«Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο; /Άστε με ήσυχο όλοι/ Θέλω να ζήσω ελεύθερος, δίχως ταυτότητα πια». Δυνατός στίχος, τόσο μα τόσο πολύ. Υπαρξιακός και φιλοσοφικός, με πολλαπλά επίπεδα νοημάτων και συναισθημάτων. Μέσα από ένα τραγούδι – σταθμό για τα εγχώρια δρώμενα, ερμηνευμένο από τη μαγική φωνή της Τάνιας Τσανακλίδου, με τίτλο «Ο Ανθρωπάκος».
Φανταζόμαστε, ακούγοντάς το, πως θα γράφτηκε κάτω από συνθήκες υψηλής διανόησης ή κάτι τέτοιο. Φανταζόμαστε, αλλά έλα που… κάνουμε λάθος. Γιατί δεν χρειάζεται να είναι όλα γκράντε. Η έμπνευση μπορεί να σε επισκεφθεί και τις πιο άκυρες στιγμές, τις φαινομενικά άσχετες. Δηλαδή πάει ο νους σου πώς τέτοιος στίχος γράφτηκε στο καφενείο την ώρα που μερικοί παλιόφιλοι έπαιζαν «Θανάση»;
Κι όμως, αυτή είναι η αλήθεια για το πώς ο Λευτέρης Παπαδόπουλος πήρε μολύβι και χαρτί και άρχισε να «σκαρώνει» τα λόγια για ένα διαχρονικό και αγαπημένο τραγούδι του ελληνικού πενταγράμμου, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Το τι είχε συμβεί το μάθαμε μόλις φέτος, όταν ο Γιώργος Λιάνης και ο Γιάννης Δημαράς βρέθηκαν καλεσμένοι της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ.
Οι δύο δημοσιογράφοι και πολιτικοί ήταν μέλη της θρυλικής εκπομπής «Ρεπόρτερς», που έκαναν μαζί με τον αείμνηστο Κώστα Χαρδαβέλλα. Ήταν μια δεμένη ομάδα, που έκαναν μεταξύ τους παρέα και εκτός δουλειάς. Παίζοντας για παράδειγμα χαρτιά στον ελεύθερο χρόνο τους. Και να πώς δημιουργήθηκε το πλαίσιο για να προκύψει ο «Ανθρωπάκος». Δια στόματος Γιώργου Λιάνη η (απαραίτητη) διευκρίνιση του τι και πώς:
«Παίζαμε στο καφενείο “Θανάση” οι τρεις μας. Και το βράδυ που παίζαμε, ερχόντουσαν τα κορίτσια μας και χτυπάγανε την πόρτα γιατί θέλανε να φύγουμε. Κάποια στιγμή, λοιπόν, φώναξα εγώ “Ρε δε με αφήνετε ήσυχο; Άστε με ήσυχο. Θέλω να ζήσω ελεύθερος”. Άκουσε την ατάκα αυτή ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και είπε: “ωραίο αυτό. Πώς το είπες ακριβώς;’”. Και έκατσε σε ένα τραπεζάκι του καφενείου και και έγραψε, τάκα τάκα, το τραγούδι ”Ο Ανθρωπάκος”. Αυτό δείχνει και το μεγαλείο του Λευτέρη Παπαδόπουλου».
Ναι, τελικά η εξήγηση είναι απλή και πεζή: Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έτυχε να βρίσκεται την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο. Έχοντας βέβαια έμφυτο το ταλέντο να εντοπίζει την αξία ακόμα και μέσα στο φαινομενικό απλό. Διαθέτοντας μαζί την παρατηρητικότητα, την οξυδέρκεια και την ικανότητα για να αναδείξει το σπουδαίο. Με τη μουσική του εξαιρετικού Γιώργου Χατζηνάσιου και την – ελεγειακή όπως τη χαρακτήριζε ο μουσικοσυνθέτης – φωνή της Τάνιας Τσανακλίδου να έρχονται να «κουμπώσουν» τέλεια, δημιουργώντας ένα αξέχαστο τραγούδι, που συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ «Χωρίς Ταυτότητα» και έγινε επιτυχία. Με τη μία, για πάντα…
Πώς γράφτηκε «Ο Ανθρωπάκος» (δες την εξήγηση στο 47′:58”):