Τι χρόνια ήταν κι εκείνα…Η δεκαετία του ’80 δεν είναι μια συνηθισμένη δεκαετία. Ήταν τόσο κοσμογονική που απορρόφησε και μέρος των 90’s. Μέχρι το 1994 μπορείς να δεις τις ξεκάθαρες επιδράσεις της. Γι΄αυτό και η νοσταλγία της δεν είναι αυτή η τυφλή νοσταλγία που έρχεται σε κάθε γενιά για την εποχή της. Είναι κάτι διαφορετικό. Μερίδιο σε αυτό έχει και η μπαντάρα των Roxette.
Το ντουέτο των Marie Fredriksson και Per Gessle άφησε ένα μεγάλο στίγμα στην Ιστορία της μουσικής. Όχι μόνο εκείνης της εποχής. Και αναμφίβολα όλη η δόξα καταλήγει σε αυτή τη φωνάρα της Marie, με την υφέρπουσα βραχνάδα που έσκαγε πάντα μετά από τα «απάνεμα γυρίσματα» της. Η πορεία τους ήταν αυτή που έπρεπε για μια τόσο επιδραστική φωνή και μπάντα. Να μείνουν για πάντα εκεί. Να οριστούν μονάχα από την εποχή τους και να μην ευτελίσουν το legacy τους με υπερβολές μετάβασης σε άλλο ύφος μουσικής. Γι΄αυτό και μέχρι τα μέσα του 2000 δεν υπήρχε πάρτι που να μην χόρευαν τα αγοράκια και τα κοριτσάκια σε μπλουζ φάση το Must Have Been Love ή να μην ούρλιαξαν με το Listen to Your Heart. Γι΄αυτό κι εγώ, ένας ξενερωτέλ-φλωρούμπ 26άρης που δεν τους ένιωσε στο ζενίθ τους, τους γράφω τούτο τον παιάνα.
Η αλήθεια είναι πως το πάλεψαν ως το 2002. Κάπου εκεί χάθηκαν και το 2011 επανεμφανίστηκαν. Ήταν όμως κάτι έξω από τα νερά τους. Τα δύο προαναφερθέντα κομμάτια είναι τα πιο μνημειώδη των Roxette, αλλά μαζί με αυτά υπάρχουν ακόμα τρία που αποδεικνύουν τη μαγεία των Roxette και της κυρά Marie.
Listen to Your Heart
Η ξυπόλητη Marie επί σκηνής, με ένα μαύρο φουστάνι και τίποτα άλλο. Όλος ο υπόλοιπος χώρος καλύπτεται από τις φωνητικές της χορδές. Από την ένταση της φωνής της.
It Must Have Been Love
Πόσα και πόσα 14χρονα έχουν ρίξει το πρώτο τους χούφτωμα σε πάρτι με αυτό το κομμάτι; Πόσα αγοράκια δεν άρπαξαν το κορίτσι που τους αρέσει για να του δώσουν ένα απαλό φιλί στα χείλη; Πόσοι και πόσοι μαντράχαλοι δεν έχουμε πλαντάξει στο κλάμα μετά από μια βαρβάτη χυλόπιτα; Ή όταν μας είπε ο σουβλατζής πως δεν κάνει ντελίβερι μετά τις 12;
Spending My Time
Με μαλλί πιο φωτεινό κι από του Ganther στα Φιλαράκια, η Marie τσαλακώνει τα σεντόνια σαν άλλη θαλασσοδαρμένη Έλλη Κόκκίνου και μετά κάθεται με την πιο «profile pic 19χρονης φοιτήτριας στο ΑΠΘ» στάση. Ένα λευκό πουκάμισο, μια πολυθρόνα, λυγισμένα γόνατα.
Fading Like a Flower
Church session και αγγλικανική φάση way before it was cool από τους Roxette και στο ρεφραίν πέφτει ΠΟ-ΡΩ-ΣΗ. Πρώτη θέση Eurovision για πάντα θα έπαιρνε η Σουηδία αν τους έστελνε με αυτό.
The Look
Μαλακάσα 2011. Τι πανζουρλισμός έσκασε εκείνο το βράδυ της 27ης Μαΐου με αυτό το κομμάτι…