Αποφασισμένος να μιμηθεί τον Αντρέα Παπανδρέου σε κάθε δυνατή ευκαιρία, ο Αλέξης Τσίπρας την Παρασκευή και με τη Βουλή φωτισμένη με το πράσινο χρώμα που έχει σημαδέψει τη ζωή κάθε Έλληνα άνω των 30 προχώρησε σε αυτό που χαρακτήρισε ως «ανασχηματισμό ανανέωσης και προοπτικής». Αφήνοντας στην άκρη κριτικές όπως «αν η κυβέρνηση πάει τόσο καλά, γιατί τους αλλάζει;» κοιτάμε 3 περιπτώσεις συγκροτημάτων που κατάφεραν μέσα από αλλαγές (σημαντικών) μελών να κατακτήσουν νέα επίπεδα δόξας και επιτυχίας.
1. AC/DC
Ο Bon Scott ήταν το τυπικό δείγμα rock ‘n’ roll frontman. Συνήθως χωρίς μπλούζα, με το ένα χέρι να κρατάει μικρόφωνο και το άλλο είτε το καλώδιο του μικροφώνου ή ένα μπουκάλι ουίσκι. Μονίμως μεθυσμένος, μονίμως cooler από σένα, συγκέντρωνε στο πρόσωπο και τη συμπεριφορά του όλη την κουλτούρα της υπερβολής του ροκ των 70’s. Μέχρι το βράδυ της 18ης Φεβρουαρίου 1980, που μετά από μία κλασική και συνηθισμένη νύχτα πιώματος, κοιμήθηκε στο αμάξι του ατόμου που τον συνόδευε αλλά δεν μπορούσε να τον μεταφέρει στο δωμάτιό του και δεν ξύπνησε ποτέ.
Οι υπόλοιποι AC/DC, συγκλονισμένοι από τον ξαφνικό χαμό του χαρισματικού τους τραγουδιστή σε μια περίοδο που άρχιζαν να γίνονται όλο και πιο αναγνωρίσιμοι περιοδεύοντας 11 μήνες το χρόνο και ενώ ήδη είχαν ξεκινήσει να γράφουν το επόμενο άλμπουμ τους, σκέφτηκαν να τα παρατήσουν. Μετά από ενθάρρυνση της οικογένειας του Bon, πάρθηκε η απόφαση να βρουν ένα νέο τραγουδιστή και να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκίνησαν. Το αποτέλεσμα: το Back in Black, με το λιτό, μαύρο εξώφυλλο και τις πένθιμες καμπάνες προς τιμήν του εκλιπόντος να είναι ο πρώτος ήχος που ακούγεται. Με τον Brian Johnson να αναλαμβάνει στίχους και φωνητικά, το Back in Black έχει πουλήσει πάνω από 50εκ αντίτυπα παγκοσμίως, ενώ θεωρείται ένας από τους καλύτερους δίσκους στην ιστορία του rock και οδήγησε τους AC/DC σε νέα ύψη δημοτικότητας.
2. Fleetwood Mac
Οι αλλαγές μελών των Fleetwood Mac είναι περισσότερες κι από αυτές του ρόστερ της Καβάλας επί Μάκη Ψωμιάδη, οπότε θα επικεντρωθούμε στις 2 κύριες περιόδους. Ο Peter Green, γνωστός μπλουζίστας των τελών της δεκαετίας του 60 ιδρύει τους Fleetwood Mac έχοντας υπόψιν του ως μέλη τον ντράμερ Mick Fleetwood & τον μπασίστα John McVie, τα επώνυμα των οποίων δίνουν και το όνομα στο συγκρότημα. Μαζί γίνονται γνωστοί στην Ευρώπη ως μια μπλουζ μπάντα, μέχρι τις αρχές του 1970, όταν ο Peter σε όχι και τόσο καλή ψυχολογική κατάσταση λόγω κάποιον «προβλημάτων» με ναρκωτικά αποφασίζει να αποχωρήσει.
Μετά από ένα διάστημα αβεβαιότητας με το όνομα Fleetwood Mac να αλλάζει κατόχους σαν ΑΦΜ ομάδας Γ΄Εθνικής, ο Mick Fleetwood ακούει ένα τραγούδι του κιθαρίστα Lindsay Buckingham και εντυπωσιάζεται τόσο που του προτείνει μια θέση στο συγκρότημα. Ο Lindsay συμφωνεί, με τον όρο να έρθει μαζί του και η κοπέλα του Stevie Nicks με την οποία ήταν ντουέτο και είχε ηχογραφήσει και το συγκεκριμένο τραγούδι. Ο Mick τον αποδέχεται και ξεκινά μια περίοδος που η επιτυχία των Fleetwood Mac συγκρίνεται μόνο με τα επιπέδου καθημερινής δραματικής σειράς παρασκήνια του συγκροτήματος.
Η κοκαΐνη έρχεται στο στούντιο με τα φορτηγά, ενώ οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ των μελών θυμίζουν περισσότερο μουσικές καρέκλες με τα ζευγάρια να αλλάζουν κάθε 3 και λίγο, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να γράφονται τραγούδια όπου το ένα μέλος αναφέρεται σε προσωπικά προβλήματα που έχει με κάποιο άλλο ή πόσο καλύτερος είναι στο κρεβάτι αυτός που ασχολείται με το φωτισμό στις συναυλίες τους (ναι, για τέτοια ξεκατινιάσματα μιλάμε https://www.youtube.com/watch?v=vFZMgf6M5KM). Παρά την όλη «χαρούμενη ατμόσφαιρα», κυκλοφορούν το Rumours, ένα από τα πιο δημοφιλή και best-selling άλμπουμ όλων των εποχών.
3. Pink Floyd
Το 1967 οι Pink Floyd είχαν ήδη κυκλοφορήσει τον πρώτο τους δίσκο και με μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων ξεκινούν να γίνονται ολοένα και πιο γνωστοί. Η αυξανόμενη δημοτικότητά τους φαίνεται να μην είναι εύκολα διαχειρίσιμη από τον ως τότε ηγέτη και κύριο συνθέτη τους Syd Barrett. Η χρήση LSD επηρεάζει την ψυχολογική του κατάσταση ολοένα και πιο πολύ με αποτέλεσμα την ακύρωση συναυλιών αλλά και, πιο σημαντικό, την ανησυχία για την υγεία του. Σε συνεντεύξεις είναι απαθής, με βλέμμα στο κενό ενώ ούτε κάποιες επισκέψεις σε κλινικές βελτιώνουν την κατάσταση.
Οι υπόλοιποι αποφασίζουν να του δώσουν το χώρο που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του προσλαμβάνοντας τον David Gilmour ως αντικαταστάτη του σε κιθάρα και φωνητικά. Ο σκοπός είναι να μην υποβάλλουν τον Syd στο άγχος των live εμφανίσεων, αφήνοντάς τον να συνθέτει μουσική. Πολύ γρήγορα γίνεται σαφές ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό, καθώς εμφανίζεται όλο και λιγότερο σε επαφή με την πραγματικότητα, ώσπου τον Απρίλιο του 1968 ανακοινώνεται η αποχώρησή του από τους Pink. Οι 4 εναπομείναντες προχωρούν στο να γίνουν ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της σύγχρονης μουσικής, με την επιρροή τους να μην περιορίζεται στα όρια της ροκ αλλά να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση με τις πρωτοποριακές τεχνικές ηχογράφησης αλλά και παρουσίασης των δίσκων τους.