Το χρειαζόταν άραγε αυτό ο Λεξ τώρα;

Το χρειαζόταν άραγε αυτό ο Λεξ τώρα;

Μια κίνηση που γεννά συζητησούλα…

Δεν θα ακούσεις, σχεδόν ποτέ, τα τραγούδια του να παίζουν στα mainstream ραδιόφωνα. Όταν τα συστημικά media ασχολούνται μαζί του, το κάνουν κατά βάση επειδή ξέρουν πως εδώ υπάρχει κάτι πολύ μεγάλο για να αγνοηθεί – κι ας μην το καταλαβαίνουν πραγματικά- και εποφθαλμιούν μερίδιο από την επιτυχία του άλλου. Αρχής γενομένης από εκείνη την αξέχαστη και ιστορική συναυλία στη Νέα Σμύρνη το 2022 που «ξύπνησε» άπαντες για το πέρα από τα συνήθη, φαινόμενο Λεξ.

Οι ρίμες του, ταξιδεύουν από άκρη σε άκρη, γίνονται soundtrack, ήχος και λέξεις, όλων όσων νιώθουν πως αυτό που βιώνουν εκεί έξω δεν είναι δικό τους, δεν είναι η αλήθειά τους. Ο Λεξ, κατά κόσμον Αλέξης Λαναράς, θεωρείται από πολλούς ως ο GOAT της χιπ χοπ σκηνής στα μέρη μας. Σημείο αναφοράς, κυρίως στους 20άρηδες-30άρηδες ναι, αλλά όχι μόνο.

Η συναυλία του στο ΟΑΚΑ, στις 28 του Ιουνίου, έγινε sold out σε λιγότερο από 24 ώρες. Πρωτοφανές για Έλληνα καλλιτέχνη και σαφής αποτύπωση της δίψας να τον δουν, να τον ακούσουν live, να συμμετάσχουν στη μέθεξη της στιγμής. Δεν είναι αποκλειστικά και μόνο συνέπεια μιας κάποιου είδους «κουλτούρας θυμού». Όχι. Αυτή η «μουσική για τσόγλανους» είναι διέξοδος, ξέσπασμα πολλαπλών επιπέδων. Για τα όνειρα που έμειναν ανεκπλήρωτα, για μια πραγματικότητα που κρατάει καθηλωμένους όσους δεν ανήκουν στην ελίτ, στους προνομιούχους. Για όσους δουλεύουν σκληρά και βλέπουν τους πενιχρούς μισθούς τους να μην φτάνουν ούτε για ζήτω.

Και πώς άραγε κολλάει αυτό το αντισυμβατικό προφίλ του Λεξ με την απόφασή του να συμμετάσχει στο νέο του άλμπουμ του Light, με τίτλο “Capo Dei Capi”, που θα κυκλοφορήσει στις ψηφιακές πλατφόρμες στις 2 Μαΐου; Γιατί δηλαδή να ενώσει τις δυνάμεις του με έναν τράπερ που εκπροσωπεί ένα εντελώς διαφορετικό στιλ μουσικής και ζωής; Αντιφατικό δομικά ως προς το δικό του.

Γιατί, στην πραγματικότητα, οι δυο τους δεν βρίσκονται τόσο μακριά σε αυτό που προσπαθούν, ήτοι να εκφράσουν τα συναισθήματα, τα «θέλω» των νεότερων. Κι άλλωστε, οι δύο Θεσσαλονικείς καλλιτέχνες έχουν εκφράσει από παλιά το αμοιβαίο respect του ενός για τον άλλον. Αυτή η συνεργασία μπορεί να ιδωθεί ως μια συνέχεια της από κοινού εμφάνισής τους στη σκηνή το 2021, στο 2310 Festival. Το επόμενο βήμα. Μία ευκαιρία επίσης να φανεί στην πράξη πως η ραπ σκηνή της χώρας δεν είναι μόνο μπιφ και «ποιος είναι πιο αληθινός». Και ο ίδιος ο Light άλλωστε έχει παραδεχτεί πως κάπου λοξοδρόμησε στην πορεία του και ότι θα ήθελε να το πάρει αλλιώς.

 

Εσχάτως εμφανίζονται διάφοροι που κατηγορούν τον Λεξ πως γίνεται κι αυτός εμπορικός, πως μετατρέπεται από outsider σε μέρος του συστήματος, δεν θα αργήσουν και τα «πάει αυτός ξεπουλήθηκε». Είναι το τίμημα του να είσαι δημοφιλής. Κι ας μην έχει κάνει τίποτα για να «ταΐσει» το αδηφάγο σύστημα. ΟΚ, μπορεί να τον είδαμε σε ρόλο τηλεοπτικού και ιντερνετικού σχολιαστή για τον σαββατιάτικο (26/4) τελικό του Copa del Rey, Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης, μόνο που αυτό εμπεριέχει μία ωραία, ανάλαφρη μορφή δημοσιότητας. Δεν χρειάζεται πάντα να μιλούν οι ειδικοί, η μπάλα έχει αυτήν την οικουμενικότητα και τη δημοκρατικότητα του «έλα όπως είσαι, πες τα όπως νιώθεις, όποιος κι αν είσαι, όπου και να ‘σαι». Κι από εκεί και ύστερα, όλοι κρίνονται.

Εμείς θα πούμε πως κάθε καλλιτέχνης αξίζει να μπορεί να κάνει αυτό που τον εκφράζει. Αν αυτοπαγιδεύεται σε «πρέπει» και «δεν πρέπει» χάνει την ανεξαρτησία του, τη δύναμη της φωνής του. Ο Λεξ δεν έγινε αυτός που είναι σήμερα επειδή έκανε τα αναμενόμενα, αλλά επειδή άκουσε την καρδιά, το μυαλό και το ένστικτο του. Η αυθεντικότητα έτσι ορίζεται, όχι (απαραίτητα) με το να είσαι «αναρχικός» ή με το να κάνεις συνεχώς τα ίδια επειδή έτσι σε μάθανε.

Το γνώριζε εξ αρχής ο Λεξ, αλίμονο, πως η συνεργασία με τον Light θα προκαλέσει αντιδράσεις, ότι θα δυσαρεστήσει αρκετούς «δικούς» του και ότι θα δώσει λαβές για σχόλια. Όμως παρόλα αυτά δεν το φοβήθηκε, δεν το αρνήθηκε. Γιατί ξέρει και ότι η μεγαλύτερη δύναμη της μουσικής είναι πως μπορεί να ενώσει, γεφυρώνοντας διαφορετικούς κόσμους και κουλτούρες.

Αρέσει στον κόσμο να βάζει ταμπέλες, να «ομαδοποιείται». Όμως μερικοί, δεν είναι πολλοί αυτοί, έχουν τη δύναμη να πάνε κόντρα στα καθιερωμένα, να ορίσουν τάσεις και καταστάσεις. Γιατί να μην ακούσουμε πρώτα τη συνεργασία Light – Λεξ και μετά να κρίνουμε; Γιατί να προβάλλουμε τα δικά μας θέλω στις επιλογές των άλλων; Μπορεί, εννοείται και προφανώς, να μην αρέσει σε κάποιον αυτό που θα προκύψει. Να αποδειχθεί επίσης πως δεν χρειαζόταν να γίνει τελικά. Μόνο που ο Λεξ κέρδισε το δικαίωμα να δοκιμάζει, να τολμάει ακόμα και τα θεωρητικά «δεν γίνονται». Σαν να γεμίζεις ένα ΟΑΚΑ σε ένα 24ώρο καλή ώρα…