Όταν το Νοέμβριο του 2015 κυκλοφόρησε το 25, η Adele επαναπροσδιόρισε τα επιτεύγματα στη μουσική. Σάρωσε τα πάντα στο διάβα της και έφτασε δικαίως να πάρει 5 Grammy. Ισχυρό αντίβαρο ήταν η Beyonce που με το κινηματογραφικό άλμπουμ Lemonade έκανε πράγματα πρωτοφανή για την μουσική βιομηχανία. Το 2017 είναι η σειρά ενός άντρα καλλιτέχνη να μιμηθεί τις δύο πολυπετυχημένες. Αν και ο Ed Sheeran στέκεται πιο κοντά στην Adele όσον αφορά στο περιεχόμενο και την χειμαρρώδη κατάκτηση.
Για την ακρίβεια ο καροτομάλλης με τα περίεργα χαρακτηριστικά είναι η altera pars της Adele. Δίνει στη νοσταλγία, τον πόνο από τον έρωτα μια εύθυμη χροιά. Δεν βασανίζεσαι με χτυπήματα στο πάτωμα. Δίδεται στον ρυθμό και αφήνεται ψυχή τε και σώματι ολοκληρωτικά. Μέσα σε 9 μέρες από την κυκλοφορία του τρίτου του άλμπουμ, βλέπει τη μουσική να περιστρέφεται γύρω του. Όντας ένας πολύ καλός συνθέτης-στιχουργός που έχει προικίσει με επιτυχίες άλλους καλλιτέχνες, ο Ed Sheeran έχει ήδη κατακτήσει τα παγκόσμια charts.
16 από τα 20 τραγούδια στο βρετανικό Billboard είναι δικά του. 9 στα 10 τραγούδια των διάφορων μουσικών λιστών είναι δικά του. Οι 672.000 πωλήσεις που έκανε στο Λονδίνο σε αυτές τις μέρες καταρρίπτουν το ρεκόρ για άντρα τραγουδιστή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πάνω του βρίσκονται μόνο η Adele και οι Oasis. Στο Spotify το Divide είχε 56 εκατομμύρια downloads. Διπλάσιο από το προηγούμενο ρεκόρ του Weeknd.
Αν και η σωστή ονομασία του άλμπουμ είναι το σύμβολο της διαίρεσης (÷), το Divide δεν παύει να αποτελεί ένα shout out του Sheeran προς τον ίδιο του τον εαυτό. Τον παλιότερο του εαυτό. Αυτόν που πιστεύει ότι αν τον έβλεπε σήμερα ίσως να μην ήταν απόλυτα ικανοποιημένος. Αυτός ο αλγόριθμος της pop όπως τον αποκαλούν οι New York Times στην κριτική τους, εκφράζει τον συναισθηματισμό της γενιάς των millenials. Όχι μόνο αυτούς που γεννήθηκαν εκεί γύρω. Κι εκείνους που αν και βρέθηκαν αρκετά πίσω χρονικά, συμπαρασύρθηκαν από τον συναισθηματισμό. Έναν συναισθηματισμό που εκφράζει μια πρόωρη νοσταλγία. Τι νοσταλγία μπορεί να νιώθει κάποιος στα 25-26 του; Πόσο μακριά να έχει αφήσει αυτά που του λείπουν ώστε να πρόλαβε να τα επανεκτιμήσει μέσα του; Κι όμως αυτή η νοσταλγία υπάρχει, κινείται, ρέει κι αναπτύσσεται. Ας μην μπορεί να εξηγηθεί.
Στο Supermarket Flowers μιλάει στη γιαγιά του και της λέει «you were an angel in the shape of my mom, you got to see the person that i’ve become». Ένα μικρό σπάραγμα με σιγαστήρα που κάθε άνθρωπος στην ηλικία του Ed αντικρύζει. Παλιότερα το αντίκρυζε για πρώτη φορά. Τώρα πολύ πιο νωρίς. Όλοι μας έχουμε την ανάγκη να πάρουμε την επιβεβαίωση από τους ανθρώπους που μας ανέθρεψαν με αξίες και στοιχεία τα οποία αποτιμούμε ως ύψιστα για το είναι μας.
O Ed Sheeran μπήκε γρήγορα – καίτοι με δική του θέληση – σε έναν κόσμο που τρέχει πιο γρήγορα από τον Μπολτ. Ζει πράγματα που γεμίζουν τις ηλικίες του σήμερα, ληστεύοντας τα δοχεία των μετέπειτα ετών. Το Save Myself έρχεται ως η εσωτερική του υπενθύμιση.
Έχοντας πάρει ένα διάστημα τριών ετών από το προηγούμενο άλμπουμ του, με σκοπό να απομακρυνθεί και να εμπνευστεί με νέα στοιχεία, ο Sheeran βάζει διαφορετικές πινελιές στο υλικό του. Με το Galway Girl και το Nancy Mulligan χτυπάει το κουδούνι στην εφηβεία του στην Ιρλανδία. Τιμά τις καταβολές του με μια παιδικότητα και αφέλεια που μπορεί να παρεξηγηθεί. Και όντως παρεξηγιέται από τους περισσότερους κριτικούς που έστησαν στον τοίχο τον 26χρονο. Η ισπανική κιθάρα, η γκανέζικη διάλεκτος στο Bibia Be Ye Ye είναι ακόμα δύο προσθήκες στο ρεπερτόριο του.
Ό,τι κι αν λένε όμως οι κριτικοί, ο σεμνότυφος κι ευαίσθητος Sheeran βλέπει το κοινό να ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της ψυχής του. Κι ας μην νιώθει ποτέ την ικανοποίηση να ασχοληθεί με αυτό!