Ο ένας ήταν ένας θρύλος της παγκόσμιας μουσικής από πολύ νωρίς στη ζωή του. Ιθύνων νους ενός από τα πιο εμπορικά συγκροτήματα όλων των εποχών, μιας μπάντας που έκανε εκατομμύρια ανθρώπους να αλλάξουν τρόπο που αντιλαμβάνονταν τη μουσική.
Ο άλλος αντιπροσώπευε την πρόοδο. Ένας μαύρος ποπ σταρ, ο πρώτος μαύρος που κατάφερνε μέσα από τη μουσική του να απευθυνθεί μαζικά στον κόσμο των λευκών, να γίνει ίνδαλμα σε όλη την υφήλειο, να κάνει το όνομά του να θεωρείται βαρύ σαν ιστορία μόλις από τα νεανικά του χρόνια.
Ο ένας ήταν ο Πoλ Μακάρτνεϊ, η ψυχή των Beatles. Ο άλλος ήταν ο θρυλικός Μάικλ Τζάκσον. Η συνύπαρξή τους, θεωρητικά, έβγαζε το τέλειο μείγμα…
Οι δυο τους γνωρίζονταν από την δεκαετία του ’70. Ήταν φίλοι και αντάλλαζαν συμβουλές και ας υπηρετούσαν διαφορετικά είδη μουσικής. Το 1981 αποφάσισαν και να συνεργαστούν.
Ο μύθος λέει πως ο Μάικλ Τζάκσον μέσα σε ένα βράδυ σκέφτηκε την ιδέα για το μεταξύ τους ντουέτο, έγραψε τους στίχους του τραγουδιού και επικοινώνησε με τον Μακάρτνεϊ για να του γνωστοποιήσει τη δημιουργία του. Ο Μακάρτνεϊ ενθουσιάστηκε και μέσα σε χρόνο dt αποφασίστηκε μια συνεργασία που σε θεωρητικό επίπεδο έμοιαζε να έχει όλα τα φόντα για να αφήσει εποχή.
Για να βγει το τραγούδι όσο καλύτερο γινόταν, ο Μάικλ Τζάκσον μετακόμισε στο σπίτι του Μακάρτνεϊ και κάθε μέρα το δούλευαν μαζί. Η διαδικασία της ηχογράφησης κράτησε για περίπου πέντε μήνες!
«Το κομμάτι είναι πολύ καλό. Η συνεργασία μου με τον Μάικλ ήταν άψογη. Αυτός ο άνθρωπος φέρνει πραγματικά μια πολύ θετική αύρα όταν μπαίνει στο στούντιο. Δεν είναι μουσικός όπως ο Πολ, αλλά αναμφίβολα ξέρει από μουσική και είναι σταθερός», είχε πει ο παραγωγός των Beatles, Τζόρτζ Μάρτιν για τη συνεργασία του με τον Τζάκσον.
Το τραγούδι ονομάστηκε «Say, Say, Say», συμπεριλήφθηκε στο δίσκο του Μακάρτνεϊ, «Pipes Of Peace» του 1983 και αποτέλεσε τη μεγάλη επιτυχία του. Ο Μάικλ Τζάκσον άλλωστε βρισκόταν στις καλύτερες εποχές του και ό,τι έπιανε γινόταν χρυσάφι. Έχοντας βγάλει μόλις το «Thriller», ένα από τα πιο διάσημα άλμπουμ τoυ, ήταν δεδομένο πως η συνεργασία του με τον Μακάρτνεϊ θα πουλούσε τρελά.
Όμως στον χώρο του θεάματος, η εμπορική και η καλλιτεχνική επιτυχία είναι δυο διαφορετικές καταστάσεις. Κάτι που πουλάει δεν είναι απαραίτητο πως αυτόματα θα είναι και κάτι που εντυπώνεται στα μυαλά του κοινού ως εμπορική επιτυχία. Οι κριτικές «έθαψαν» το τραγούδι. Αυτά που γράφτηκαν ήταν αντιστρόφως ανάλογα της εμπορικής του αξίας αλλά και του μεγέθους των δυο ονομάτων που συναποτέλεσαν αυτό το ντουέτο.
