Σχεδόν 1 εκατομμύριο downloads στο Spotify σε μια εβδομάδα. Σίγουρα τριπλάσιος αριθμός ακροάσεων. Η φωνή της συναρπαστικά γήινη και ανθρώπινη, η μουσική της τόπος συνάντησης ψυχών που δε βρήκαν καταφύγιο. Αυτή είναι η Μαρίνα Σπανού.
Μια κασέτα για τον δρόμο. Έτσι λέγεται το 3ο της άλμπουμ που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες και το τραγούδι Ταξίδι έχει γίνει το Νο1 τραγούδι που ακούγεται στο Spotify από ελληνικές επιλογές. Μπορεί και συνολικά, δεν το έχουμε τσεκάρει. Γιατί αυτά είναι αριθμοί. Κι οι αριθμοί χαλάνε την ουσία.
Όπως αριθμοί είναι τα τρία sold out που έχει σε συναυλίες της μέσα στον Απρίλιο, που πήγαμε να κλείσουμε εισιτήριο για τις εμφανίσεις της στον Σταυρό του Νότου και δε βρήκαμε ούτε για δείγμα. Ό,τι συνέβη φέτος με τον Πάνο Βλάχο, που δεν προλάβαμε να κλείσουμε ΠΟΥΘΕΝΑ εισιτήριο, το ίδιο γίνεται και με τη Μαρίνα Σπανού.
Αρχίζουμε να ενοχλούμαστε με το ελληνικό κοινό στο κάτω κάτω της γραφής, γιατί έχει πιο γρήγορη σύνδεση από εμάς μάλλον, ή πιο γρήγορη επιθυμία ενδεχομένως, αλλά και τι μπορούμε να κάνουμε; Κάποια διαμάντια δεν κρύβονται.
Κι η Μαρίνα Σπανού δεν κρύφτηκε, αντιθέτως ξεκίνησε πριν 4 χρόνια περίπου ως υπαίθρια καλλιτέχνις, τραγουδούσε στην Αρεοπαγίτου, γινόταν χαμός από κόσμο, έγινε ένας ωραίος αστικός μύθος, έβγαλε γρήγορα το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο Κι Αν Ποτέ Μαραθεί, πέρσι ήρθε το δεύτερο με τίτλο 25 Τετραγωνικά και φτάνουμε στο τώρα.
Ένα τώρα που ήρθε ως συνέχεια του χαμού που προκλήθηκε με το cover της για το Λουλούδι Του Δρόμου του Γιώργου Ρους.
Στον 3ο της δίσκο η Μαρίνα Σπανού αποδεικνύει ότι έχει τη δυναμική για να γίνει η Ελληνίδα Adele, χωρίς να ξέρουμε αν όσα γράφει, τα γράφει για κάποιον συγκεκριμένο έρωτα ή αν τοποθετεί τον εαυτό της σε υποθετικές καταστάσεις με βάση εμπειρίες δικές της και άλλων που τις μετέφεραν σε εκείνη.
Η Adele έβγαζε άλμπουμ μετά από χωρισμούς ή νέες σχέσεις, μετά από σημαντικά προσωπικά highlights, και μιλούσε για τον εκάστοτε εκείνο. Ο προηγούμενος δίσκος της ήταν για τη ζωή μετά το διαζύγιο με τον άντρα που έκανε το παιδί της. Και με βάση τα προσωπικά της βιώματα έφερνε τον κόσμο σε έναν τόπο συνάντησης, στο σημείο ταύτισης.
Το ίδιο κάνει η Μαρίνα Σπανού, χωρίς να έχει, εν τέλει, σημασία αν είναι βιώματα όσα περιγράφει. Στο κάτω κάτω, όσα λέει στα τραγούδια της, σίγουρα θα θέλει να τα πει κάποια στιγμή κάπου, αν δεν τα έχει ήδη πει.
Η Μαρίνα Σπανού με τον 3ο της δίσκο έχει γίνει η φωνή που μας συντροφεύει τα πρωινά στη δουλειά και τα βράδια πριν κοιμηθούμε. Και τα ηλιόλουστα απογεύματα, την ώρα που χάνεται ο ήλιος. Και τα βαριά μεσημέρια που χαζεύουμε εισιτήρια αεροπορικά.
Δεν αλλάζει κάτι από τα συναισθήματα από τον έναν δίσκο στον άλλον. Η φωνή της είναι το ίδιο μαγική, κατανοείς πλήρως τι συναίσθημα θέλει να βάλει σε κάθε λέξη και νιώθεις ότι εκείνη τη στιγμή η ψυχή σου έχει φωνή και την ακούς, νιώθεις ότι βλέπεις σε VHS κασέτα τον εαυτό σου σε μια παραλία, καθώς αγκαλιάζεις ένα πρόσωπο που αγαπάς πολύ. Και πάτε μαζί ένα ταξίδι. Χωρίς προορισμό.