Ήταν 9 Δεκεμβρίου 1961. Οι Beatles όχι απλά δεν ήταν το βαρύ σαν ιστορία όνομα που είναι σήμερα, αλλά δεν είχαν βγάλει καν δίσκο – θα έβγαζαν δυο χρόνια αργότερα. Εκείνη η μέρα θα ήταν η πρώτη φορά που θα έπαιζαν στη Νότια Αγγλία. Θα εμφανιζόντουσαν στο Palais Ballroom στο Άλντερσοτ πριν δώσουν την πρώτη τους εμφάνιση στο Λονδίνο μερικές μέρες αργότερα.
Η συγκεκριμένη συναυλία είχε οργανωθεί από τον μάντατζερ Σαμ Λιτς, ο οποίος είχε καταλάβει πως το να είναι μάνατζερ των Beatles ήταν μια δουλειά με πλούσιο μέλλον.
Το Άλντερσοτ είναι μια μικρή πόλη που απέχει περίπου 37 μίλια από το Λονδίνο και ο Λιτς αποφάσισε να κάνει λίγο πιο πρωτότυπο τον τρόπο που τα «Σκαθάρια» θα εμφανίζονταν στην εν λόγω πόλη.
Έτσι, έφτιαξε ένα event που ονομάστηκε «Η Μάχη των Συγκροτημάτων: Λίβερπουλ εναντίον Λονδίνου», δημιούργησε μια αφίσα όπου και αναγραφόταν το όνομα των Beatles και των «Ivor Jay and Jaywalkers» ενώ αναφερόταν πως θα εμφανιστούν και άλλες δυο μπάντες.
Εκτός από τις περιορισμένες αφίσες που κολλήθηκαν στην πόλη, ο Λιτς προσπάθησε να βάλει μια μεγάλη διαφήμιση και στις σελίδες της τοπικής εφημερίδας. Έστειλε στην «Aldershot News» την αφίσα και μια επιταγή 100 ευρώ για να καλύψει το κόστος, αλλά η εφημερίδα αρνήθηκε να την εξαργυρώσει καθώς ο Λιτς δεν ήταν τακτικός διαφημιζόμενος και οι νέοι πελάτες έπρεπε να πληρώσουν σε μετρητά .
Επιπλέον, δεν έδωσε κανένα στοιχείο επικοινωνίας, οπότε η εφημερίδα δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του για να εξηγήσει τους κανόνες της και η διαφήμιση δεν μπήκε ποτέ. Το αποτέλεσμα ήταν οι Beatles να παίξουν σε έναν σχεδόν άδειο χώρο.
Παρά το γεγονός ότι έκαναν ένα ταξίδι εννέα ωρών από το Λίβερπουλ, η μπάντα επισκέφτηκε τα δύο καφέ μπαρ της πόλης, προσφέροντας δωρεάν είσοδο σε όσους ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν τη συναυλία αλλά στο τέλος μόνο 18 άνθρωποι έδωσαν το «παρών».
Επιπλέον, οι Ivor Jay and Jaywalkers» δεν έπαιξαν καν και το live άνηκε αποκλειστικά στους Beatles. Η λέξη που μπορούσε να περιγράψει αυτό που γινόταν ήταν μόνο μια: φιάσκο.
Είναι χαρακτηριστικό πως ο μάνατζερ του συγκροτήματος, ο Σαμ Λιτς, τριγυρνούσε ανάμεσα στον κόσμο και τους έλεγε να απλωθούν στον χώρο για να μοιάζουν περισσότεροι προκαλώντας έτσι γέλια ανάμεσα στο κοινό! Σύντομα, όμως, ακόμα και οι Beatles άρχισαν να το διασκεδάζουν.
«Περίπου στα μισά του πρώτου μέρους, ο Τζορτζ (σ.σ. Χάρισον) και ο Πολ (σ.σ. Μακ Κάρτνεϊ) φόρεσαν τα παλτά τους και κατέβηκαν στην πίστα να χορέψουν μαζί ένα φοξ τροτ ενώ οι υπόλοιποι παλεύαμε να συνεχίσουμε να παίζουμε πάνω στη σκηνή για λίγους ανθρώπους. Σε ολόκληρο το δεύτερο μέρος, ο Τζον (σ.σ. Λένον) και ο Πολ (σ.σ. Μακ Κάρτνεϊ) έπαιζαν επίτηδες λάθος χορδές και νότες, και προσέθεταν αυτοσχέδιες λέξεις στα τραγούδια», είχε δηλώσει για εκείνη την αξέχαστη ημέρα ο τότε ντράμερ των Beatles, Πιτ Μπεστ.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ένας γείτονας κάλεσε την αστυνομία επειδή οι Beatles έκαναν θόρυβο και κατά την έξοδό τους από τον χώρο τους περίμεναν περιπολικά και οι αστυνομικοί τους είπαν να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν στην πόλη!
Ναι, βρέθηκε ένας αστυνομικός από το Άλντερσοτ που είπε στους Beatles να μην ξαναπαίξουν στην πόλη του!
Ταυτόχρονα ωστόσο, υπήρχαν και 18 άνθρωποι που θα το έλεγαν για όλη τους την ζωή: μερικά χρόνια πριν τα «Σκαθάρια» ξεκινήσουν να γεμίζουν ολόκληρα στάδια και να προκαλούν πανζουρλισμό όπου και αν πήγαιναν, αυτοί οι 18 τους είχαν δει σχεδόν πριβέ!
Μουσική αξία, ανεκτίμητη…