Οι Hells Angels ήταν μια θρυλική ομάδα μηχανόβιων στις ΗΠΑ των 60s. Γύριζαν την χώρα με τις τεράστιες μηχανές τους, ντυμένοι όλοι με τα χαρακτηριστικά δερμάτινα γιλέκα τους, με το ροκ να είναι το αυτονόητο σάουντρακ των μετακινήσεών τους. Πέρα από την ρομαντικοποίηση της όλης κατάστασης, η μοναδική ορθή συμβουλή όταν έχεις να κάνεις με τέτοιους τύπους είναι μια: ου μπλέξεις…
Το 1969 οι Hells Angels συμφώνησαν με τους Rolling Stones να αναλάβουν την ασφάλεια των συναυλιών τους. Θα ηταν εκείνοι που θα ακολουθούσαν την βρετανική μπάντα σε κάθε σταθμό της περιοδείας τους και θα εξασφάλιζαν πως όλα θα πήγαιναν καλά.
Οι μέθοδοι προστασίας τους ωστόσο αποδείχθηκαν πολύ πιο βίαιοι από όσο θα περίμενε ο frontman των Rolling Stones, Μικ Τζάγκερ.
Οι Hells Angels υπήρξαν οι υπεύθυνοι μιας της δολοφονίας ενός φαν των Stones που βρέθηκε σ’ ένα live τους, υπογράφωντας έτσι με το όνομά τους την πιο άγρια και σκοτεινή βραδιά στην ιστορία του ροκ. Οι Stones πέρασαν τεράστια κρίση και όπως ήταν λογικό απέλυσαν τους Hells Angels, οι οποίοι, προκειμένου να εκδικηθούν τις… «άδικες» απολύσεις τους, έφτιαξαν ένα σχέδιο δολοφονίας του Μικ Τζάγκερ, το οποίο απετράπη από το FBI!
«Μας αρέσει απλά η μπύρα», ήταν η απάντησή τους στους Grateful Dead όταν εκείνοι τους ρώτησαν πόσα λεφτά θα ήθελαν για να αναλάβουν την ασφάλεια στη συναυλία του Άλταμοντ στην Καλιφόρνια. Ήταν 1969 και οι Grateful Dead ήθελαν να διοργανώσουν ένα δωρεάν live στο οποίο θα εμφανιζόντουσαν τα μεγαλύτερα ροκ ονόματα της εποχής και το οποίο θα θύμιζε επανάληψη του θρυλικού Woodstock.
Οι Grateful Dead δεν ήθελαν για συμβολικούς λόγους την αστυνομία στα πόδια τους. Ήθελαν η συναυλία να θυμίζει όσο περισσότερο γίνεται το ελεύθερο πνεύμα των 60s και έτσι όταν έμαθαν για τη συμφωνία που είχαν κάνει οι Stones με τους Hells Angels, τους φάνηκε μια πολύ καλή ιδέα για το μεγαλεπίβολο live τους.
Οι συμμορίες των μηχανόβιων αντιμετωπιζόντουσαν με συμπάθεια από τους ροκ και χίπικους κύκλους των 60s. Τους αντιλαμβανόντουσαν ρομαντικά: ήταν κάποιοι που έφτιαχναν συλλογικότητες και ζούσαν ημί-παράνομα επειδή δεν τους άρεσε η κανονική δουλειά. Το μεγάλο τους όπλο ήταν η αλληλοβοήθεια και αδελφοσύνη. Μόνο που αυτά τα στοιχεία ήταν μόνο η ρομαντική εκδοχή για αυτούς.
Στην πραγματικότητα, οι μηχανόβιοι ήταν στυγνοί εγκληματίες.
Ήταν συμμορίες που «έσπρωχναν» είτε όπλα είτε ναρκωτικά, σκότωναν χωρίς δισταγμό και αποτελούσαν μόνιμο στόχο του FBI. Δεν διακατέχονταν από όλα αυτά που τα ροκ συγκροτήματα των 60s είχαν ως αξίες και η επιλογή να αναλάβει μια τέτοια ομάδα την συναυλία του Άλταμοντ αποδείχθηκε καταστροφική εξαρχής: οι Hells Angels, μεθυσμένοι αλλά και ανίκανοι να διαχειριστούν τις αντιδράσεις του ροκ πλήθους, αντιμετώπιζαν με πολύ βία το κοινό με το παραμικρό και το κοινό απαντούσε με ρίψεις μπουκαλιών και διάφορές άλλες… ομορφιές.
Το αποκορύφωμα ήρθε όταν βγήκαν οι Stones. Η μπάντα ξεκίνησε να παίζει και ένας νεαρός άντρας, ο 18χρονος Μέρεντιθ Χάντερ επιχείρησε να προσεγγίσει τη σκηνή για να ανέβει και να αγκαλιάσει τον Τζάγκερ. Απομακρύνθηκε με πολύ βία από μέλη των Hell’s Angels, ο ίδιος εκνευρίστηκε υπερβολικά, τα μάτια του άστραψαν και σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες έφυγε πολύ νευριασμένος και βρίζοντας από το σημείο προτού επιστρέψει με ένα όπλο!
Ο Χάντερ επιχείρησε να προσεγγίσει την σκηνή με ένα όπλο στο χέρι ενώ οι Stones έπαιζαν το «Under My Thumb». Ο συμμορίτης, Άλαν Πασάρο τον είδε και τον πρόλαβε μαχαιρώνοντάς τον τρεις φορές. Ο Χάντερ σκοτώθηκε.
Η συναυλία πέρασε στην ιστορία με αρνητικούς όρους. Και φυσικά άπαντες κατηγόρησαν τους Hells Angels και την κουλτούρα τους για το γεγονός ότι μια γιορτή της μουσικής μετατράπηκε σε αιματοκύλισμα. Τι κι αν η αντίδραση του Άλαν Πασάρο αποδείχθηκε λογική; Τι και αν ο νεκρός φαν είχε όπλο; Ο Τζάγκερ δεν μπόρεσε ποτέ να αποβάλλει τις ενοχές του για το γεγονός ότι εισήγαγε τους Hells Angels στις ροκ συναυλίες.
«Αισθάνομαι χάλια. Πραγματικά χάλια. Νιώθω υπεύθυνος», δήλωσε για το θέμα ο frontman των Rolling Stones, που απέλυσε τους Hells Angels άμεσα μπαίνοντας -ανεπιτυχώς- στο δολοφονικό τους στόχαστρο για τα επόμενα χρόνια.
Ο Πασάρο αθωώθηκε απ’ τις κατηγορίες για ανθρωποκτονία, επειδή το δικαστήριο θεώρησε ότι αμυνόταν εναντίον του οπλισμένου Χάντερ, ενώ μεγάλο ρόλο έπαιξε και η μαρτυρία του μάνατζερ των Grateful Dead, που καθόταν πάνω στη σκεπή ενός φορτηγού και είδε όλο το επεισόδιο: «Είδα πού κοίταζε ο Χάντερ και είχε το βλέμμα τρελού. Είχε πάρει ναρκωτικά και ήθελε να σκοτώσει. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία στο μυαλό μου ότι σκόπευε να προκαλέσει κακό στον Μικ ή σε κάποιον άλλο απ’ τους Rolling Stones ή σε όποιον βρισκόταν στη σκηνή εκείνη τη στιγμή».
Και, κατά μία έννοια, προκάλεσε…