Για τον Παναθηναϊκό αυτή είναι η στιγμή του… Houston we have a problem, που κανείς πια δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι δεν άκουσε. Ή, κατά το ελληνικότερο, η ώρα που ήχησαν εκκωφαντικά τα καμπανάκια για την πορεία μιας ομάδας που σχεδιάστηκε με σκοπό να κατακτήσει τον τίτλο, αλλά για την ώρα δεν δείχνει ούτε στο ελάχιστο σημάδια ότι μπορεί να το κάνει.
Στο Βελιγράδι έλειψαν Λεσόρ, Χολμς, Γιούρτσεβεν. Οι τρεις βασικοί ξένοι σέντερ της ομάδας. Πλήγμα σίγουρα σημαντικό και διόλου αμελητέο. Απουσίες που αρκούν για να χάσεις ένα παιχνίδι, αλλά δεν είναι αρκετές για να εξηγήσουν όλα όσα συμβαίνουν στους πράσινους. Προβλήματα και ανωμαλίες που ήταν μεν ορατά από την αρχή της σεζόν, αλλά κρύφτηκαν στις σκιές που δημιούργησαν οι απουσίες των ψηλών.
Δεν έλειψαν μόνο οι ψηλοί…
Κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, λοιπόν, δεν έλειψαν μόνο οι ψηλοί. Έλειψαν πολλά πράγματα ακόμα. Έλειψε, για παράδειγμα, ξανά η πάσα. Οι πράσινοι αναλώθηκαν σε μονότονο και προβλέψιμο ένας εναντίον ενός, έχοντας ελάχιστες συνεργασίες, μηδενική δημιουργία κι έναν Ναν σε μια από τις χειρότερες βραδιές της καριέρας του.
Με τον Αμερικανό να έχει περισσότερα λάθη (7) από πόντους (6) είναι απορίας άξιο το πώς έμεινε σχεδόν 20 λεπτά στο παρκέ από το οποίο αποχώρησε μόνο όταν χρεώθηκε με 5ο φάουλ… Όπως, όμως, έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν ο Εργκίν Αταμάν, τον άφησε μέσα, παρά το γεγονός ότι οι Σέρβοι έπαιζαν άμυνα με βοήθειες και ο Ναν βρισκόταν εκτός πνεύματος αγώνα, με αποτέλεσμα να εκτεθούν και οι δύο…
Για τις ελάχιστες ασίστ (μετά το 17’ η πρώτη στο ματς) φυσικά δεν ευθύνεται μόνο ο Αμερικανός… Για άλλη μία φορά τίθεται το ερώτημα τι φταίει και αυτή η φανταχτερή και ζηλευτή περιφέρεια με Ναν, Σορτς, Σλούκα, Γκραντ δεν μπορεί να φανεί παραγωγική στην Euroleague, ούτε αμυντικά (όπως ίσως αναμενόταν) αλλά ούτε και επιθετικά, κάτι που ενδεχομένως περίμεναν σαφώς λιγότεροι.
Και τώρα τι κάνουμε;
Η προσθήκη ενός ψηλού από την αγορά και η επιστροφή (κυρίως) του Λεσόρ δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως πανάκεια. Τα θέματα που οφείλει να θέσει ως αγωνιστική προτεραιότητα είναι η βελτίωση σε άμυνα και επίθεση, στη βάση των όσων ενδεχομένως είχε στο μυαλό του ο Εργκίν Αταμάν, όταν σχεδίαζε την ομάδα.
Για την ώρα φαίνεται να μην υπάρχει κάποιο εναλλακτικό επιθετικό πλάνο πλην της κατάχρησης ντρίπλας, της έλλειψης κυκλοφορίας, των ατομικών προσπαθειών και της απουσίας ακόμη και απλών συνεργασιών μεταξύ των παικτών.
Πλέον η κατάσταση είναι συνεχιζόμενη και τείνει να γίνει σταθερή και μόνιμη. Ο Παναθηναϊκός αντί να δείχνει σημάδια βελτίωσης μέσα στη χρονιά ή να διορθώνει λάθη, μοιάζει να ακολουθεί ακριβώς την αντίθετη πορεία.
Το πιο ανησυχητικό από όλα για τους πράσινους είναι το… feeling που έβγαζαν από ένα σημείο και μετά οι ίδιοι οι παίκτες του αλλά και ο ίδιος ο Εργκίν Αταμάν, βγάζοντας μια εικόνα την οποία θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς μέχρι και παραίτησης. Και εξαιτίας αυτής της διαλυμένης ψυχολογίας η διαφορά ξεπέρασε ακόμη και τους 20 πόντους, κάνοντας τον Παναθηναϊκό να φλερτάρει με ιστορικό διασυρμό.
Υπάρχει plan b;
Είναι άγνωστο το αν ο Εργκίν Αταμάν διαθέτει κάποιο plan b, αλλά αν όντως έχει, ήρθε ο καιρός να το παρουσιάσει. Το ρόστερ που έχει δημιουργήσει μοιάζει να μην έχει -δεδομένα πια- ισορροπίες και αυτό δεν σχετίζεται μόνο με όσα συμβαίνουν σε αυτήν την καταραμένη από πέρυσι front line. Αλλά ακόμη κι έτσι, ευθύνη του προπονητή είναι να βρει λύση, έχοντας μάλιστα στη διάθεσή του τους 2 από τους 3 της περυσινής τριάδας των MVP της διοργάνωσης και την ίδια ώρα -μεταξύ άλλων- το χειρότερο ποσοστό σε τρίποντα στην Euroleague…
Ο Παναθηναϊκός έχει βρεθεί σε δυσμενή θέση και αν κοιτάξεις το δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί, με εκτός έδρας αναμετρήσεις κόντρα σε Παρί και Ρεάλ Μαδρίτης, εύκολα καταλαβαίνεις ότι μπορεί να βρεθεί σε ακόμη χειρότερη.
Με την ομάδα πλέον να δείχνει ξεκάθαρα τα προβλήματά της στους ανταγωνιστές, οι πράσινοι οφείλουν τουλάχιστον να είναι πιο μαχητικοί, προτάσσοντας την ενέργεια και το πάθος, πριν γίνουν έρμαιο στις ορέξεις Παριζιάνων και Μαδριλένων, όπως εδώ που τα λέμε συνέβη επίσης σε Μπολόνια, Μονακό και Βελιγράδι.
Ας επενδύσει, έστω, στην άμυνα. Εκεί δηλαδή που η στατιστική λέει ότι τη σεζόν που σήκωσε την κούπα δεχόταν κατά μέσο όρο 75.8 πόντους, ενώ φέτος ως τώρα 87.6, ή με άλλα λόγια σχεδόν 12 περισσότερους…