Ο Νίκος Παπάζογλου σημάδεψε το ελληνικό τραγούδι με την προσωπικότητα και το χαρακτηριστικό του ηχόχρωμα. Δεκάδες οι επιτυχίες του. Δεν θα σταματήσουν ποτέ να «ταξιδεύουν» με αυτές τα ανήσυχα πνεύματα. Δυστυχώς «έφυγε» πολύ νωρίς, αλλά συγκαταλέγεται σε εκείνους που δεν λησμονούνται ποτέ.
Τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη ήταν πολύ φτωχικά. Μία φέτα ψωμί αρκούσε για να λάβει την απαιτούμενη ενέργεια, προκειμένου να παίξει ποδόσφαιρο κ.λπ. Μεγάλωσε ανάμεσα στη στάση Κολόμβου και το Διοικητήριο. Μία περιοχή με αλάνες και άλογα, επειδή τότε οι μεταφορές γίνονταν με κάρα. Μέχρι και λύκοι περιφέρονταν απειλητικά, υποχρεώνοντας τον πρωταγωνιστή του αφιερώματος να κυκλοφορεί με σπαθί, κατά τα λεγόμενά του.
Τα καλοκαίρια, ο πατέρας του τον προωθούσε σε διάφορες εργασίες, επομένως έμαθε πολλά για τα ξυλουργικά, τα ηλεκτρολογικά και, γενικώς, τα κατασκευαστικά. Του χρησίμευσαν στο μέλλον, όταν δημιούργησε το στούντιο «Αγροτικόν».
Ένα συγκρότημα στο Γυμνάσιο αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη μετέπειτα μυθική του πορεία. Δεν άργησε να ξεχωρίσει, όπως φανερώνει το γεγονός ότι οι Olympians τού πρότειναν να διαδεχθεί τον Πασχάλη. Αυτή ήταν η πρώτη του επαγγελματική συνεργασία.
Καταλυτική χρονιά για εκείνον υπήρξε το 1984, όταν κατέβηκε στην Αθήνα με την ορχήστρα του και νοίκιασαν το “Zoom“. Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν θαμώνας και απολάμβανε τις βραδιές στη θρυλική μπουάτ της Πλάκας. Εκείνος, μάλιστα, του έδωσε την απαραίτητη ώθηση για να συνεχίσει.
Ήταν έμπρακτη, διότι όταν ο Νίκος Παπάζογλου έμεινε έναν χειμώνα χωρίς συνεργάτες και έπρεπε να κάνει restart, ο εμβληματικός συνθέτης τού υπέβαλε πρόταση.
Ο «Σείριος» ιδρύθηκε το 1985 από τον Μάνο Χατζιδάκι μαζί με ένα αξιόλογο επιτελείο καλλιτεχνών που πλαισίωσαν την προσπάθεια για τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας.
Το ομώνυμο πρόγραμμα παρουσιάστηκε στο “Zoom” από τις 23 Οκτωβρίου 1987 έως τις 3 Φεβρουαρίου 1988 και εκδόθηκε σε τριπλό δίσκο 33’ στροφών.
«Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά», ήταν το όνομα. Ο Παπάζογλου είχε ακούσει το τηλέφωνο να χτυπά ένα πρωινό από εκείνα που ήταν απογοητευμένος ελλείψει συνεργατών. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Χατζιδάκις, ο οποίος του πρότεινε να συμμετάσχει.
Όταν ο εμπνευστής του εγχειρήματος ενημερώθηκε ότι ο Θεσσαλονικιός τραγουδοποιός και ερμηνευτής δεν είχε ορχήστρα, του έδωσε την εξής κοφτή απάντηση: «Να βρεις!»
Η επικοινωνία διακόπηκε απότομα από τη στιγμή που ο Χατζιδάκις έκλεισε το τηλέφωνο. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει χρόνο. Πράγματι, το όνομα του Παπάζογλου συμπεριλήφθηκε στον δίσκο με τα τραγούδια «Αύγουστος» και «Κανείς εδώ δεν τραγουδά».
Περίπου μια δεκαετία νωρίτερα, συγκεκριμένα το 1977, ο Διονύσης Σαββόπουλος τον είχε καλέσει να συμμετάσχει στη χορωδία για ένα νέο του εγχείρημα.
Το όνομα του δίσκου ήταν «Αχαρνής / Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια» και ο Παπάζογλου είχε δώσει καταφατική απάντηση.
Συγκεκριμένα, συμμετείχε στα τραγούδια «Πάροδος» (δεύτερο της πρώτης πλευράς) και «Κήρυκες» (τρίτο της δεύτερης), ενώ ερμήνευσε μόνος του το «Παράβαση» (πρώτο της δεύτερης).
Αυτή η συνεργασία ήταν κομβική για τη μετέπειτα πορεία του Παπάζογλου, ο οποίος διατηρούσε εξαιρετική σχέση με τον Σαββόπουλο, δεδομένου ότι ήταν ο πρώτος που τον πίστεψε.
«Μάγκα, είσαι σε καλό δρόμο», του είχε πει χαρακτηριστικά ο «Νιόνιος» εκείνη την εποχή. Δεν έπεσε έξω. Και πιθανότατα ούτε ο ίδιος δεν θα περίμενε τόσο σπουδαία καριέρα. Όλα αυτά μέχρι τις 17 Απριλίου 2011, όταν το ελληνικό τραγούδι «έγινε λυπητερό».