Τότε που πηγαίναμε για καφέ Δευτέρα απόγευμα. Τότε που ήμασταν μπουζούκια Τρίτη βράδυ. Όχι εγώ δηλαδή. Εσείς που τα προλάβατε. Αυτή ήταν η εποχή ΠΑΣΟΚ. Κι ως εποχή ΠΑΣΟΚ οι συνθέτες και τραγουδιστές έδειχναν την άπλα τους στα πάντα. Ιδίως στον έρωτα. Με τα σημερινά δεδομένα δε νομίζω ότι θα τα έγραφαν έτσι τα τραγούδια.
Μάνι μάνι εμείς βρήκαμε 5 που θα πρέπει να αλλάξουν συγκεκριμένους στίχους ή και να αλλάξουν εξ ολοκλήρου για να κολλάνε στο κλίμα της λιτότητας. Δε φταίει μόνο η εποχή και οι περιστάσεις βέβαια. Φταίνε και οι ίδιοι οι συνθέτες. Τι να νιώσει από ΠΑΣΟΚ ο Σταν για παράδειγμα; Ένα «με στεναχωρεί που τα βράδια μου λείπεις» λέει και κάθεται σπίτι του. Ενώ αν ήταν ο Πορτοκάλογλου που έχουμε στη λίστα, δε θα καθόταν σπίτι να κλάψει. Δες τα 5 τραγούδια και κάνε την δική σου πρόταση στα σχόλια.
Το πασοκικό: Πάμε για Τρέλες στις Σεϋχέλλες
Το μίζερο σύγχρονο: Πάμε για τρέλες μέχρι τη Λούτσα γιατί παραπάνω δεν βγαίνω
Και η Λούτσα που λέμε μπορεί να είναι πολύ αισιόδοξη προοπτική. Αν είναι Λούτσα ευτυχία θα είναι. Το συγκεκριμένο τραγούδι βέβαια θα μπορούσε να παραμείνει ακριβώς ίδιο και να αφορά Συριζαίους. Μόνο που αντί για τα νησιά της Αφρικής που θα πήγαιναν με ΠΑΣΟΚ, να αφορά την παραλία της Ικαρίας όπου μαζεύονται σωρηδόν κάθε καλοκαίρι.
Το πασοκικό: Κλείνω κι έρχομαι. έρχομαι, φτάνω, με το πρώτο το αεροπλάνο
Το μίζερο σύγχρονο: Κλείνω κι έρχομαι, έρχομαι, φτάνω, με το τρένο το αργό
Θέλει ο τίμιος άνθρωπος να δείξει τον μεγάλο του έρωτα στην κοπέλα. Της λέει ότι παρόλο που έχουν να βρεθούν μόνο 5 μέρες, εκείνου του λείπει. Οπότε υπόσχεται ότι με το που κλείσουν το τηλέφωνο, θα πάρει το αεροπλάνο και θα πάει να την βρει. Σόρι κιόλας, αλλά έχεις δει τιμές στα εισιτήρια τελευταίας στιγμής; Ακόμα και για Αθήνα-Θεσσαλονίκη να είναι, ένα 100άρι θα το φας. Ας πούμε Δευτέρα με Ryanair έχει 105. Οπότε βολέψου με τρενάκι και μάλιστα το αργό, κρατήσου άλλες 7-8 ωρίτσες μέχρι να πας πάνω και άσε τις μεγάλες υποσχέσεις.
Το πασοκικό: Όλο πας Γλυφάδα για καφέ και μου ντύνεσαι αμπιγιέ
Το μίζερο σύγχρονο: Όλο πας Νέο Κόσμο για καφέ και μου ντύνεσαι αμπιγιέζ
Χωρίς να θέλω να προσβάλλω το Νέο Κόσμο, άλλωστε κι εγώ εκεί μένω, δεν είναι Γλυφάδα. Για εμάς τους ντόπιους είναι καμάρι και περηφάνια, αλλά Γλυφάδα δεν τον λες. Άρα ο Χρήστος Δάντης που τραγουδάει στη Γερμανού Beautiful θα έχει το κεφάλι του σχετικά ήσυχο. Γιατί κι η Γερμανού δεν θα χει να ντυθεί αμπιγιέ. Μάλλον αμπιγιέζ.
Το πασοκικό: Μπες μες στο καμπρίολε, πάμε για κανά καφέ
Το μίζερο σύγχρονο: Μπες μες στο λεωφορείο, πάμε για κανένα καφέ
Δεν το καταλαβαίνω δηλαδή…Τι έχει το λεωφορείο; Εντάξει, μπορεί να κάνει κανένα μισάωρο να εμφανιστεί. Μπορεί να είσαι και αγκαλιά με τη μασχαλίλα κάποιου. Δεν αξίζει για την αγάπη σου; Να πάτε προς τα νότια προάστια, να περάσετε έξω από καφετέριες, να μην μπείτε μέσα γιατί μόνο που μπήκατε χρωστάτε 3 ευρώ, να περπατήσετε παραλιακά και μετά να πάρετε το τραμ για γυρισμό.
Το πασοκικό: Μη μη μου κλείνεις το φως, θέλω να βλέπω καθώς
Το μίζερο σύγχρονο: Κλείσε το φως ρε μην πληρώνουμε τσάμπα ρεύμα
Αγαπητή Δέσποινα πρέπει να δείχνουμε οικολογική συνείδηση. Δεν χρειάζεται να σπαταλάμε ρεύμα όταν πρόκειται να κάνουμε σεξ. Στα τυφλά. Να δώσουμε δύναμη στην αφή. Τόσο αδικημένη αίσθηση.