρώτησε αν θέλω να το πει. Και βέβαια είπα ναι. Η πορεία του είναι γνωστή, το θεωρώ από τα καλύτερά μου»…
Ευτυχώς, πάντως, ο κόσμος έχοντας εκτιμήσει πλέον την προσφορά του Κυριαζή που έφυγε από αυτόν τον κόσμο στις 10 Νοεμβρίου 2021 σε ηλικία 68 ετών χτυπημένος από καρκίνο, ανέδειξε εκ νέου το κομμάτι, αυτή την φορά ερμηνευμένο από τον ίδιο. Με το δικό του μοναδικό στυλ που σε κάθε νότα αναγνωρίζεις πως ο Χρήστος Κυριαζής έβγαζε προς τον κόσμο ένα κομμάτι της ψυχής του.