Αυτός ο τύπος είναι (για πολλούς) κάπως σπαστικός αφού φαίνεται πως γουστάρει να κάνει τα πράγματα με το δικό του τρόπο. Αν είσαι γεννημένος στη Γαστούνη Ηλείας και σ’ αρέσει η μουσική, τι κάνεις; Οι νορμάλ άνθρωποι θα πήγαιναν σε ένα ωδείο, θα έκαναν μαθήματα κιθάρας, στην πορεία θα έφτιαχναν ένα γκρουπάκι που θα έπαιζε στα κλαμπ της περιοχής, θα έριχναν (ως κιθαρίστες που έχουν πέραση) κανένα… γκομενάκι και στη συνέχεια θα έβρισκαν καμιά «κανονική δουλειά» και θα άνοιγαν σπίτι. Όχι ο Παναγιώτης Κουτσούμπας… Αυτός προτίμησε να γίνει αυτοδίδακτος κιθαρίστας και στην πορεία το… τερμάτισε, αφού προέκυψε τρελό ειδύλλιο που τον μεταμόρφωσε σε ερωτικό και μουσικό μετανάστη και τον έστειλε στη… Ρωσία με αγάπη!
«Η αγάπη μου για τη μουσική και η θέλησή μου να ασχοληθώ επαγγελματικά θα μπορούσε να με οδηγήσει οπουδήποτε, απλά έτυχε η γυναίκα μου να είναι από εδώ», λέει ο Πάνος και σε μια δεύτερη… φάση συνειδητοποιεί ότι το δικό του «εδώ» για τους άλλους, για εμάς, είναι «εκεί». «Φαντάζει ήδη πολύ μακριά το εκεί μετά από 4 χρόνια», συμπληρώνει.
Και να φανταστεί κανείς πως ο άνθρωπος για ένα ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς πετάχτηκε μέχρι την πατρίδα της γυναίκας του. «Όλα ήταν κανονισμένα βάσει χρονοδιαγράμματος. Ακόμη και τα εισιτήρια για την επιστροφή είχαμε κλείσει», λέει και εξομολογείται συνωμοτικά. «Το να πετάγομαι μέχρι κάποιο στούντιο ήταν μια καλή δικαιολογία για να αποφύγω μερικές οικογενειακές συγκεντρώσεις»! Αφού η γυναίκα του, η Σβετλάνα, ήθελε να δείξει σε όλους τι ωραίο… πράγμα έφερε από την Ελλάδα και το πρόγραμμα είχε μπόλικο… τουρ!
«Κάτσε να έχω και καμιά ηχογράφηση να ξεφεύγω, σκέφτηκα», λέει χαμογελώντας και συνεχίζει: «Ήθελα όμως και την εμπειρία να παίξω με Ρώσους, με ένα ντόπιο συγκρότημα. Ήταν πρόκληση γιατί αυτή η χώρα, όπως και η Αυστρία, έχει τεράστια μουσική κουλτούρα. Τελικά, μέσα σε μια εβδομάδα βρέθηκα να παίζω επαγγελματικά», θυμάται.
Αυτό ήταν το καλό μέρος της υπόθεσης. Το κακό ήταν ότι ο Παναγιώτης δεν είχε… βρακί να φορέσει! Κυριολεκτικά. Αφού μαζί του είχε πάρει μόνο μερικές αλλαξιές ρούχα. Τόσο αναπάντεχο και ξαφνικό ήταν! Δεν ξέρω αν τα πρώτα του ρούβλια υπήρξαν αρκετά για να αγοράσει καινούρια, τον στήριξαν πάντως για τα πρώτα του βήματα.
«Έπαιξα σε ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ της Μόσχας. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα έγινα γνωστός και από εκεί και πέρα άρχισα να ζω σε τρελούς ρυθμούς. Έχει τύχει να κάνω και 4 εμφανίσεις σε μια μέρα. Μη με ρωτήσεις πώς γίνεται. Δεν ξέρω»!
Και μετά ήρθε η SARRA. Το συγκρότημα που εμφανίστηκε από το πουθενά στο φεστιβάλ SOKOFEST, έσκισε με τα live του και χάρισε στον Παναγιώτη το βραβείο του καλύτερου ροκ κιθαρίστα.
