Δεν πρέπει να έχει υπάρξει άνθρωπος ανάμεσά μας που να μην έχει σε αντίστοιχη λούμπα. Ειδικά μάλιστα όταν είμαστε μικρά παιδιά είναι αναπόφευκτο: ένα σωρό τραγούδια «μας μεγαλώνουν», τα έχουμε ακούσει άπειρες φορές και όμως λέμε λάθος τους στίχους. Μέχρι που φτάνει μια στιγμή που λες στον εαυτό σου ότι δεν παίζει, κάποιο λάθος έχει γίνει, αυτό εδώ έτσι δεν βγάζει νόημα.
Μπορεί να φταίει λίγο η άρθρωση του τραγουδιστή ή ίσως η παιδική φαντασία και η τάση της να φτιάχνει τρελές εικόνες ή τέλος πάντων, ένας συνδυασμός αυτών των δύο αλλά είναι γεγονός ότι ακόμα και σήμερα κουβαλάμε πάντα στις κρυφές μας συνήθειες να… σιγοτραγουδάμε λάθος τα στιχάκια που μας μεγάλωσαν. Και όμως είναι και ορισμένες παρεξηγήσεις αναφορικά με αυτά που δεν μας πάει καν το μυαλό ότι είναι παρεξηγήσεις αλλά θα ορκιζόμασταν ακόμα και σήμερα πως τα λέμε σωστά!
Όταν, για παράδειγμα, ο Θάνος Καλλίρης τραγουδάει: «Γιορτάζω, γιορτάζω, μ’ ακούτε που το φωνάζω», υπάρχουν κάποιοι που το ορκίζονται πως ο τύπος τραγουδάει: «Γιορτάζω, γιορτάζω, μα ούτε που το φωνάζω». Ή εκείνοι που επιμένουν πως στο «Ένα το χελιδόνι», ο Θεοδωράκης δεν λέει πως για να γυρίσει ο ήλιος «θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους» αλλά αναφέρεται σε κάποια Ζωντανίνα και το τραγούδι λέει πως «θέλει και η Ζωντανίνα να δίνουν το αίμα τους».
Αντίστοιχη φανταστική φιγούρα με την Ζωντανίνα είναι και ο… Ροβιόλης στο γνωστό ρεμπέτικο «Στου Θωμά το μαγαζί». «Με βιολί σαντουροβιόλι θα χορέψουν κι οι διαβόλοι», λέει ο στιχουργός αλλά ορισμένοι είναι σίγουροι πως εννοεί: «Με βιολί σαν του Ροβιόλη θα χορέψουν κι οι διαβόλοι»!
Όμως τίποτα, μα τίποτα από όλα αυτά δεν συγκρίνεται με τη μια, την μεγαλύτερη, την απόλυτη παρανόηση στίχων στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Μεγάλο θύμα της ο Πασχάλης που βλέπει ένα από τα βασικά του χιτ να διαστρεβλώνεται συστηματικά και με τον νόμο. Ρωτήστε δέκα ανθρώπους να σας τραγουδήσουν το «Παραδώσου». Και οι δέκα θα πουν: «Παραδώσου λοιπόν, πάρε φόρα μωρό μου». Ακόμα και τώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο αναρωτιέστε, έτσι; «Μα τι μας λέει αυτός;», λέτε, «έτσι δεν πηγαίνει το τραγούδι;».
Οι αμφιβολίες σάς κατακλύζουν, είστε σίγουροι, δεν έχει γίνει κανένα λάθος. Το βάζετε να το ακούσετε:
Ορίστε είναι ξεκάθαρο: «Παραδώσου λοιπόν, πάρε φόρα μωρό μου», το λέει ξεκάθαρα ο Πασχάλης. Και όμως! Είστε έτοιμοι; Η αλήθεια είναι πως ο Πασχάλης τραγουδάει: «Παραδώσου λοιπόν, άνευ όρων μωρό μου»! Ω ναι, το «πάρε φόρα» που άκουγες τόσο καιρό στην πραγματικότητα είναι «άνευ όρων»! Δούλεψε το μέσα σου, άλλαξε ο κόσμος σου, είναι κατανοητό να θες χρόνο. Δούλεψε το…