«Ανούσιο», «ανόητο», «ψυχωτικό» ήταν μερικοί από τους χαρακτηρισμούς ενώ κατά γενική ομολογία όλοι έλεγαν ότι το μόνο που άξιζε από το τραγούδι ήταν ο Τζάκσον, ότι χωρίς αυτόν ο Μακάρτνεϊ έμοιαζε μια… «γερασμένη κλανιά»!
Από την πλημμύρα των αρνητικών σχολίων δεν ξέφυγε ούτε το βιντεοκλίπ του τραγουδιού, το οποίο προκάλεσε μια αντίστοιχη συζήτηση. Στο βιντεοκλίπ οι δυο πρωταγωνιστές παρουσιάζονταν ως απατεώνες που ξεγελούσαν τον κόσμο με ένα τρικ, τους έπαιρναν τα λεφτά και στο τέλος τα έδιναν σε ένα ορφανοτροφείο. Το κόνσεπτ προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Και πάλι όμως, οι περισσότεροι στάθηκαν στην ανισομερή παρουσία ανάμεσα στους δυο καλλιτέχνες.
«Δυσκολευτήκαμε πολύ. Ο Τζάκσον ήταν καλύτερος από τον Μακάρτνεϊ στο χορό, και ο Μακάρτνεϊ ήταν καλύτερος από τον Τζάκσον στο τραγούδι. Έλεγαν συνέχεια εγώ, εγώ, εγώ και επικρατούσε πανικός στο δωμάτιο», είχε πει ο σκηνοθέτης του βίντεο.
Ταυτόχρονα, δεν έλειψαν τα σχόλια περί ρατσιστικού περιεχομένου. «Σχεδόν τα πάντα στο βίντεο οδηγούν προς τα πίσω, όσον αφορά τις διαφυλετικές σχέσεις. Το λευκό χέρι του Μακ συνεχώς βοηθά το μαύρο χέρι του Τζακ και κατά κάποιο τρόπο αντιστρέφει τη γενική διαδικασία, που οι μαύροι χορηγούν τους λευκούς. Σε ένα δίκαιο κόσμο, ο Τζάκσον έπρεπε να τραβά τον Μακάρτνεϊ στο βαγόνι και όχι το αντίστροφο», είχε τονίσει ο συγγραφέας Β.Τ. Λαμόν σχολιάζοντας το βίντεο.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=111&v=yE9yiOoftiw
Η κατάληξη ήταν τέτοια που οι δυο θρύλοι της παγκόσμιας μουσικής μάλλον μετάνιωσαν που πήραν εξαρχής την απόφαση να συνεργαστούν. Για την ιστορία, οι δυο τους έπαψαν να είναι και φίλοι περίπου δυο χρόνια αργότερα, το 1985, όταν ο Μάικλ Τζάκσον αγόρασε όλα δικαιώματα των τραγουδιών των Beatles χωρίς να συνεννοηθεί με τον Μακάρτνεϊ. «Είναι πολύ ύπουλο αυτό που έκανε. Να είσαι φίλος κάποιου και να τραβήξεις το χαλί κάτω απ’ τα πόδια του», είχε δηλώσει ο Μακάρτνεϊ.
Πάντως, όταν ο Μάικλ Τζάκσον πέθανε, οι φήμες οργίασαν ότι στη διαθήκη του, είχε αφήσει τα δικαιώματα των τραγουδιών των Beatles στον Μακάρτνεϊ. Κάτι τέτοιο δεν ίσχυε, ωστόσο ο Μακάρτνεϊ έγραψε στο προσωπικό του blog πως δεν κρατούσε πια κακία στον Μάικλ Τζάκσον και αναπολούσε με νοσταλγία τις παλιές στιγμές της φιλίας τους…