«Το συγκρότημα SARRA…Ξεκινήσαμε για να αποκτήσουμε εμπειρίες, αλλά πήγε ανέλπιστα καλά. Είχαμε ένα-δυο μήνες μόνο με τα συγκεκριμένα μέλη και απλά το είχαμε πάρει σαν ευκαιρία να ξεφύγουμε λίγο από τις πρόβες. Σκέψου ότι μερικά τραγούδια τα βγάζαμε την προηγούμενη και μερικά τα παίζαμε πρώτη φορά επί σκηνής όλοι μαζί. Μάθαμε να δουλεύουμε υπό πίεση και τα βγάλαμε πέρα κατακτώντας τα πάντα. Η συνεργασία μας έχει σταματήσει λόγω του ότι μας προέκυψαν κάποιες προσωπικές ιδέες για υλοποίηση. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε αποκλείσει ένα reunion. Ναι… έτσι λένε», υποστηρίζει και καταθέτει μια ένσταση ως προς το είδος της μουσικής του. «Θα με χαρακτήριζα πιο underground alternative rock. Τεχνικά κάποιος μπορεί να είναι καλύτερος. Εγώ είμαι δημιουργικός και -ως αυτοδίδακτος- δεν κινούμαι σε πεπατημένες», προσθέτει.
Ωραίο κομμάτι, αλλά είναι σχεδόν δύο χρόνια πριν. Τα πολλά live τρώνε τον… αφέντη φαίνεται, καθώς τώρα αποφάσισε ο Παναγιώτης να μπει ξανά στούντιο για μια δισκογραφική δουλειά. «Τώρα ετοιμάζω την πρώτη μου ολοκληρωμένη. Με ήχους στο στυλ μου, έτσι όπως εξελίχθηκα εδώ. Μουσικά βρήκα τον εαυτό μου παίζοντας μόνο θέματα που έχω συνθέσει ο ίδιος. Σκοπεύω πάντως να έρθω να την παρουσιάσω και στην Ελλάδα…», λέει κι εγώ βλέπω στον λόγο του… τελείτσες, λες και θέλει να προσθέσει κάτι ακόμα. Λες και θέλει να παραπονεθεί και να εκφράσει μια πικρία για το γεγονός ότι αναγκάστηκε να φύγει. «Πικρία…Δεν θα το έλεγα. Έχω ένα αναπάντητο “γιατί” μέσα μου το οποίο ακόμα δεν μπορώ καταλάβω με τι “ύφος” το ρωτάω και σε ποιον», μου απαντάει.
Αν και μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας, ο ήχος και ο στίχος φωνάζουν Αγγλία. Λες ο τύπος να είναι από εμάς τους γερο-περίεργους που δυσκολευόμαστε κάπως με το «ελληνικό ροκ»; «Χαχαχα κι εγώ μαζί σας είμαι! Μια χαρά παιδιά είμαστε, τι έχουμε. Χαχα. Και στην Ελλάδα που ήμουν, πάλι με ξένο στίχο καταπιανόμουν», εξηγεί προσπαθώντας να μην πνιγεί από τα γέλια. Όσο για ρωσικά, «μόνο όταν είμαι στο σπίτι και δεν μ’ ακούει κανείς άλλος», ξεκαθαρίζει με ένα χαμόγελο που υποδηλώνει ότι κάτι τέτοιο θα ήταν μάλλον «καταστρόφα», οπότε αφήνει μόνο στην Σβετλάνα την… τιμή να τον απολαμβάνει στη μητρική της γλώσσα!
Τέσσερα χρόνια μετά, ο Παναγιώτης Κουτσούμπας (που μου λέει πως πρέπει να είμαι ο χιλιοστός άνθρωπος που κάνει το συνειρμό Κουτσούμπας-ΚΚΕ-Μόσχα-Ρωσία, λόγω της συνεπωνυμίας του με τον γγ του Κομμουνιστικού Κόμματος) ετοιμάζεται για μια επιστροφή στη χώρα από την οποία έφυγε, προκειμένου να δοκιμάσει την τύχη του σε μια άλλη. Καθόλου περίεργα, στη Μόσχα τον φωνάζουν «El Greco», ο Έλληνας. Που όπως είπε σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, ίσως να αποχωρεί από κάπου όταν βλέπει κάτι άλλο να έρχεται και φαίνεται ότι ήδη «ζυγίζει» την επόμενη κίνησή του.